Η επίθεση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά είναι γενικότερη, που στόχο της έχει να επιταχύνει το ξεκλήρισμά τους και στα συντρίμμια τους να οικοδομήσει τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, δηλαδή τους σύγχρονους τσιφλικάδες.

Και αυτό, γιατί τα νομοσχέδια που θέλει να ψηφίσει η κυβέρνηση διαλύουν σημαντικούς οργανισμούς στήριξης βασικών καλλιεργειών και αλλάζουν συνολικά το χαρακτήρα και το ρόλο των αγροτικών συνεταιρισμών. Ταυτόχρονα, δημιουργούν τους νέους φορείς, που θα λειτουργούν σαν διαχειριστές των κοινοτικών επιδοτήσεων και της νέας ΚΑΠ της ΕΕ και σαν διαμεσολαβητές για να συγκεντρωθούν τα μέσα παραγωγής και η γη των ξεκληρισμένων αγροτών στους αποδοτικούς επενδυτές, όπως αποκαλεί η κυβέρνηση τους μεγαλοαγρότες και τους ιδιοκτήτες αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

***

Με τη διάλυση αυτών των οργανισμών και ειδικότερα των Βάμβακος και Καπνού, αλλά και του Οργανισμών Σταφίδας, που προηγήθηκε, η κυβέρνηση καταργεί τα οποιαδήποτε αναπτυξιακά χαρακτηριστικά είχαν απομείνει στο Δημόσιο Τομέα που αφορά στη γεωργία και τον μετατρέπει σε ένα καθαρό διαχειριστικό όργανο της κοινοτικής αντιαγροτικής πολιτικής και των επιδοτήσεων. Καταργεί την όποια στήριξη εξασφάλιζαν οι οργανισμοί αυτοί στους μικρομεσαίους αγρότες με την παρεμβατική τους λειτουργία, που είναι ασύμβατη πια με το κοινοτικό καθεστώς.

Οι αλλαγές αυτές αποτελούν φυσική συνέπεια της συμφωνίας των ελληνικών κυβερνήσεων, στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ, να καταργηθεί ο θεσμός της παρέμβασης στα καπνά και στη σταφίδα, που διασφάλιζε ένα ελάχιστο εισόδημα στους καπνοκαλλιεργητές και σταφιδοπαραγωγούς. Αποτελούν, επίσης, λογική συνέπεια της αποδοχής των δραστικών περιορισμών, που επέβαλε η νέα ΚΑΠ με τις απαράδεκτα χαμηλές ποσοστώσεις σε καπνοκαλλιέργεια και βαμβακοκαλλιέργεια.

Σαν πρόσχημα για τη διάλυση αυτών των οργανισμών και σαν δικαιολογία συγκάλυψης των πραγματικών της στόχων, η κυβέρνηση με προκλητικό τρόπο χρησιμοποιεί τα εκφυλιστικά φαινόμενα και τα φαινόμενα διαφθοράς που υπήρχαν σε ορισμένους από τους οργανισμούς αυτούς, για τα οποία φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί είναι η ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας και οι διορισμένες από αυτό διοικήσεις.

Με το ίδιο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση δημιουργεί ανώνυμη εταιρία αξιοποίησης αγροτικής γης, στην οποία θα συμμετέχουν το υπουργείο Γεωργίας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι ομάδες παραγωγών, οι διεπαγγελματικές οργανώσεις και οι διάφοροι ιδιώτες.

Σκοπός αυτής της εταιρίας είναι να αγοράζει στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί τη γη των ξεκληρισμένων αγροτών και να την πουλά ή ενοικιάζει στους μεγαλοαγρότες και στους αποδοτικούς επενδυτές, με στόχο να μεγαλώσουν την εκμετάλλευσή τους. Μάλιστα, με πρωτοφανείς αντισυνταγματικές και αυταρχικές διατάξεις, η εταιρία θα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την τιμή της γης. Θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην αγορά της και θα έχει τη δυνατότητα με μακρόχρονες δικαστικές διαδικασίες να κωλυσιεργεί ή και να ακυρώνει τις πωλήσεις που δε θα γίνονται σύμφωνα με τους όρους της.

Με το νομοσχέδιο αυτό, η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει τη μαζική συνεργασία των μικρομεσαίων αγροτών με τους εκμεταλλευτές τους, βιομήχανους και εμπορομεσάζοντες, για να ενταθεί η εκμετάλλευση και το ξεκλήρισμά τους. Να πείσει τους αγρότες ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους βιομήχανους και εμπορομεσάζοντες και ότι κοινός εχθρός και στόχος είναι η πρόκληση του διεθνούς ανταγωνισμού, που πρέπει από κοινού να τον αντιμετωπίσουν μέσα από κοινές οργανώσεις. Να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να δείξει ότι και οι βιομήχανοι ενδιαφέρονται για την προώθηση των αγροτικών προϊόντων, όταν οι εμπορομεσάζοντες και βιομήχανοι εκμεταλλεύονται τα προβλήματα διάθεσης της παραγωγής και αγοράζουν κοψοχρονιάς τα αγροτικά προϊόντα, όπως εσπεριδοειδή, λάδι, σταφίδα, γάλα κ.α. Να συγκαλύψει την αντιαγροτική της πολιτική, τη νέα ΚΑΠ και τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, που αύξησαν κατακόρυφα το κόστος της αγροτικής πολιτικής, μείωσαν δραστικά τις εξαγωγικές επιδοτήσεις και τους δασμούς εισαγωγής, με αποτέλεσμα τα αγροτικά προϊόντα της χώρας μας να εκτοπιστούν από τη διεθνή, αλλά και την εγχώρια αγορά, η οποία κατακλύστηκε από αγροτικά προϊόντα άλλων χωρών.

Το φαιδρό στη δημιουργία αυτής της εταιρίας είναι ότι ο υπουργός Γεωργίας προτού ψηφιστεί το νομοσχέδιο, προτού γίνει το καταστατικό της εταιρίας, ζητάει από τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών να δεσμευτούν με απόφαση της συνέλευσής τους ότι θα γίνουν μέλη της.

****

Βέβαια, οι αλλαγές αυτές συνοδεύονται με πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές διατάξεις, που καταργούν την ισότητα των μελών του συνεταιρισμού σε όφελος των μεγαλοαγροτών. Κατοχυρώνουν την αδιαφάνεια στη λειτουργία των συνεταιρισμών, τη διπλοψηφία και τριπλοψηφία στα όργανα διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ και αναιρούν βασικές δημοκρατικές κατακτήσεις.

Και αυτό, γιατί οι μεγαλοαγρότες θα μπορούν να έχουν μέχρι και τρεις ψήφους. Ο αριθμός των αντιπροσώπων δε θα καθορίζεται με βάση τον αριθμό των φυσικών μελών του συνεταιρισμού, αλλά με βάση τις εμπορικές του δοσοληψίες με την υπερκείμενη οργάνωση. Οι εκλογές θα γίνονται με πλειοψηφικό σύστημα, που θα αποκλείει την τρίτη δύναμη από τα όργανα διοίκησης των συνεταιρισμών. Η ψηφοφορία στις γενικές συνελεύσεις για σοβαρά θέματα θα μπορεί να γίνεται διά αντιπροσώπων με εξουσιοδότηση, ενώ μέλη της ΠΑΣΕΓΕΣ θα είναι και οι κεντρικές οργανώσεις και θα μπορούν να γίνουν και οι εταιρίες και, μάλιστα, με δικαίωμα ψήφων.

Αυτά τα νομοσχέδια μαζί με εκείνα που ετοιμάζονται και ιδιωτικοποιούν τις ΕΛΓΑ και διαλύουν σοβαρές υπηρεσίες του υπουργείου Γεωργίας (κτηνιατρική) δείχνουν τη διαρκή και ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης στους μικρομεσαίους αγρότες.

Επίθεση, που έχει την ίδια αφετηρία, τα ίδια μέσα και τους ίδιους στόχους με την επίθεση που δέχονται οι ΔΕΚΟ και οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Γι' αυτό το μέτωπο των εργαζομένων και μικρομεσαίων αγροτών, μαζί με τους συνταξιούχους, τη νεολαία και τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες, είναι επιβεβλημένο, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και το άνοιγμα ενός νέου δρόμου.

Γιάννης ΣΦΥΡΗΣ

Τα απανωτά νομοσχέδια, που προωθεί για ψήφιση ο υπουργός Γεωργίας, αποδείχνουν ότι η υποτίμηση της δραχμής αποτελούσε το σύνθημα για μια γενικότερη επίθεση και κατά των μικρομεσαίων αγροτών, παρόμοια με την επίθεση που δέχονται οι ΔΕΚΟ και οι εργαζόμενοι σ' αυτές