Μόνο ως της ...μπουρδολογίας το ανάγνωσμα μπορεί να χαρακτηριστεί το χτεσινό πόνημα της εμμονικής αντικομμουνιστικής στήλης των «Νέων». Η εφημερίδα, σε έναν ακόμα χυδαίο σχολιασμό για την τελετή αποχαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη και για να στάξει δηλητήριο στην τελευταία επιθυμία του «να πεθάνει σαν κομμουνιστής», το ρίχνει στη γνωστή σταλινολογία. Κατά ...διαβολική σύμπτωση, ο αρθρογράφος της στήλης «θυμάται» μια ιστορία από το πώς ο σοβιετικός λαός αποχαιρέτησε μαζικά με λαϊκό προσκύνημα τον Ι. Στάλιν πριν από 68 χρόνια και με αφορμή τη διήγηση ενός ...έγκριτου «ιστορικού» εκείνης της εποχής, που διέγραψε λαμπρή καριέρα στον αντικομμουνισμό πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στις ΗΠΑ, «χτίζει» το παραμύθι του για την «απανθρωπιά» του σοσιαλιστικού συστήματος, που ενδιαφερόταν μόνο για τη χειραγώγηση και τις εντυπώσεις. Τι να πει κανείς για την απελπισία που βγάζουν τέτοια κείμενα; Τι να πει για τη μανία που πιάνει τους σεσημασμένους αρθρογράφους κάθε φορά που διαπιστώνουν ότι όση λάσπη και να ρίχνουν στο ΚΚΕ, στις ιδέες και τη δράση του, τους έρχεται το ένα στραπάτσο μετά το άλλο. Τι να πει κανείς για τα όσα υποφέρουν κάθε φορά που συνειδητοποιούν τους ακατάλυτους δεσμούς που έχει το ΚΚΕ με τον λαό της χώρας μας, με τους πρωτοπόρους δημιουργούς που υμνούν αυτή την «ακατάβλητη στρατιά των απλών ανθρώπων»; Κουράγιο μόνο... Θα το χρειαστούν.