«Η Ελλάδα είναι ένας θαυμάσιος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ένας θαυμάσιος διπλωματικός εταίρος», σημείωσε και ευχαρίστησε τη χώρα για τη βοήθειά της στην απομάκρυνση Αμερικανών πολιτών κατά την έναρξη της σύγκρουσης στο Ισραήλ. Σημείωσε ότι όλη η βοήθεια που ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση παρασχέθηκε, ενώ η οργάνωση των πτήσεων τσάρτερ που έρχονταν μέσω του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών ήταν εξαιρετικά εύκολη και αυτό δεν συμβαίνει πάντα όταν πρόκειται για προξενικά θέματα.

Αναφέρθηκε, εξάλλου, και στη σημασία που έχει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τώρα με τη συνεχή αποστολή πολεμικού υλικού στις αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις, «αλλά και όταν έρθει η ώρα για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας από στρατηγικής άποψης». «Η Ελλάδα είναι ένας τεράστιος σύμμαχος και εταίρος στο ΝΑΤΟ από αυτή την άποψη», επισήμανε.

Και τι άλλο να πει, όταν ο υπουργός Αμυνας, Ν. Δένδιας, ανέφερε χτες ότι η συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού σε τρεις διαφορετικές αποστολές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ στη Μεσόγειο «υπογραμμίζει τον διευρυμένο ρόλο της πατρίδας μας στην επίτευξη της διεθνούς ασφάλειας και σταθερότητας»... Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι «σε αυτή την κατεύθυνση το Πολεμικό μας Ναυτικό θα συνεχίσει να προβάλλει τις σημαντικές του δυνατότητες», ενώ ο υφυπουργός Αμυνας, Ι. Κεφαλογιάννης, μιλώντας στη ΝΑΤΟική ημερίδα τόνισε ότι η κυβέρνηση «υποστήριξε την Ουκρανία ήδη από τις πρώτες ημέρες του πολέμου και μάλιστα πιο προωθημένα συγκριτικά με αρκετά κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ και συνεχίζει χωρίς αστερίσκους στην ίδια πορεία», αφού «θα συνεχίσει να παρέχει στρατιωτική, τεχνική, αμυντική και ανθρωπιστική υποστήριξη στην Ουκρανία».

Στο ίδιο τέμπο, ο Θ. Ντόκος, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού, είπε ότι «είναι μονόδρομος για την Ελλάδα να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία», τονίζοντας τον ρόλο της Αλεξανδρούπολης και βάζοντας ταυτόχρονα καθήκον της κυβέρνησης να «αναλάβει έναν κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια των Δυτικών Βαλκανίων να μπουν στις ευρωατλαντικές δομές». Ταυτόχρονα έβαλε ζήτημα ότι «υπάρχει έλλειψη περιφερειακής αρχιτεκτονικής ασφάλειας», δείχνοντας προς την κατεύθυνση του «συνδυασμού» των διαφόρων τριμερών συνεργασιών, ειδικά σε κάτι μεγαλύτερο, προφανώς υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα.

Καθώς η συζήτηση έπιασε και το Παλαιστινιακό, όπου μυρίζονται ψητό πάνω στο δράμα των αμάχων, ο Δ. Κούρκουλας, πρ. υφυπουργός Εξωτερικών, είπε ότι η ντόπια αστική τάξη «θα μπορέσει και θα πρέπει να διαδραματίσει θετικό ρόλο όταν ξεκινήσει η διαδικασία της ανοικοδόμησης ή η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, γιατί εκεί θα συνεχίσουν να ζουν ακόμα μερικά εκατομμύρια άνθρωποι».

Στο μεταξύ, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, Νόαμ Κατς, έκανε καθαρό ότι η σφαγή θα συνεχιστεί, άγρια, εκτεταμένα και επί μακρόν. Οπως είπε, «η 7η Οκτωβρίου ήταν μια προεπισκόπηση που μας απέδειξε την ανάγκη να απαλλαγούμε από τέτοια ριζοσπαστικά στοιχεία στη Μέση Ανατολή» αφού «όταν σκεφτόμαστε τη Χαμάς, πρέπει να τη βλέπουμε όχι μόνο ως έναν μεμονωμένο παίκτη, αλλά ως μέρος των πληρεξούσιων δυνάμεων και του μηχανισμού που έθεσε το Ιράν στην περιοχή».

Χαρακτήρισε, δε, το Ιράν μέρος του οικοσυστήματος της Ρωσίας στον πόλεμό της στην Ουκρανία. «Ετσι έχουμε σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών μπλοκ που ξέσπασε στην Ουκρανία, που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή και που μπορεί να ξεσπάσει και σε άλλα μέρη του κόσμου. Και ως εκ τούτου, πρέπει να ενισχύσουμε τις δυνατότητές μας να συνεργαζόμαστε, πρέπει να σκεφτούμε αυτούς τους διαδρόμους, τη μεταφορά του εμπορίου, της Ενέργειας, τα καλώδια δεδομένων και άλλους τρόπους που επιτρέπουν στις χώρες που μοιράζονται την ίδια έννοια της σταθερότητας και της ειρήνης, να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτές», είπε, καλώντας τους να ανασκουμπωθούν ενόψει κι άλλων συγκρούσεων στο φόντο της όξυνσης των ανταγωνισμών για τους διαύλους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Υπογράμμισε, άλλωστε, ότι «δεν πρόκειται να είναι ένας σύντομος πόλεμος», ενώ με θράσος παρουσίασε τη σφαγή στη Γάζα ως προσπάθεια του κράτους του Ισραήλ «να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, τόσο για τους Ισραηλινούς, όσο και για τους Παλαιστίνιους», «επειδή αν υπάρχει Χαμάς εκεί, κανείς δεν θα επανεπενδύσει στην αποκατάσταση και ανοικοδόμηση της Γάζας», αλλά οπωσδήποτε «θα πρέπει να περάσουμε από μια διαδικασία αποριζοσπαστικοποίησης της παλαιστινιακής κοινωνίας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.