Τα δημοσιεύματα για την Ελλάδα, για τις πρακτικές της «τιτλοποίησης» δανείων που συνάπτουν οι κυβερνήσεις με τις τράπεζες, με στόχο τη βελτίωση της εικόνας των δημόσιων οικονομικών, δηλαδή την αποπληρωμή των δανείων από κρατικά έσοδα που θα εξοικονομήσουν στο μέλλον, δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την ίδια τη λειτουργία του καπιταλισμού. Οι τράπεζες δανείζουν κεφάλαιο σε επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και στο κράτος για το ταμείο του. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που το πρωτοξεκίνησε το 2000, το έκανε χρησιμοποιώντας και τη λεγόμενη «δημιουργική λογιστική», για να εμφανίσει στην ΕΕ ότι έπιασε τους δείκτες της ΟΝΕ, προϋπόθεση για ένταξη στο ευρώ. Από τότε και τα μεγάλα ελλείμματα... Την πληρωμή τη μετακυλίουν στο λαό. Οι κυβερνήσεις είναι μέσα στο «κόλπο». Ενισχύουν αυτή τη λειτουργία και δράση που ονομάζεται «παιχνίδια ή πιέσεις των αγορών με το δανεισμό», μέσω των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών οίκων, που αναδεικνύουν μια μορφή κερδοσκοπίας και κυρίως την παρασιτική λειτουργία του καπιταλισμού που πρέπει να ανατραπεί. Ο Μαρξ έγραψε σχετικά μ' αυτά (για τις τράπεζες, τις μετοχικές εταιρείες και την κερδοσκοπία), στα μέσα του 19ου αιώνα, για «μια νέα οικονομική αριστοκρατία, παράσιτα νέου είδους, με τη μορφή σχεδιαστών, ιδρυτών και απλώς ονομαστικών διευθυντών. Ενα ολόκληρο σύστημα αγυρτείας και απάτης» («Το Κεφάλαιο», τ. 3ος, σελ. 553).