Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και στόχο τον συντονισμό της πάλης των συνδικάτων και των φορέων της περιοχής, ώστε η επιτυχία της απεργίας να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, της νεολαίας, των συνταξιούχων, όλου του λαού.

Ξεχωριστό σταθμό στον δρόμο προς την απεργία αποτελούν οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες με αφορμή τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τους εγκληματίες ναζί της Χρυσής Αυγής. Οι φετινές εκδηλώσεις, στις οποίες καλεί και συμμετέχει το Εργατικό Κέντρο, περιλαμβάνουν συναυλία στις 17 Σεπτέμβρη στον χώρο των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα και συλλαλητήριο στις 18 Σεπτέμβρη, με αφετηρία το Κερατσίνι και τερματισμό στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.

«Από σήμερα κιόλας ξεκινάμε και εδώ στον Πειραιά τη μάχη για την οργάνωση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας», τόνισε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, Μάρκος Μπεκρής, μεταφέροντας και την πρόταση προς τα συνδικάτα να οργανωθεί μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Δημοτικού Θεάτρου την 1/10 στις 10 το πρωί.

«Η οργάνωση αυτής της μάχης είναι υπόθεση των ίδιων των σωματείων, των εργαζομένων», πρόσθεσε, καλώντας να μπει στο επίκεντρο η διεκδίκηση για μείωση του εργάσιμου χρόνου, «στον αντίποδα της κυβερνητικής και εργοδοτικής προπαγάνδας, που προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, ότι δήθεν είναι πρόοδος η νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας».

Γιατί όπως εξήγησε «με τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, με την παραγωγικότητα που έχει πολλαπλασιαστεί, είναι εφικτό (και αυτό διεκδικούμε και παλεύουμε) το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, με αυξήσεις στους μισθούς, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για να ζούμε σαν άνθρωποι. Αυτό είναι το πραγματικά σύγχρονο και αναγκαίο αίτημα. (...) Εδώ φαίνεται η σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος: Ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα, μας φορτώνουν περισσότερη δουλειά και περισσότερη φτώχεια».

Μιλώντας ειδικά για τον Πειραιά, ανέδειξε ότι οι εργαζόμενοι ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει εντατικοποίηση και δουλειά χωρίς όρια: «Ξέρουμε τι σημαίνει να φεύγεις το πρωί από το σπίτι και να γυρνάς νύχτα. Ξέρουμε ότι η πλειοψηφία των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων γίνονται είτε στην υπερωριακή απασχόληση μετά το πέρας του 8ώρου είτε στην αρχή της βάρδιας, που οι εργαζόμενοι δεν έχουν προλάβει να αναπαυτούν από την προηγούμενη. Το νομοσχέδιο αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει ανυπολόγιστη φθορά της υγείας μας, με τις συνέπειες του να είναι ακόμα περισσότεροι νεκροί, ακόμα περισσότεροι σακάτηδες, αφού ακόμα και όλα τα μέτρα υγείας και ασφάλειας που απαιτούν τα σωματεία να εφαρμοστούν αφορούν το 8ωρο και όχι τις 13 ώρες δουλειάς».

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου υπογράμμισε ότι η ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους γίνεται σε μια περίοδο που φουντώνουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα. Και ανέδειξε ότι και οι εργαζόμενοι του Πειραιά ζουν αυτούς τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς, αφού το λιμάνι εντάσσεται στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και μετατρέπεται σε πύλη μεταφοράς πολεμικού υλικού. «Πίσω από τα σχέδια των μονοπωλίων για μεγαλύτερη κερδοφορία κρύβεται η ίδια λογική που σπρώχνει τους λαούς στον πόλεμο», υπογράμμισε, εξηγώντας: «Για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα, θέλουν πιο φτηνούς και πιο εξαντλημένους εργάτες. Για να κερδίσουν αγορές, δεν διστάζουν να αιματοκυλήσουν λαούς. Για να αυξήσουν την υπεραξία, φέρνουν 13ωρα. Για να μοιράσουν σφαίρες και βόμβες, βάζουν τη χώρα μας σε επικίνδυνες εμπλοκές. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».

Απέναντι στην ερώτηση «πώς απαντά το εργατικό κίνημα», ο Μ. Μπεκρής τόνισε: «Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την οργάνωση της πάλης μέσα από τα σωματεία, τη συσπείρωση στο ταξικό κίνημα, τον κοινό βηματισμό ενάντια στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. (....) Δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στη γραμμή του κοινωνικού διαλόγου, στην αναμονή μιας "καλύτερης διαχείρισης". Αυτή η γραμμή είναι που μας έφερε εδώ, είναι η γραμμή των συμβιβασμένων ηγεσιών στη ΓΣΕΕ, που εδώ και δεκαετίες υπογράφουν μειώσεις, που βάζουν πλάτη σε κάθε αντεργατικό νόμο. Αυτή η γραμμή είναι αδιέξοδη, γιατί αποδέχεται ως δεδομένη την κερδοφορία των μονοπωλίων και παζαρεύει μόνο το πόσο γρήγορα θα χάσουμε δικαιώματα».

Και, καλώντας σε αποφασιστική δράση και οργάνωση παντού για την επιτυχία της απεργίας, υπογράμμισε ότι τα καθήκοντα για κάθε σωματείο και κάθε συνδικαλιστή είναι συγκεκριμένα: «Να οργανώσουμε ενημερώσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, να φτιάξουμε επιτροπές αγώνα, να βάλουμε πρόγραμμα δράσης που να οδηγεί σε μαζική απεργιακή κινητοποίηση. Να αξιοποιήσουμε κάθε μέσο - συσκέψεις, εξορμήσεις, συνελεύσεις.

Μπροστά στη νέα αντεργατική επίθεση δεν έχουμε περιθώρια για αναμονή, ούτε για αυταπάτες. 'Η θα παλέψουμε οργανωμένα και μαχητικά, ή θα μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Η επιλογή είναι στα χέρια μας. Ο αγώνας είναι αγώνας για να ζήσουμε όπως μας αξίζει. Για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας, για δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για ειρήνη και φιλία με τους λαούς, ενάντια στην εμπλοκή στους πολέμους. Είναι αγώνας που δείχνει την προοπτική μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Τον λόγο στη σύσκεψη πήρε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων η Μάγδα Φύσσα, μητέρα του Παύλου Φύσσα και πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτισμού που φέρει το όνομά του και ο οποίος στεγάζεται πλέον στο κτίριο του Εργατικού Κέντρου. «Αυτό που θέλουμε σαν δικαίωση για τον Παύλο είναι να μην αφήσουμε να εμφανιστεί ξανά αυτό το φίδι», τόνισε και κάλεσε κάθε συνδικάτο και φορέα στην πάλη. «Σε κάθε αγώνα θα είμαστε όλοι μαζί», διαβεβαίωσε.

Στη συνέχεια, με παρεμβάσεις τους εκπρόσωποι σωματείων του Πειραιά μετέφεραν το κλίμα από τους χώρους δουλειάς, από την αναμέτρηση με την εργοδοσία μπροστά στην οργάνωση της απεργιακής μάχης.

Την αγανάκτηση των εργαζομένων στα εργοστάσια της χημικής βιομηχανίας, που δουλεύουν σε υψηλές θερμοκρασίες, σε περιβάλλον με σκόνες και χημικές ουσίες, μπροστά στα κυβερνητικά σχέδια για εργάσιμη μέρα 13 ωρών, μετέφερε ο Δημήτρης Εφιεντζής, πρόεδρος του κλαδικού Συνδικάτου Χημικής Βιομηχανίας. «Δεν υπολογίζουν τίποτα, το μόνο που τους νοιάζει είναι η ρόδα της παραγωγής να γυρνάει όσο περισσότερο και με όσο χαμηλότερο κόστος γίνεται», σχολίασε. Ηδη το Συνδικάτο έχει διαμορφώσει στόχους προκειμένου να αυξηθούν οι απεργιακοί πυρήνες στους χώρους δουλειάς, να οργανωθούν παρεμβάσεις και συσκέψεις, ενώ θα προχωρήσει σε Γενική Συνέλευση στις 21 Σεπτέμβρη.

Τα αιτήματα της απεργίας που πραγματοποιούν σήμερα Πέμπτη οι μηχανοδηγοί της «Hellenic Train» (βλ. σελ. 17) παρουσίασε ο Κώστας Γενηδούνιας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Προσωπικού Ελξης (ΠΕΠΕ), καταδικάζοντας τις απολύσεις από την εταιρεία και τονίζοντας την ανάγκη συντονισμού ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, μπροστά στην πανεργατική απεργία.

Το χάσμα που χωρίζει τις σύγχρονες δυνατότητες στην παραγωγή από τους όρους με τους οποίους δουλεύουν οι εργαζόμενοι περιέγραψε ο Ακης Αντωνίου, πρόεδρος του παραρτήματος Πειραιά του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας. Στην κατεύθυνση αυτή, στάθηκε στο αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. «Με μια εργάσιμη μέρα που θα έχει 13 ώρες, όλα πάνε περίπατο», κατήγγειλε, αναφερόμενος στην ανάγκη του εργαζόμενου να ξεκουραστεί, να δει την οικογένειά του, να ανοίξει ένα βιβλίο, να έχει κοινωνική δράση.

Τα νομοθετήματα που έχουν οδηγήσει βήμα - βήμα στο σημερινό έκτρωμα του 13ωρου υπενθύμισε ο Σταύρος Τουμανίδης, πρόεδρος του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών. Η επίθεση αυτή, εξήγησε, βάζει στο στόχαστρο τους εργαζόμενους στη Ζώνη. «Θα το ακυρώσουμε στην πράξη», ξεκαθάρισε, επισημαίνοντας ότι το Σωματείο δίνει τη μάχη της ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων.

Στο φόντο των διεθνών εξελίξεων και ανταγωνισμών, της γενικευμένης πολεμικής προπαρασκευής σε όλη την ΕΕ, στο οποίο έρχεται να προστεθεί το νομοσχέδιο για το 13ωρο, αναφέρθηκε ο Γιώργος Αντωνόπουλος, πρόεδρος της ΠΕΕΜΑΓΕΝ.

«Το 13ωρο αφορά τους πάντες. Αφορά και τους εργαζόμενους στο Δημόσιο», ξεκαθάρισε ο Ηλίας Πατίδης, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πειραιά, προειδοποιώντας πως ό,τι επιβάλλεται στον ιδιωτικό τομέα επεκτείνεται αργά ή γρήγορα και στο Δημόσιο. Γι' αυτό και κάλεσε να αγκαλιάσει το απεργιακό κάλεσμα και τα Σωματεία και τις Ομοσπονδίες στον δημόσιο τομέα. Μπροστά στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, μάλιστα, κατήγγειλε τα κενά και τις ελλείψεις με τα οποία θα ξεκινήσουν τα σχολεία και στον Πειραιά.

Την επιδείνωση των όρων δουλειάς για το προσωπικό στα γραφεία των ναυτιλιακών εταιρειών, ειδικά για τους νεότερους σε ηλικία, συνόψισε ο Αλέκος Εμμανουήλ, μέλος του ΔΣ του ΠΑΣΕΝΤ, εκλεγμένος με τη ΔΑΣ. Στο «θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας» όλο και περισσότεροι τα βγάζουν δύσκολα πέρα, σχολίασε, ενώ το 8ωρο δεν τηρείται.