Η τακτική τους έχει διπλό στόχο: Από τη μια, να υπονομεύσει την ενότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων και να προφυλάξει την κυβέρνηση απ' την οργή των αγροτών, κι από την άλλη, ν' αφήσει ανέγγιχτη την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και συγκεντρώνει τη γη, την παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα.

«Μάστορες» σ' αυτή την τακτική είναι οι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, Θεσσαλοί αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ, που διοργανώνουν, αυτές τις μέρες, κινητοποιήσεις για το βαμβάκι. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εν λόγω «αγωνιστές», που εμφανίζονται αποφασισμένοι κι ανυποχώρητοι, δε διεκδικούν καλύτερη τιμή για το βαμβάκι, δεν αναφέρονται στον καταστροφικό κανονισμό της ΕΕ που είναι η «πηγή του κακού» για τη βαμβακοκαλλιέργεια, δε λένε κουβέντα κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, αλλά προβάλλουν, ως αποκλειστικό αίτημα, να παραδοθούν οι αδιάθετες ποσότητες βαμβακιού που υπάρχουν στη Θεσσαλία. Διότι ξέρουν πως αυτό το αίτημα δε θίγει την αντιαγροτική πολιτική και τους διαχειριστές της κι αντί να ενώνει, διχάζει τους βαμβακοπαραγωγούς κι επομένως υπονομεύει τον αγώνα τους. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι για να γίνει αποτελεσματικό το αγροτικό κίνημα, πρέπει ν' αποβάλει από τις τάξεις του αυτούς τους «γαλαζούληδες»...