Το εξώφυλλο της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής»

Για την προετοιμασία και το περιεχόμενο της εκδήλωσης ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με την Αναστασία Τσακίρη, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Εμπορίου - Υπηρεσιών, εργαζόμενη σε ελεγκτική εταιρεία, και την Λώρα Βουτσίδη, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Χρηματοπιστωτικού, τραπεζοϋπάλληλο.

Παραθέτουμε τη συνέντευξη:

-- Πώς προχωράνε η προετοιμασία και το κάλεσμα των Οργανώσεων μπροστά στην εκδήλωση;

Λ. Β.: Ετοιμάζουμε την εκδήλωσή μας μέσα σε μία ιδιαίτερα απαιτητική περίοδο. Οι συντελεστές της εκδήλωσης, σύντροφοι, συναγωνιστές, εργαζόμενοι και των δύο κλάδων, κυρίως γυναίκες, έχουν κληθεί να συμβάλουν με μεγάλο μεράκι. Εχουμε φτιάξει μια μικρή χορωδία και όλοι μαζί προχωράμε σε πολύωρες πρόβες, παράλληλα με τις δουλειές μας, την καθημερινότητά μας, και κυρίως την οργάνωση του αγώνα στις τρέχουσες εξελίξεις, που δεν είναι λίγες, αντλώντας πάντα δύναμη από τη συντροφικότητα στους κοινούς μας στόχους. Αντίστοιχα και οι Οργανώσεις μας, ειδικά όσο πλησιάζει η εκδήλωση, ξεχύνονται σε ένα πλατύ κάλεσμα στους εργαζομένους, αντιλαμβανόμενες μάλιστα ότι αυτή η εκδήλωση είναι πιο ιδιαίτερη.

-- Στην πρόσκληση αναφέρεται ότι η εκδήλωση είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο «Οι γυναίκες από την αστική Γαλλική επανάσταση στην Παρισινή Κομμούνα». Μιλήστε μας παραπάνω για αυτό.

Λ. Β.: Ουσιαστικά είναι μια αφήγηση των κύριων στοιχείων του βιβλίου, που σε συνδυασμό με τη ζωντανή μουσική και την ποίηση, στόχο έχει να ταξιδέψει τους καλεσμένους μας στα οδοφράγματα της Μονμάρτης, να αφουγκραστούν τον παλμό εκείνης της περιόδου, να αντιληφθούν τη διαχρονικότητα των αιτημάτων της εργατικής τάξης μέσα από τα καλέσματα και συνθήματα των Κομμουνάρων, και ιδιαίτερα των γυναικών. Να νιώσουν το πρώτο φτερούγισμα της κοσμοθεωρίας μας.

Α. Τσ.: Η συγκεκριμένη έκδοση ξεδιπλώνει την ιστορική διαδρομή της συμμετοχής των γυναικών από τις αστικές επαναστάσεις στην Παρισινή Κομμούνα, από τα γεγονότα της οποίας συμπληρώθηκαν φέτος 150 χρόνια. Αποτέλεσε έμπνευση για μας ακριβώς γιατί καταπιάνεται με την πρώτη προλεταριακή επανάσταση στην Ιστορία της ανθρωπότητας, στην οποία συμμετείχαν δραστήρια οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων του Παρισιού. Τον προάγγελο της νέας κοινωνίας! Αναδεικνύει την ανεκτίμητη αξία της συλλογικότητας, της οργάνωσης, την αναγκαιότητα της ενεργής συμμετοχής των γυναικών στην ταξική πάλη, κάτι που μαρτυρά και η ίδρυση της Union, για την οποία κάνουμε ξεχωριστή αναφορά στην εκδήλωση. Μας βοήθησε κι εμάς που καταπιαστήκαμε με το βιβλίο να κατανοήσουμε ακόμα βαθύτερα την ταξικότητα του γυναικείου κινήματος.

-- Γιατί η μελέτη της συγκεκριμένης περιόδου που εξετάζει το βιβλίο μπορεί να εμπνεύσει τη στάση των σημερινών γυναικών που συμμετέχουν δραστήρια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους; Γιατί μια γυναίκα που δουλεύει στους κλάδους σας να παρακολουθήσει την εκδήλωση;

Α. Τσ.: Η συγκεκριμένη περίοδος είναι διδακτική για όλους τους εργαζομένους, πόσο μάλλον για τις γυναίκες, οι οποίες βλέπουν το μεγαλείο του ηρωισμού με την ενεργή συμμετοχή τους σε όλη τη διάρκεια της Κομμούνας. Ηταν πρωτόγνωρο γυναίκες στην απαρχή του καπιταλισμού να διεκδικούν ίση αμοιβή με τους άντρες, και συνολικά αξιοπρεπείς όρους εργασίας και ζωής. Σκεφτείτε γυναίκες εργάτριες να διεκδικούν και να καταφέρνουν να συμμετέχουν στα σωματεία τους εκείνη την εποχή. Οχι μόνο απέναντι στους καπιταλιστές βιομηχάνους, αλλά αντιμετωπίζοντας ένα σωρό προκαταλήψεις, πολλές φορές και από τους ίδιους τους άντρες εργάτες. Και φανταστείτε αυτές τις γυναίκες τελικά να επαναστατούν! Να παίρνουν μέρος στη λήψη αποφάσεων της Κομμούνας μαζί με τους άντρες συντρόφους τους, αλλά και στη μάχη των οδοφραγμάτων της Μονμάρτης. Η περίοδος μπορεί να εμπνεύσει σήμερα που σπάει κόκαλα το «δεν αλλάζει τίποτα», ακριβώς επειδή δείχνει γλαφυρά ότι αυτό που φαντάζει παντοδύναμο μπορεί και να ανατραπεί!

Λ. Β.: Μελετώντας τη συγκεκριμένη περίοδο αντιλαμβάνεσαι την κοινή ρίζα, που δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που γεννά κοινά χαρακτηριστικά στην πορεία των διεκδικήσεων του χτες και του σήμερα. Και μόνο να φανταστούμε για παράδειγμα ότι το 8ωρο ήταν στις διεκδικήσεις εκείνης της περιόδου, και τώρα με το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη αυτό καταργείται, αντιλαμβανόμαστε την οπισθοχώρηση που απαιτούν οι εκμεταλλευτές μας και οι αστικές κυβερνήσεις τους, την ώρα μάλιστα που υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις για τη μείωση του χρόνου εργασίας. Μας πάνε 150 χρόνια πίσω. Ετσι και στη μελέτη της συγκεκριμένης περιόδου φωτίζονται και καμπές οπισθοδρόμησης, αντιδραστικοποίησης της ανθρωπότητας, από τις οποίες απεγκλωβίστηκε όχι μέσω της δράσης κάποιων πεφωτισμένων πολιτικών ηγετών, αλλά από τις καταπιεζόμενες μάζες που αξιοποίησαν τις αντικειμενικές δυνατότητες. Και σε αυτές τις μάζες αξιοσημείωτο ρόλο έπαιξε και ο ηρωισμός των γυναικών.

-- Γιατί είναι αναγκαία για τις Οργανώσεις σας μια ξεχωριστή εκδήλωση με θέμα τις γυναίκες;

Α. Τσ.: Οι Οργανώσεις μας απευθύνονται σε κλάδους με μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων γυναικών. Στις καθημερινές κουβέντες που κάνουμε για την ένταξή τους στην πάλη με το ΚΚΕ, στο εργατικό κίνημα, συναντάμε συχνά το επιχείρημα ότι αποτελεί ήδη υπέρβαση η αντιμετώπιση της καθημερινότητάς τους και δεν μπορούν να τη συνδυάσουν με τα καθήκοντα του οργανωμένου αγώνα. Επιδίωξή μας είναι ακριβώς αυτό, να αναδείξουμε τη διπλή καταπίεση που υφίσταται σήμερα μια εργαζόμενη γυναίκα, βοηθώντας τις εργαζόμενες να αντλήσουν συμπεράσματα, να αναδείξουμε τον καταλυτικό ρόλο που μπορούν να παίξουν οι οργανωμένες εργάτριες στην έκβαση ενός αγώνα και συνολικότερα στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Λ. Β.: Το ζήτημα της ισοτιμίας των γυναικών παραμένει. Και παραμένει ακριβώς διότι δεν μπορεί να λυθεί στα στενά πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Τέτοιες ξεχωριστές εκδηλώσεις στόχο έχουν την επαγρύπνηση της συνείδησης των γυναικών, προκειμένου να κάνουν το βήμα συμμετοχής στον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά τους.