Με τούτα και με κείνα, το καθαρό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη πέρασε κάτι πάνω από τις 5.000 δραχμές..!
Κάτι τέτοια ακούνε εκεί στην Κομισιόν και γράφουν μετά στις εκθέσεις τους ότι μειώνεται επικίνδυνα η ψαλίδα μεταξύ του κατώτατου μεροκάματου του ανειδίκευτου και των αποδοχών του ειδικευμένου προσωπικού...
Για να συγκρατηθούμε λίγο...
Δε λέμε και, βέβαια, έχει σημασία η καταγγελία, που έκανε προχτές από τη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση προχωρά στην τοποθέτηση ενός πρώην στελέχους της «Ιντρακόμ» - της εταιρίας του κ. Κόκκαλη, δηλαδή - στη θέση του αρχιδερβέναγα στον ΟΤΕ. Κι έχει σημασία, επειδή αποκάλυψε το γεγονός αυτό. Ομολογούμε, όμως, πως δεν καλοκαταλάβαμε τη λογική του κ. Καραμανλή. Δεν καλοκαταλάβαμε τι καταγγέλλει και, ιδιαίτερα, τι ζητάει να γίνει. Με την πολιτική της λεγόμενης απελευθέρωσης όλων των τομέων, όπως και των τηλεπικοινωνιών, συμφωνεί και επαυξάνει. Με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης, ακόμη και δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως ο ΟΤΕ ή η ΔΕΗ, επίσης, συμφωνεί και επαυξάνει. Ε, πώς θα προχωρήσουν αυτές οι πολιτικές, αν δεν αναλάβουν τις θέσεις - κλειδιά άνθρωποι, που έχουν ανάλογη προϋπηρεσία στο λεγόμενο ιδιωτικό τομέα; Και, τέλος πάντων, τι σημαίνουν με απλά λόγια οι πολιτικές αυτές, αν όχι τον ακόμη περισσότερο ασφυκτικό εναγκαλισμό των δημοσίων αυτών επιχειρήσεων και των αντίστοιχων τομέων γενικότερα από το μεγάλο κεφάλαιο;
Σε τι, λοιπόν, διαφωνεί ο κ. Καραμανλής και τι, ακριβώς, καταγγέλλει; Μήπως, θέλει να μπει επικεφαλής στον ΟΤΕ κάποιος άλλος τεχνοκράτης, που να έχει προϋπηρεσία στην εταιρία κάποιου άλλου μεγαλοσχήμονα;
Ετσι ή αλλιώς, πάντως, την ίδια πολιτική θα εφάρμοζε και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας θα υπηρετούσε.
Η υπόθεση αγροτικής μεταρρύθμισης στη Ζιμπάμπουε δεν πρόκειται να λυθεί ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Τα περιθώρια ανοχής σε μία χώρα, που το 70% του καλλιεργήσιμου εδάφους της γίνεται αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης από μία μικρή μειοψηφία η οποία αποτελεί μόνο το 0,7% του πληθυσμού, έχουν στενέψει. Πολύ περισσότερο, όταν το προαναφερόμενο δεν είναι το μόνο δεινό των περίπου 12.000.000 κατοίκων της συγκεκριμένης αφρικανικής χώρας, καθώς η ανεργία ξεπερνά σήμερα το 50% και ο πληθωρισμός τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς, της τάξης του 70%...
Την ίδια στιγμή, οι οικονομικά ισχυρές χώρες, με τη Βρετανία να σέρνει πρώτη το χορό των «δημόσιων κατηγόρων», προτιμούν να επιρρίπτουν πάσα ευθύνη στον επί 20 χρόνια ηγέτη της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Σαν να ξεχνούν πως υπήρξαν αποικιοκρατικές δυνάμεις στην περιοχή... Σαν να «λησμονούν» τους επαχθείς όρους της μόνον κατ' επίφαση «βοήθειας» Οργανισμών, που οι ίδιες υπερδυνάμεις ελέγχουν (βλέπε τα περιβόητα «δάνεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ.). Γι' αυτό και αρέσκονται στη δαιμονοποίηση ηγετών, στη δημιουργία «αποδιοπομπαίων τράγων», στη λασπολογία κατά πολιτικών παρατάξεων ή κινημάτων.
Με δεδομένα όλα αυτά, οι ταραχές στη Ζιμπάμπουε μπορεί και να αντιμετωπιστούν προσωρινά με «πυροσβεστικά μέτρα». Ωστόσο, εάν το «κακό» δε χτυπηθεί στη ρίζα του, η κρίση θα ξαναφουντώσει με την πρώτη ευκαιρία, προκαλώντας εξελίξεις τύπου «ντόμινο» και σε άλλες χώρες της λεγόμενης μαύρης ηπείρου, που αντιμετωπίζουν τέτοιες ή παρόμοιες «εκκρεμότητες»...
Πολλά και διάφορα ειπώθηκαν προεκλογικά και συνεχίζουν να λέγονται, για τα διάφορα σεμινάρια κατάρτισης, εξειδίκευσης, κλπ. Σε απάντηση όλων αυτών μεταφέρουμε, κατά λέξη, τον παρακάτω διάλογο μ' έναν άνεργο νέο, από το Μαντούδι, που παρακολουθεί τα περιβόητα αυτά σεμινάρια:
«- Ποιο είναι το αντικείμενο των σεμιναρίων; Δηλαδή εσύ που πας καθημερινά στα σεμινάρια τι μαθαίνεις;», ρωτήσαμε τον άνεργο νέο.
«- Κοίταξε, εγώ έχω διαλέξει την ειδικότητα του υδραυλικού, αλλά εδώ και μέρες δεν κάνουμε τίποτα. Απλά δίνουμε καθημερινά "παρών" και καθόμαστε έξι ώρες τη μέρα», απάντησε.
«- Πιστεύεις ότι θα μάθεις κάτι σ' αυτά τα σεμινάρια;», επιμένουμε εμείς. «- Οχι, αλλά περιμένω να φύγω σ' ένα χρόνο για φαντάρος και διάλεξα κάτι να περνάω τον καιρό μου».
«- Πληρώνεσαι;», ξαναρωτάμε. «- Ναι, παίρνω 48 χιλιάδες δραχμές το μήνα διότι δεν είμαι παντρεμένος. Οι παντρεμένοι παίρνουν παραπάνω λεφτά, 80 χιλιάδες το μήνα».
«- Και πώς μεταφέρεσαι στο χώρο των σεμιναρίων;». «- Πάω με το λεωφορείο και πληρώνω 600 δραχμές τη μέρα, όμως είπανε ότι στο τέλος κάθε μήνα θα μας τα δώσουν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...».
Περιττό να σημειώσουμε, ότι ο συγκεκριμένος νέος είναι ένας από τους «τυχερούς» που «απολαμβάνει» μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις κατάρτισης, που έταξε προεκλογικά η κυβέρνηση...
Σε μια συνέντευξη Τύπου ...παρέλασαν 70 και πλέον χιλιάδες ευκαιρίες απασχόλησης, «πήξαμε» στα προγράμματα κατάρτισης, επανακατάρτισης και επαγγελματικού προσανατολισμού και εν ολίγοις αναδιαρθρώθηκε το εργατικό δυναμικό της χώρας.
Ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε και τίποτε καλύτερο, αν και περιμέναμε κάτι πιο ...πρωτότυπο! Διότι, την ίδια συνταγή χρησιμοποίησαν και οι τρεις προηγούμενες κυβέρνησης. Οσο να 'ναι, από τους ανανεωμένους εκσυγχρονιστές θέλαμε κάτι πιο εντυπωσιακό.
Πάντως, τα γνωστά «κοράκια», «τρωκτικά» και οι «φαγάνες» των κοινοτικών κονδυλίων μπορούν από τώρα να τρίβουν τα χέρια τους, αφού είναι γνωστό ότι οι λεγόμενοι «ανθρώπινοι πόροι», όπως λέγονται τα κονδύλια κατάρτισης, είναι από τα πιο εύκολα να φαγωθούν.
ΕΙΠΑΜΕ ότι είναι λίγο μπερδεμένοι εκεί στη Νέα Δημοκρατία, αλλά ...μάλλον το έχουν παρακάνει. Ετσι όπως τα κατάφεραν εκεί μέσα, δεν ξέρεις πια ποιος θα ...πρωτοφτιάξει κόμμα.
Τώρα μπερδέψανε στα σενάρια και τον Βαρβιτσιώτη, ο οποίος μάλλον ...ιδέα δεν έχει επί του θέματος, αλλά όταν ξεκινάνε αυτά τα «μπερδέματα» όλα πλέον είναι πιθανά.
Ας κάνουν όσο μπορούν γρηγορότερα κανένα συνέδριο, γιατί αλλιώς δε θα μείνει άδειος κανένας συνεδριακός χώρος στην Αθήνα, έτσι όπως το πάνε προς διάλυση σε 10 κομμάτια.
Οσο για τα ...αδιάφορα σφυρίγματα του Καραμανλή, που γυρίζει από εδώ κι από εκεί, λέγοντας πως αυτό που τον απασχολεί είναι η αντιπολιτευτική τακτική του απέναντι στην κυβέρνηση, μάλλον ...ούτε ο Σπηλιωτόπουλος δεν τον πιστεύει.
«Παγκόσμια δράση κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων για έναν 21ο αιώνα της ειρήνης»! Η παραπάνω θέση στην οποία κατέληξαν οι εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου των Επιτροπών Ειρήνης, δεν είναι μια απλή διατύπωση σε ένα απλό ψήφισμα. Πρόκειται για την καταγραφή μιας τεράστιας σε σημασία απόφασης που έλαβαν οι 200 εκπρόσωποι των 44 χωρών από όλες τις γωνιές του πλανήτη που συναντήθηκαν αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Πρόκειται για ένα ουσιαστικό βήμα, το οποίο αντανακλά την πρόθεση των λαών, των κινημάτων και της πρωτοπορίας τους, να συγχρωτιστούν με τις αντικειμενικές απαιτήσεις των καιρών.
Σιγά το νέο! Ολοι ξέρουν, και ο κύριος Σημίτης πρώτος από όλους, ότι εντός των ημερών, με την ανάθεση σε ξένη εταιρία της... μελέτης του ασφαλιστικού συστήματος, μπαίνει μπροστά η υλοποίηση των σχεδίων για την αντεργατική «αναμόρφωση» της κοινωνικής ασφάλισης. Οτι η επιχείρηση «αναμόρφωσης» του ΟΑΕΔ με την πλήρη παρεκτροπή του από τον μέχρι τώρα ρόλο του, την ολοσχερή εγκατάλειψη των ανέργων από κάθε προστασία και την ολοκληρωτική στροφή του στην επιδότηση των εργοδοτών έχει ήδη δρομολογηθεί. Οτι τα διαβόητα «πιλοτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας» εξαντλούνται σε σχήματα αποδιάρθρωσης του ωραρίου εργασίας (π. χ. τράπεζες) κλπ. κλπ.
Συμπέρασμα: Η κατεδάφιση και όχι βέβαια η οικοδόμηση του όποιου «κοινωνικού κράτους» βρίσκεται πράγματι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης...
Δεν έχουν εντελώς ακόμη κοπάσει οι χαρές και τα πανηγύρια για την επικείμενη και τυπικά ένταξη της χώρας στη ζώνη ΕΥΡΩ της ΟΝΕ και αρκετοί συνεχίζουν να σκορπίζουν απλόχερα τις δόσεις της τεχνητής ευφορίας. Τεχνητής, βέβαια, μόνο για τους εργαζομένους και την οικονομία της χώρας και όχι για τους κεφαλαιοκράτες. Οι τελευταίοι προσδοκούν συγκεκριμένα οφέλη από την ένταξη στην ΟΝΕ και όχι άδικα... Κι ας πηγαίνει η οικονομία της χώρας από το κακό στο χειρότερο.
Ναι, μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο. Ακόμη κι αυτό μπορεί να γίνεται. Η οικονομία της χώρας - η πραγματική οικονομία, βέβαια, και όχι το χρηματιστήριο - μπορεί να μην πηγαίνει καλά, αλλά τα κέρδη της ολιγαρχίας να αυξάνονται και να πληθύνονται. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πορεία των εξαγωγών της χώρας, όπως ομολόγησαν πρόσφατα και οι μεγαλοεξαγωγείς και οι κυβερνητικοί αρμόδιοι. Τα τρία τελευταία χρόνια οι ελληνικές εξαγωγές σημειώνουν σταθερή πτώση. Το 1997 -6,2%, το 1998 -2,7% και το 1999 -2,9% (προσωρινό στοιχείο). Τα κέρδη, όμως, των μεγαλοεξαγωγέων, κάθε άλλο παρά ακολούθησαν την ίδια πορεία...
Μπορεί να έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος από τους απάνθρωπους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, αλλά θα θυμάστε, ασφαλώς, τον απερίγραπτο εκείνον τύπο, που έπαιζε το ρόλο του εκπροσώπου Τύπου της «συμμαχίας» και συχνά - πυκνά αναφερόταν στις στρατιωτικές επιτυχίες των ΝΑΤΟικών αεροπόρων, στα «έξυπνα όπλα», στις επεμβάσεις «χειρουργικού τύπου», κλπ., όπως και στην ιδιαίτερη προσοχή, που επιδείκνυε το ΝΑΤΟ στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών στον άμαχο πληθυσμό.
Ε, λοιπόν, όλα ήταν φούμαρα και αισχρές υποκρισίες. Και, βέβαια, όλοι το ξέραμε, αλλά τώρα επιβεβαιώνεται το γεγονός και από τις ίδιες τις ΝΑΤΟικές εκθέσεις. Μια τέτοια έκθεση δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα από αμερικανικό περιοδικό και περιέχει δυο αποκαλυπτικές εκτιμήσεις: Πρώτον, ο τελικός απολογισμός των στρατιωτικών στόχων, που επλήγησαν, ήταν μικρότερος του 10% αυτών, που ανακοίνωναν θριαμβολογούντες οι ΝΑΤΟικοί. Δεύτερον, η τελική συμφωνία, στην οποία υποχρεώθηκε η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας, έγινε δυνατή, μόνο και μόνο, επειδή βομβαρδίζονταν οι άμαχοι, οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι και εγκαταστάσεις, όπως γέφυρες, νοσοκομεία, σχολεία, δημόσια κτίρια, κλπ. Ολα όσα, δηλαδή, απαγορεύονται από διεθνείς συμβάσεις να βομβαρδιστούν. Διπλά και τριπλά εγκληματίες και διεθνείς τρομοκράτες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους, όπως οι εκθέσεις τους ομολογούν.
Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε πως η ηγεσία του ΝΑΤΟ έδωσε μάχη, για να μη δημοσιοποιηθεί η προαναφερόμενη έκθεση. Οπως και το γεγονός, πως ακόμη και όταν είδε το φως της δημοσιότητας, «θάφτηκε» από τη μεγάλη πλειοψηφία των δυτικών ΜΜΕ. Προφανώς, θεωρήθηκε ακατάλληλη για τους κοινούς θνητούς...
«Ποιος χρειάζεται την ακροδεξιά;». Αυτός είναι το τίτλος άρθρου του Α. Ανδριανόπουλου στα «Νέα του Σαββάτου», στο οποίο - εκτός από τις γελοίες απόψεις του, όπως ότι οι απόψεις της ακροδεξιάς «στα περισσότερα ζητήματα δε διαφέρουν από τις δοξασίες της άκρας Αριστεράς (αντιδυτική ξενοφοβία, εθνικισμός, κρατισμός, υπερπροστατευτικός δημόσιος τομέας)» - τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δημιουργίας ακροδεξιού κόμματος! Λέει, συγκεκριμένα: «Η ακροδεξιά είναι σήμερα περισσότερο φάντασμα παρά πολιτική πραγματικότητα. Μια ενδεχόμενη αυθύπαρκτη πολιτική της παρουσία πολύ περισσότερα θα πρόσφερε, παρά θα αφαιρούσε από ένα φιλόδοξο κεντροδεξιό κόμμα εξουσίας».
Είναι αλήθεια ότι ένα ακροδεξιό κόμμα με έντονα τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά θα βόλευε τα δύο μεγάλα κόμματα να εμφανίζονται ως μετριοπαθή και κεντρώα. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχει πιο δεξιά από τις ιδέες και το καθεστώς της «νέας τάξης», που υποστηρίζει ο Α. Ανδριανόπουλος. Ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, η σύγχρονη βαρβαρότητα, της οποίας θλιβερός απολογητής είναι ο Α. Ανδριανόπουλος, είναι η πραγματική ακροδεξιά. Αξίζει να θυμίσει κανείς τη στάση του Α. Α. στο βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και τα άρθρα του, που έγραφε στις αμερικάνικες εφημερίδες, εκφράζοντας ουσιαστικά τον αποτροπιασμό του για την αντίδραση του ελληνικού λαού(!).
ΥΓ. Οσο για το περιεχόμενο του όρου εθνικιστής, που χρησιμοποιεί ο Α. Α., ταυτίζεται απόλυτα με το περιεχόμενο που δίνει η έκθεση του αμερικάνικου Κογκρέσου, στην οποία το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται ως «η κύρια φωνή του ελληνικού υπερεθνικισμού και αντιαμερικανισμού». Αλλά όλοι έχουμε καταλάβει από πού παίρνει «γραμμή» ο Α. Ανδριανόπουλος.
Σε φυλακή
και σε κελί,
με κλειδαριά
βαριά διπλή
τα όνειρά μας
έχουν βάλει
οι μαύροι αφέντες
οι μεγάλοι.
*
Σε φυλακή
με δίχως φως
και κάθε πόθος μας
κρυφός,
όμως θα 'ρθει
θα φτάσει η μέρα
που θ' ανεμίσουμε
παντιέρα.
*
Κι αν ο λαός
αναστηθεί,
πέστε μου
τι θ' αντισταθεί;
Τείχη κι αμπάρες
θα σαρώσει
και τα όνειρα
θα λευτερώσει!