Κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα ίδια και τα ίδια, σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τις προάλλες στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για τον κρατικό προϋπολογισμό. Και μπορεί, στις μετέπειτα τοποθετήσεις τους οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου να απέφυγαν επιμελώς την οποιαδήποτε αναφορά στην παραπάνω, αλλά και οποιαδήποτε άλλη, κριτική της Αλ. Παπαρήγα, αλλά η εικόνα έφτανε και περίσσευε. Ο Γ. Παπανδρέου θύμιζε έντονα τον Καραμανλή, όταν ο τελευταίος βρισκόταν στην αντιπολίτευση και... αγωνιούσε για την καθημερινότητα των εργαζομένων, τις χαμηλές συντάξεις και μεροκάματα, την ανεργία και την ακρίβεια, τους αγρότες που πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές και τους καταναλωτές που αγοράζουν ακριβά κλπ, κλπ. Και ο Κ. Καραμανλής θύμιζε έντονα τον Κ. Σημίτη, ο οποίος έθετε στόχους τετραετίας, είχε σχέδιο και σύστημα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού κλπ, κλπ, κι από πάνω έκανε κινήσεις «μεγάλης πολιτικής σημασίας και συμβολισμού», προτείνοντας τον Κ. Στεφανόπουλο, για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως ακριβώς ο νυν πρωθυπουργός προτείνει τώρα τον Κ. Παπούλια.

Πράγματι, έχει κρατήσει πολλά χρόνια η δικομματική κοροϊδία...