Η Ασημίνα Γιαννιού τόνισε πως η τραγική για τον λαό διαχείριση των υποδομών και των φυσικών καταστροφών δεν αποτελεί μονόδρομο, καθώς σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Στηλίτευσε τα περί ατομικής ευθύνης, λαθών και κακιάς ώρας, που προτάσσονται για να δικαιολογήσουν την έλλειψη των αναγκαίων μέσων και έργων προστασίας της ζωής του λαού.

Αναφέρθηκε στην επίδραση που έχει η κατεύθυνση της οικονομίας και της παραγωγής στο περιεχόμενο των σπουδών τους, έτσι που ενώ διδάσκονται να σχεδιάζουν υποδομές και πόλεις, τα πάντα διέπονται από τη λογική κόστους - οφέλους, από τις ανάγκες των επενδυτών για τη διασφάλιση του μέγιστου κέρδους.

«Την ίδια αυτή λογική τη βρίσκουμε τόσο στα αντισεισμικά έργα, στα αντιπλημμυρικά έργα, όσο και συνολικά στα μέτρα ασφαλείας πίσω από τους όρους των "απαραίτητων ρίσκων", των "κοινωνικοοικονομικών" δεικτών κ.ά.», πρόσθεσε φέρνοντας ως παράδειγμα τη Σχολή των Πολιτικών Μηχανικών με το Εργαστήριο Αντισεισμικής Τεχνολογίας, που είναι εξοπλισμένο με σεισμικό προσομοιωτήρα.

Οπως είπε: «Θα περίμενε κάποιος πως στο κορυφαίο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας, σε μια από τις πιο σεισμογενείς χώρες του πλανήτη, το εργαστήριο θα ήταν επαρκώς στελεχωμένο με την άμεση επαφή των φοιτητών μέσω θεωρίας και πειραμάτων και την εξέλιξη της έρευνας για τις ανάγκες της κοινωνίας. Ομως μιλάμε για ένα "κλειστό" εργαστήριο για τους φοιτητές με μόλις 2 μέλη ΔΕΠ, που αξιοποιείται κυρίως από εγχώριες και ξένες επιχειρήσεις για δοκιμές και έρευνα (...) Ταυτόχρονα σε πολλές σχολές έχει ανοίξει η συζήτηση γύρω από τις πράσινες και ψηφιακές πόλεις και κτίρια, τα κριτήρια σχεδιασμού ανθεκτικών, μη τρωτών πόλεων ή υποδομών. Μας μαθαίνουν δηλαδή να σχεδιάζουμε και να σκεφτόμαστε με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου, την πράσινη μετάβαση, την ανάπλαση περιοχών οικονομικού ενδιαφέροντος και όχι με βάση την εξασφάλιση ποιοτικής και ασφαλής στέγης, εξασφάλιση υποδομών και ελεύθερων χώρων που θα έχει επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών.

Ολα τα παραπάνω παραδείγματα από τις σχολές μας, αλλά και πολλά άλλα αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες και προτεραιότητες της αστικής τάξης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πριν λίγο καιρό το ΕΜΠ υπέγραψε με την ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ το δικό της μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Η εν λόγω επένδυση του μονοπωλιακού ομίλου έρχεται για να εκπαιδεύσει τους μηχανικούς που έχει ανάγκη, οι οποίοι θα μελετούν και θα διαχειρίζονται έργα με γνώμονα το κέρδος και την "αυστηρά ορθολογική λήψη αποφάσεων" (...) Η χρόνια υποχρηματοδότηση για τις ανάγκες των φοιτητών και εργαζομένων έχει κάνει την κατάσταση σε υποδομές και εργαστήρια τραγική και αποτελεί μοχλό της περαιτέρω ανάπτυξης επιχειρηματικής δραστηριότητας».

Και καταλήγοντας σημείωσε: «Υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης ολοκληρωμένου αντισεισμικού σχεδιασμού, με απευθείας ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και εργαλείων. Με εργαζόμενους μηχανικούς και ερευνητές που θα δουλεύουν με όλα τα δικαιώματα σε αντίθεση με αυτό που βιώνει η νεολαία σήμερα. Φαίνεται και γνωρίζουμε ότι η εργατική τάξη και η νεολαία σήμερα θα μπορούσε να ζει αλλιώς, αν κίνητρο δεν ήταν το κέρδος, αν τα μέσα παραγωγής αποτελούσαν κοινωνική ιδιοκτησία. Διαβεβαιώνουμε στους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής που προσπαθούν να κρύψουν και να προφυλάξουν τον ένοχο από τη λαϊκή οργή ότι δεν θα τους περάσει!».