Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου του Κιλκίς, που κήρυξε αθώους τους 5 αγωνιστές, οι οποίοι πρόταξαν, κυριολεκτικά, τα στήθια τους και εμπόδισαν τα ΝΑΤΟϊκά τανκς να περάσουν και να φτάσουν στο πολύπαθο Κοσσυφοπέδιο, προς εκπλήρωση της «ειρηνευτικής» τους αποστολής, αποτελεί πραγματικά έναν τέτοιο, «πρώτου μεγέθους» κόλαφο, ένα «αστραφτερό» δηλαδή χαστούκι, στα μούτρα της «σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης και, προσωπικά, στον... χαρισματικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, τον κύριο Σημίτη.

Πού είναι τώρα οι «φωστήρες» του «δημοκρατικού μας πολιτεύματος» και ειδικότερα εκείνος ο ευτραφής καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, να μας διαφωτίσουν, σχετικά με το νόμιμο ή μη της «διέλευσης» των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων από το έδαφος της χώρας μας; Ποιοι είναι οι πατριώτες, που υπερασπίστηκαν τις διατάξεις του Συντάγματος, και ποιοι οι ξεφτιλισμένοι οσφυοκάμπτες, που το παραβιάζουν, επιτρέποντας στους ασύδοτους «παλικαράδες» της αμερικανονατοϊκής ληστοσυμμορίας να «αλωνίζουν» ανενόχλητοι τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα της πατρίδας μας;

Ενα χαρακτηριστικό δείγμα του πατριωτισμού των κομμουνιστών, είναι και η στάση τους το 1940, με την επίθεση των στρατευμάτων του φασιστικού άξονα κατά της χώρας μας, σε αντίθεση με τον κραυγαλέο κρετινισμό των «σωτήρων» της πατρίδας μας. Αμέσως μετά την εισβολή των ιταλικών δυνάμεων στην Ηπειρο, το ΚΚΕ, αν και αποδεκατισμένο, λόγω της βασιλομεταξικής δικτατορίας, με χιλιάδες μέλη και στελέχη του στις φυλακές και στα ξερονήσια, ανασύντασσε τις δυνάμεις του και καλούσε τον ελληνικό λαό σε αντίσταση κατά του επιδρομέα, ενώ οι ψοφοδεείς και τρεμοπόδαροι «πατριώτες» του επίσημου κράτους συνιστούσαν... σύνεση και υποταγή. «Να ρίξουμε», έλεγαν, «εκεί επάνω μερικές ντουφεκιές, για την τιμή των όπλων», και, μετά, να προσαρμοστούμε στη «νέα τάξη» του Χίτλερ και του Μουσολίνι.