«Κάποτε θ' ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μη ξεχνάς».

Δεν ξεχνάμε. Και να θέλαμε, δε μας αφήνουν. Πρώτο και καλύτερο μετά την παράσταση το σχόλιο που έκανε η κόρη του ποιητή, Ερη Ρίτσου, και μας χρεώνει: «Ητανε εκπληκτική δουλιά. Μου έκανε εντύπωση η προσοχή με την οποία σταθήκανε και πάνω στα ποιήματα, ο τρόπος που συνδέσανε την ποίηση με το τραγούδι, ο τρόπος που συνδέσανε τα ποιήματα και τα βιογραφικά στοιχεία με το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γραφτήκανε. Πάρα πολύ σοβαρή δουλιά. Εξαιρετική η ορχήστρα, πολύ δεμένοι οι τραγουδιστές. Εμεινα κατενθουσιασμένη. Πραγματικά, μακάρι να είχαμε κι άλλα τέτοια, κι άλλες τέτοιες προσπάθειες».

Το υποσχεθήκαμε. Προς το παρόν η παράσταση θα κάνει το γύρο της στις «γειτονιές του κόσμου».