Το να πούμε, για μια ακόμα φορά και για ένα ακόμα θέμα ότι «εμείς τα λέγαμε», όσον αφορά εν προκειμένω το Κυπριακό, δηλαδή την πορεία ευρωδιχοτόμησης της Κύπρου, που σηματοδότησε η διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ίσως ν' ακούγεται κοινότοπο, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η αλήθεια. Εχει μια αξία να τη λέμε όχι τόσο για να δικαιωνόμαστε, αλλά για να αποκαλύπτουμε ακόμα περισσότερο ό,τι συγκαλύπτεται πίσω από τα γεγονότα και τα κούφια προπαγανδιστικά λόγια.

Εδώ και περίπου μια δεκαετία που άρχισε να μπαίνει επί τάπητος η υπόθεση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όσο αυτό το θέμα προχωρούσε, μετά το 1995, στα αρμόδια κοινοτικά όργανα, το ΚΚΕ, η αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», χωρίς περιστροφές και με τον πιο σαφή τρόπο, τόνιζαν ότι η διαδικασία αυτή με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην οριστική διχοτόμηση του νησιού και στη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής μέσα από μια πορεία εκβιασμών προς την ελληνική πλευρά.

Οπερ και εγένετο. Αποκορύφωμα είναι οι διαδικασίες που συνοδεύουν το «σχέδιο Ανάν» και την πορεία προς τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη στις 12 Δεκέμβρη, όπου υποτίθεται - σύμφωνα με την ελληνική ερμηνεία της προγενέστερης απόφασης του Ελσίνκι - πρόκειται να οριστικοποιηθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Σήμερα αυτό που βλέπουμε είναι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα να έχουν θέσει, διά χειρός Κόφι Ανάν, το πιστόλι στον κρόταφο της Κύπρου και την ελληνική κυβέρνηση να εκφράζει την... ικανοποίησή της για το τελεσίγραφο αυτό, στο οποίο εξάλλου έχει και τη δική της συμβολή.

Τα ψέματα λοιπόν τελειώνουν... και «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Η δανική προεδρία της ΕΕ, ο Κόφι Ανάν και ο εκπρόσωπός του στην Κύπρο Αλβάρο Ντε Σότο, με προχτεσινές δηλώσεις τους, ξεκαθάρισαν ότι αυτό που λέγεται ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, εάν γίνει, δε θα είναι τίποτα άλλο παρά ένταξη της Νότιας Κύπρου. Κατά τ' άλλα από την ελληνική κυβέρνηση μιλάνε για «διαπραγμάτευση». Αραγε τι είδους διαπραγμάτευση μπορεί να είναι αυτή, όταν με τη στάση και τη συμπεριφορά της ελληνικής πλευράς έχει στρωθεί το έδαφος για να ασκηθούν εκβιασμοί σε βάρος της Κύπρου.

Εδώ οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι τεράστιες και ιστορικές. Εχοντας εναποθέσει όλες τις προσδοκίες της για την επίλυση του Κυπριακού στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ) μακριά από τις αρχές και τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την Κύπρο και έχοντας αναγάγει σε υπέρτατο σκοπό την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, ουσιαστικά εγκλώβισαν την ελληνοκυπριακή πλευρά μεταξύ σφύρας και άκμονος.