«Ορισμένοι συνάδελφοί μας διατείνονται ότι η ενσωμάτωση της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό σύστημα είναι παρακινδυνευμένη. H ποιότητα των αυτοκινήτων που κατασκευάζουμε στην Τουρκία είναι αντίστοιχη με οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας. Για τη "Renault" (Ρενό) η Τουρκία αποτελεί μέρος της Ευρώπης». Δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο παραστατικός για τους λόγους που θέλει την Τουρκία στην ΕΕ ο διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, Λουί Σβετσέρ. Ηδη από το 1993 λειτουργεί εργοστάσιο της «Ρενό» στην Προύσα που παράγει αυτοκίνητα με προορισμό την ΕΕ. Το μόνο που παρέλειψε να πει το «αφεντικό» της «Ρενό» είναι ότι τα αυτοκίνητα που κατασκευάζονται στην Προύσα κοστίζουν πολύ πιο φθηνά και η εταιρία αποκομίζει αμύθητα κέρδη.

«Οποιον Ευρωπαίο επιχειρηματία και αν ρωτήσει κανείς, η απάντηση είναι υπέρ της τουρκικής ένταξης», δηλώνει και ο Γκι Ντολ, διευθύνων σύμβουλος ενός άλλου κολοσσού, της «Arcelor», με έδρα το Λουξεμβούργο. Πράγματι, η γαλλική Ενωση Εργοδοτών, η Medef, η αντίστοιχη ιταλική Confindustria και η Ομοσπονδία Βιομηχάνων της Γερμανίας υποστηρίζουν φανατικά την ένταξη της Τουρκίας στην EE. Επίσης, η «Στρογγυλή Τράπεζα Ευρωπαίων Επιχειρηματιών», που εδρεύει στις Βρυξέλλες και εκπροσωπεί τις 50 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Ευρώπης, είναι ένθερμος θιασώτης της τουρκικής ένταξης, διότι «διακρίνει στην τουρκική αγορά δυνατότητες καταπληκτικής ανάπτυξης», εννοείται των κερδών των πολυεθνικών.

Τα παραπάνω εξηγούν σε σημαντικό βαθμό την απόφαση που πήραν οι ηγέτες των «25» την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο αδημονεί να απλώσει για τα καλά τα «πλοκάμια» του στη νέα μεγάλη αγορά των 70 εκατομμυρίων ανθρώπων, καταργώντας, μέσω της «προσαρμογής» της γειτονικής χώρας στο «κοινοτικό κεκτημένο», τα όποια εμπόδια υπάρχουν στη δράση του. Τέτοια εμπόδια θεωρούνται οι νόμοι περί εξωτερικού εμπορίου, περί τυποποίησης, οι άδειες εισαγωγής, οι δασμοί, τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, οι προδιαγραφές ασφαλείας των τροφίμων και οι δημόσιες προμήθειες. Τέτοια «εμπόδια» δεν υπάρχουν πλέον στις χώρες της ΕΕ για τα μονοπώλια...

Η διεύρυνση της δράσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου προς νέες αγορές και η πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές της Μέσης Ανατολής και της Κασπίας ήταν η μία όψη της ιμπεριαλιστικής τάσης της ΕΕ που ενισχύθηκε με τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών. Ομως, η επέκταση σε νέες αγορές αφ' ενός δε σταματά στην Τουρκία, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, ενώ συνοδεύεται με τη δημιουργία των απαραίτητων μηχανισμών (π.χ., ευρωστρατός) για την επιβολή των συμφερόντων του ευρω-ιμπεριαλισμού σε όποιο μέρος του πλανήτη χρειαστεί.

Παράλληλα, η ΕΕ εντείνει την επίθεση σε βάρος των ίδιων των λαών της, αφαιρώντας διαρκώς δικαιώματα και κατακτήσεις, με αιχμή του δόρατος σε αυτή τη φάση τη «στρατηγική της Λισαβόνας» και το «ευρωσύνταγμα». Την ίδια στιγμή θωρακίζεται απέναντι στους λαούς, μέσω της συγκρότησης υπερεθνικών μηχανισμών καταστολής, επιχείρηση που πραγματοποιείται στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». Είναι φανερό ότι το οικοδόμημα των πολυεθνικών έχει εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση κατά των λαών, εντός και εκτός των συνόρων της ΕΕ, ταυτόχρονα...

Αυτό είναι και το βασικό αντικείμενο συζήτησης στις συνόδους κορυφής της ΕΕ, ενώ αποτελεί αντικείμενο συνεχούς ελέγχου από τις κοινοτικές υπηρεσίες. Για του λόγου το αληθές αρκεί μια «ματιά» στο κείμενο των συμπερασμάτων της τελευταίας συνόδου κορυφής, πέρα από τα όσα αφορούν στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και στις εξόφθαλμα αρνητικές επιπτώσεις στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά.

Στο κεφάλαιο «Εξωτερικές υποθέσεις» δεν υπάρχει σχεδόν περιοχή του πλανήτη στην οποία να μην έχει λόγο, ανάμειξη ή απροσχημάτιστη επέμβαση η ΕΕ. Μάλιστα, διαπιστώνεται με ικανοποίηση ότι η ΕΕ «βελτίωσε επιτυχώς την ικανότητά της να έχει επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα»! Για την υποστήριξη αυτού του στόχου σχεδιάζεται η δημιουργία της «ευρωπαϊκής υπηρεσίας εξωτερικής δράσης», υπό τις εντολές του ύπατου εκπροσώπου της ΚΕΠΠΑ, Χ. Σολάνα.

Στο κείμενο των συμπερασμάτων διατυπώνονται συγκεκριμένες θέσεις για την αντιμετώπιση των «κρίσεων» σε Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν, εννοείται για την καθυπόταξή τους στη «νέα τάξη» και την απόσπαση ανάλογου μεριδίου από την ΕΕ. Θέσεις, οι οποίες εναρμονίζονται επί της ουσίας με αυτές της Ουάσιγκτον.

Πέρα από τις παραπάνω «εστίες αναταραχής», η ΕΕ εργάζεται αθόρυβα και συστηματικά για την «αγκίστρωση» στη σφαίρα επιρροής της των «γειτονικών» της κρατών, τόσο προς το νότο (Βόρεια Αφρική) όσο και προς την ανατολή (Ουκρανία, Καύκασος, Μέση Ανατολή). Στο κείμενο των συμπερασμάτων αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ήδη είναι έτοιμα «σχέδια δράσης» για την Ιορδανία, το Μαρόκο, την Τυνησία, τη Μολδαβία, την Ουκρανία, το Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Αρχή. Παράλληλα, ξεκινά «η έγκριση σχεδίων δράσης για τις χώρες του Νότιου Καυκάσου κατά τον επόμενο χρόνο», ενώ ξεχωριστή αναφορά γίνεται στη Λευκορωσία, όπου η ΕΕ «θα λάβει μέτρα για να υποστηρίξει τη διαδικασία του εκδημοκρατισμού και την ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών».

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδουν οι ηγέτες των «25» στη συμμετοχή της ΕΕ στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (στρατιωτικές και μη), ενώ είναι ολοφάνερη η πρεμούρα τους να αποκτήσουν τους κατάλληλους στρατιωτικούς μηχανισμούς «άμεσης δράσης». Στις αποφάσεις της συνόδου των Βρυξελλών υπογραμμίζεται η ικανοποίηση για την «αλλαγή φρουράς» στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στις αρχές του μήνα, όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις της ΕΕ αντικατέστησαν αυτές του ΝΑΤΟ. Δε σταματούν όμως εκεί. Ζητούν να προχωρήσουν «οι προπαρασκευαστικές εργασίες για μια αστυνομική αποστολή στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό(!), και μια ενδεχόμενη ολοκληρωμένη αποστολή αστυνομίας και πολιτικής διοίκησης στο Ιράκ, η οποία αναμένεται να αρχίσει μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2005».

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πρόοδο που σημειώθηκε στη συγκρότηση «των μάχιμων μονάδων της ΕΕ» (ευρωστρατός). Προφανώς αναφέρεται στην απόφαση που έλαβαν πριν από μερικές βδομάδες οι υπουργοί Αμυνας της ΕΕ να προχωρήσουν στη συγκρότηση 13 ταξιαρχιών (1.500 στρατιωτών η κάθε μία) για επεμβάσεις σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου μέχρι το 2007. Στην απόφαση της συνόδου γίνεται λόγος για σύσταση ενός «κέντρου επιχειρήσεων», το οποίο πρέπει να είναι διαθέσιμο το αργότερο το Γενάρη του 2006.

Δε βρίσκονται όμως μόνο «οι εκτός των συνόρων» λαοί στο στόχαστρο της ΕΕ. Κάθε μέρα που περνάει ενισχύονται ή κτίζονται νέοι κατασταλτικοί μηχανισμοί με στόχο το αλυσόδεμα των λαών της ΕΕ. Στο κείμενο των συμπερασμάτων και βεβαίως στο κεφάλαιο «τρομοκρατία», περιλαμβάνονται μια σειρά από μέτρα προκειμένου να «βελτιωθεί η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών» και οι μηχανισμοί παρακολούθησης των λαών (προσθήκη βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια, παρακολούθηση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, Ιντερνετ, κ.ο.κ.). Γενικότερα, οι «25» ζητούν την «ταχεία εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της Χάγης»...

Οι ηγέτες των «25» μπορούν να υποδεχτούν με καμάρι τον Τζορτζ Μπους το Φλεβάρη στις Βρυξέλλες. Ανετα μπορούν να διαπιστώσουν ότι η ΕΕ δε διαφέρει πουθενά από τις ΗΠΑ, εκτός από το ότι θέλει να γίνει σερίφης της «νέας τάξης» από βοηθός σερίφη που είναι σήμερα.