Πέμπτη 5 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ
Μαθαίνουμε, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε!

Ο Αλέκος Χαλβατζής
Ο Αλέκος Χαλβατζής
«Σκύβουμε πάνω από το Λεύκωμα του "Ριζοσπάστη" και την ιστορία του. Οχι για να τον ασπαστούμε σαν εικόνισμα αλλά για να μάθουμε, να διδαχτούμε, να εμπνευστούμε. Κι αυτή, νομίζω, είναι η μόνη αρκετή τιμή που του πρέπει», τόνισε ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του Ο Αλέκος Χαλβατζής, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα είπε:

«Οταν μου ανατέθηκε να χαιρετίσω την αποψινή εκδήλωση προβληματιζόμουν: Τι να πω για να μην πω κάτι τζάμπα. Γιατί για ένα τέτοιο θέμα δεν πρέπει ούτε μια λέξη τζάμπα. Οφείλεις να το αντιμετωπίζεις με την ίδια λιτότητα που αξιοποιούσαν οι σεμνοί εκείνοι ήρωες της ενημέρωσης το χαρτί, το μελάνι, το χρόνο, το φαΐ, την ανάσα τους στα παράνομα υπόγεια, που απ' το σκοτάδι τους φώτιζαν το σκλαβωμένο λαό και του έδειχναν το δρόμο.

Δεν είχα προλάβει να ετοιμαστώ έως χτες το βράδυ.

Είναι, βλέπετε, αυτές οι μέρες που εκεί στον "Οδηγητή" "κλείνουμε", όπως λέμε, "το φύλλο" του Δεκέμβρη. Αυτές τις μέρες ως συνήθως λίγο από κάποιες απρόβλεπτες εξελίξεις, λίγο από μόνιμες τεχνικές ελλείψεις και άλλες αδυναμίες, περισσότερο από τη δική μας αναβλητικότητα και τον κακό μας προγραμματισμό, "τρέχουμε και δε φτάνουμε".

Αυτές τις μέρες μένουμε στα γραφεία ως αργά και, χωρίς καθόλου να υποκρινόμαστε, είμαστε όλοι μας, λίγο-πολύ, ευερέθιστοι και νευρικοί, με ύφος συνοφρυωμένο και περισπούδαστο, σαν σοβαροί επαναστάτες που τους κατέβαλαν οι κακουχίες της ζωής, που τους πιέζει ο όγκος και η σοβαρότητα των καθηκόντων, που τους χαρακώνει το μέτωπο το άγχος ενός μεγάλου επικείμενου επαναστατικού εγχειρήματος.

Χτες το βράδυ, λοιπόν, γυρνώντας από τα γραφεία ξεφύλλισα για κάμποση ώρα το Λεύκωμα. Και σκέφτηκα, τι αστεία που είναι όλα μας τούτα τα φερσίματα.

Οχι, δε μας υποτιμώ. Ξέρω ότι ο ηρωισμός, ο αγώνας, η προσφορά, το καθήκον σε κάθε εποχή έχουν άλλη μορφή, άλλη διάσταση. Ξέρω ότι και αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα έχει νόημα, αξίζει, μας κοστίζει. Ξέρω ότι και αυτοί οι ήρωες, οι δάσκαλοι της δημοσιογραφίας, οι τυπογράφοι, οι διακινητές, οι σύνδεσμοι, οι ανταποκριτές, δεν ήτανε φερμένοι από κόσμους άλλους, μαγικούς. Ητανε άνθρωποι σαν όλους μας που οι συνθήκες και οι αποφάσεις τους, τους έκαναν ήρωες. Δεν υποτιμώ αυτό που κάνουμε σήμερα.

Και όταν πριν λίγο είπα ότι τα φερσίματά μας μου φαίνονται αστεία, αυτό ακριβώς εννοούσα αστεία. Οπως είναι αφελώς αστεία (χαριτωμένα) τα φερσίματα ενός μικρού παιδιού όταν νομίζει ότι σκάρωσε κάτι σπουδαίο. Ενός παιδιού που έχει ακόμα πολλά να μάθει. Ενός παιδιού που αύριο κι αυτό θα γελά με τα σημερινά του "κατορθώματα".

Ξεφύλλιζα και έβλεπα τα υπόγεια όπου γράφονταν και τυπώνονταν ο "Ριζοσπάστης" και τα άλλα υλικά. Εβλεπα σε κάθε φύλλο τον κατάλογο με τους καθημερινούς νεκρούς, όσους προλάβαιναν να καταγράψουν. Εβλεπα την εφευρετικότητα όλου αυτού του πολυκύτταρου οργανισμού. Τη συνέπεια, τη μεθοδικότητα. Πάνω απ' όλα την αποφασιστικότητα, το δημιουργικό πείσμα ότι: Θα βγει φύλλο και θα είναι και καλό! Θα ξεπεραστούν οι δυσκολίες! Θα βρεθεί λύση! Θα βρεθούν πόροι, μηχανήματα, άνθρωποι, τρόποι!

Δε μας χλευάζω. Σκέφτομαι μόνον πόσες ακόμα δυνατότητες έχουμε σήμερα. Σκέφτομαι πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Πόσα πράγματα πρέπει να κάνουμε. Πρέπει, όχι γιατί το χρωστάμε σε αυτούς. Αυτοί δεν περίμεναν από μας τιμές. Και αυτό μπορούν να μας το πουν και οι ίδιοι. Γιατί ευτυχώς κάποιοι απ' αυτούς μέσα από σαράντα κύματα είναι ακόμα κοντά μας. Δεν περιμένουνε τιμές από εμάς. Απλά μας χαίρονται κάθε φορά που κάτι πετυχαίνουμε. Εμείς λοιπόν πρέπει να εξαντλήσουμε αυτές τις δυνατότητες για μας, για τον καθένα μας, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να γίνουμε εμείς πιο δυνατοί. Πιο δεμένοι. Πιο ώριμοι. Πιο αποτελεσματικοί.

Πρέπει γιατί μόνον έτσι θα ανοίξουμε τα μάτια του λαού και της νεολαίας. Θα πείσουμε όλους όσοι έχουν συμφέρον να βρεθούν στον αγώνα. Γιατί μόνον έτσι θα συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις που είναι απαραίτητες για την κοινωνική απελευθέρωση. Βλέποντας τα σημερινά μέσα σκέφτομαι πόσα πράγματα μπορούμε να πετύχουμε, να φτάσουμε πιο πλατιά, πιο αποτελεσματικά. Με κάθε τρόπο, με το "Ριζοσπάστη", την ΚΟΜΕΠ, με τον "Οδηγητή", τις προκηρύξεις, τις σελίδες μας στο Ιντερνετ, με άλλες μπροσούρες, με εκδόσεις, εκπομπές, ντοκιμαντέρ, με cd-rom, κασέτες, βιντεοκασέτες.

Σκέφτομαι, τέλος, πως τότε, σε κείνες τις συνθήκες της βαθιάς παρανομίας, της άμεσης χωρίς δίκη εκτέλεσης, του αβέβαιου αύριο, των φρικτών βασανιστηρίων, ακόμα και τότε όλη αυτή η διαδικασία δεν έμενε υπόθεση "λίγων ειδικών" αλλά γινόταν υπόθεση ολόκληρου του Κόμματος, του κινήματος, του λαού.

Οχι πως δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί, οι σύνδεσμοι, η συνωμοτικότητα, η περιφρούρηση, αλλά όλη αυτή η δουλιά, η ανταπόκριση, η πληροφορία, η κάλυψη, η πρακτική και οικονομική στήριξη, η διακίνηση πήγαζε απ' το λαό και απ' τον αγώνα του και κατέληγε πάλι μαζικά σ' αυτόν. Από χέρι σε χέρι ταξίδευε το πολύτιμο αντίγραφο. Γιατί αυτός ήταν ο στόχος, ο μόνιμος προσανατολισμός, ο λαός, η επαφή, η διαφώτιση.

Αυτό είναι το καθήκον όλων μας γιατί αν δεν αποτελέσουμε τα μάτια και τα αυτιά των μέσων μας δε θα μπορέσουν να παίξουν το ρόλο τους, να αποκαλύψουν την πραγματικότητα και τη διέξοδο. Και όσο καλά και αν είναι τα έντυπά μας, αν δεν τα διακινήσουμε εμείς επίμονα, πλατιά, με σχέδιο και πρόγραμμα, μαζικά και μόνιμα, στους εκατοντάδες χιλιάδες που μας περιβάλλουν, θα θάβονται και θα πνίγονται από τον αντίπαλο.

Γι' αυτό σκύβουμε πάνω από το Λεύκωμα του "Ριζοσπάστη" και την ιστορία του. Οχι για να τον ασπαστούμε σαν εικόνισμα αλλά για να μάθουμε, να διδαχτούμε, να εμπνευστούμε. Κι αυτή, νομίζω, είναι η μόνη αρκετή τιμή που του πρέπει».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Το όνομα των Σκοπίων: Νίκο Βότεφ!(2008-02-24 00:00:00.0)
Κίτσος Μακρής (1)(2005-07-03 00:00:00.0)
Το ενδιαφέρον του ΚΚΕ για το πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα(2004-05-14 00:00:00.0)
Μοναδικός ο αντιστασιακός ελληνικός Τύπος(2002-12-06 00:00:00.0)
Τα ελεύθερα...(2002-10-01 00:00:00.0)
Πεζή συζήτηση που καταλήγει σ' ένα δάκρυ...(1998-06-25 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ