Η κυβέρνηση Παπάγου, το 1954, και αφού Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονταν ήδη στο ΝΑΤΟ, έπρεπε να τονώσει το δόγμα του «από Βορρά κομμουνιστικού κινδύνου». Επρεπε, αντίθετα, να δείξει ότι στην «ελευθέραν Δύσιν» οι σχέσεις μεταξύ των «συμμάχων» ήταν ...αγγελικές.

***

«Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως (σ.σ.: Παπάγος), παρακαλούμεν όπως εφ' εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου "Τούρκος - Τουρκικός" αντί του τοιούτου "Μουσουλμάνος - Μουσουλμανικός"»...

Νωρίτερα, το Δεκέμβρη του 1952, και ενώ ο «κομμουνιστής κατάσκοπος» Ν. Μπελογιάννης είχε ήδη εκτελεστεί, η Φρειδερίκη, αυτή η «υψηλή προσωπικότητα» του μετεμφυλιακού κράτους, εγκαινίαζε τουρκικά σχολεία στη Θράκη, παρουσία του Τούρκου Προέδρου της Δημοκρατίας...

Την ίδια πάντα εποχή, με τις μορφωτικές συμφωνίες του 1951 και - αργότερα - του 1968, καθιερωνόταν η τουρκική ως η μόνη μειονοτική γλώσσα εκπαίδευσης παρά το γεγονός ότι η μητρική γλώσσα των Πομάκων και των Αθιγγάνων μουσουλμάνων της Δ. Θράκης δεν ήταν τα τούρκικα...

***

Σήμερα, στο κράτος του «εκσυγχρονιστικού σοσιαλισμού», η «τυφλή» Δικαιοσύνη εισηγείται επιστροφή στην πολιτική του ...Παπάγου! Οι υπουργοί βρίσκουν βαποράκια για να διοχετεύουν τις σχετικές πληροφορίες στην κοινή γνώμη για να προετοιμάσουν το έδαφος. Και φυσικά έρχεται και το 2004, οπότε πρέπει (κατόπιν εντολής ΗΠΑ-ΕΕ) να έχουν διευθετηθεί οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας...

***

ΥΓ: Τώρα που η κυβέρνηση Σημίτη φλερτάρει μπροστά στα μάτια μας με την πολιτική του ...Παπάγου και της Φρειδερίκης (!), μην ξεχνάτε ότι έρχονται εκλογές. Και προσέξτε: Να ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ. Γιατί αλλιώς θα έρθει η ...Δεξιά!