Οσο ήταν στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε τους εργαζόμενους στις απεργίες για να υπερασπιστούν το έργο της κυβέρνησης απέναντι στο «κακό» ΔΝΤ και τις απαιτήσεις των «θεσμών», που όμως «έσταζαν μέλι» για τις αντιλαϊκές - αντεργατικές μεταρρυθμίσεις των ΣΥΡΙΖΑίων, ενάντια στις οποίες κινητοποιούνταν τα συνδικάτα. Προσαρμόζοντας το ίδιο ...τροπάρι στον αντιπολιτευτικό του ρόλο, ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε προχτές σε συμμετοχή στην απεργία «ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ξήλωμα κατακτήσεων των προηγούμενων ετών». Η κυβέρνηση όμως όχι μόνο δεν ξηλώνει, αντίθετα ενισχύει και διευρύνει όσα αντεργατικά μέτρα παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις απεργίες, για παράδειγμα, αξιοποιεί το 50%+1 για να νομοθετήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, ενώ στις εξαιρέσεις των επιχειρησιακών συμβάσεων από τις κλαδικές χρησιμοποιεί το πόρισμα της «επιτροπής εμπειρογνωμόνων» που συγκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τα Εργασιακά. Δίπλα σε αυτά, η κυβέρνηση έχει κι άλλους λόγους να ευγνωμονεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού «δικαίωσε» την αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων ως «μονόδρομο» τάχα για το λαό, υπερασπίστηκε το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης ως κοινό «όραμα» εργαζομένων και κεφαλαίου, ενώ με τις όποιες δυνάμεις του στο κίνημα στήριξε μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ τη γραμμή του εκφυλισμού και της ενεργότερης εμπλοκής κράτους και εργοδοσίας στα συνδικάτα. Και μόνο αυτά είναι αρκετά για να κόψουν οι εργαζόμενοι μια και καλή τη φόρα στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να τους κάνει «ουρά» στον κάλπικο καβγά του με την κυβέρνηση της ΝΔ.