«Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πλευρό σας», είπε απευθυνόμενος στους Παλαιστίνιους. «Παρακολουθεί με αγωνία και πόνο την καινούρια μεγάλη τραγωδία σας... Αγανακτεί και διαμαρτύρεται μπροστά στα εγκλήματα του Σαρόν, που σαν ένας μικρός Χίτλερ, στηριγμένος στην ωμή βία και στα Μεγάλα του Αφεντικά, σκοτώνει, γκρεμίζει, αιχμαλωτίζει, βασανίζει ανυπεράσπιστους πολίτες, γέρους, γυναίκες και παιδιά».

«Ποιος όμως δε γνωρίζει ότι η Κυβέρνηση της Αμερικής, εκμεταλλευόμενη την ανθρώπινη τραγωδία μετά το καταστροφικό χτύπημα στους πύργους της Νέας Υόρκης, έχει καταστρώσει και αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο πολέμου που απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας;» αναρωτήθηκε, για να ρωτήσει στη συνέχεια τους «πολιτισμένους και δυνατούς του κόσμου»: «Θα κάθονται με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούν (όταν δε συμμετέχουν και οι ίδιοι) τους Αμερικανούς στρατηγούς να βομβαρδίζουν πότε τη Γιουγκοσλαβία και πότε το Αφγανιστάν, είτε να βοηθούν όπως τώρα τους διάφορους Σαρόν να εφαρμόζουν τη χιτλερική τακτική της καμένης γης; Δε γνωρίζουν τάχα πως όταν μια πολεμική μηχανή ξεκινήσει, τότε δεν τη σταματά τίποτε; Ηδη έχει αποκαλυφθεί ότι μετά τον Αξονα του Κακού, όπως τον βάφτισε ο Μπους, δηλαδή το Ιράκ, το Ιράν και Βόρεια Κορέα, σειρά έχουν η Κίνα και η Ρωσία. Και γιατί όχι μεθαύριο και η Ευρώπη; Η λογική της στρατιωτικής υπεροχής, η λογική των στρατηγών του πολέμου είναι ο παραλογισμός. Οπότε τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί... Εάν δε σταματήσουμε τώρα στο ξεκίνημά τους αυτούς που βαφτίζουν τους λαούς τρομοκράτες για να τους αφανίσουν, τότε αύριο ίσως να είναι πολύ αργά».

«Σήμερα οι Μπους και Σαρόν με την καραμέλα της τρομοκρατίας επιχειρούν μετωπική επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων, με τελικό στόχο τη στρατιωτική κατοχή, την εξόντωση των ηγετών με πρώτο τον Αραφάτ, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα και φυλακές όλων των αγωνιστών, την τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού, από τον οποίο αρχίζουν από τώρα να στερούν ακόμα και το νερό. Θέλουν να μεταβάλουν τα παλαιστινιακά εδάφη σ' ένα μεγάλο στρατόπεδο, πετυχαίνοντας έτσι τη δική τους τελική λύση. Τελικά πρώην θύματα - οι Εβραίοι - φαίνεται πως γοητεύονται όλο και πιο πολύ από τις μεθόδους των πρώην θυτών τους, των Ναζί. Τελική λύση εκείνοι σε βάρος των Εβραίων, τελική λύση αυτοί σε βάρος των Παλαιστινίων. Δεν παραλείπουν ούτε τη φριχτή "λεπτομέρεια" να βάζουν ανεξίτηλους αριθμούς στα χέρια των αιχμαλώτων...».

Στη συνέχεια ο Μ. Θεοδωράκης αναφέρθηκε «στο δράμα των απλών ανθρώπων του Ισραήλ, που είναι βέβαιο ότι στην πλειοψηφία τους θα επιθυμούσαν να ζήσουν ειρηνικά με τους Παλαιστίνιους». Υπενθυμίζοντας όμως και την ευθύνη τους που ανέθεσαν «σ' ένα λύκο όπως ο Σαρόν να φυλάξει τάχα τα πρόβατα της Ειρήνης», αλλά και «το χρέος απέναντι στον εαυτό τους κατ' αρχήν να απαλλαγούν όσο γίνεται πιο γρήγορα από τον Σαρόν και τους στρατοκράτες». Ενώ διάβασε και ένα δίστιχο του ποιητή Κώστα Μύρη (κατά κόσμον Κώστας Γεωργουσόπουλος) που έγραψε ειδικά για τους Ισραηλινούς: «Να το πιστέψω πως μες στο τανκ/είναι τ' αγγόνι της Αννας Φρανκ;».

«Εμείς οι απλοί πολίτες της χώρας μας, με όσα μέσα διαθέτουμε, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην αφήσουμε μόνους τους Παλαιστίνιους στο έλεος των βαρβάρων. Γιατί γνωρίζουμε ότι αν η Παλαιστίνη αφεθεί στο έλεος των σύγχρονων κατακτητών, τότε αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή για να περάσουν αύριο οι πιο μαύρες δυνάμεις που γνώρισε έως τώρα η ανθρωπότητα» κατέληξε ο Μ. Θεοδωράκης.