Η απεργιακή μάχη στις 24 του Φλεβάρη πρέπει να δώσει νέα ώθηση στην απομόνωση των δυνάμεων του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, να είναι μεγαλύτερη η ήττα τους στις συνειδήσεις των εργαζομένων και, ταυτόχρονα, να αναδείξει τους ισχυρούς δεσμούς που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ με τους εργάτες και τις εργάτριες, μέσα στους τόπους δουλειάς, εκεί που ζει κι εργάζεται η εργατική τάξη. Κι αυτό πρέπει να γίνει σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σήμερα, που η αστική τάξη, τα επιτελεία της και τα κόμματά της προχωρούν σε μια γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, σε Υγεία και Παιδεία. Είναι επίθεση, που αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής της εργατικής τάξης και που τα αποτελέσματά της δεν είναι μόνο για το σήμερα, δεν είναι μέτρα προσωρινά. Είναι μέτρα που έρχονται για να μείνουν.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η ΓΣΕΕ, στην ανακοίνωσή της για την απεργία στις 24 Φλεβάρη, δεν εναντιώνεται στην κυβέρνηση, στην αξιωματική αντιπολίτευση, στην ΕΕ. Ούτε στο κεφάλαιο, την κερδοφορία του οποίου εξασφαλίζει η κυβέρνηση. Η ΓΣΕΕ μιλά για «αγορές» που πιέζουν την κυβέρνηση και ζητά, ούτε λίγο - ούτε πολύ, να την στηρίξουν οι εργάτες κόντρα στις αγορές. Αλλά τις «αγορές» υπηρετεί η κυβέρνηση επιβάλλοντας αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για πιο φτηνούς εργάτες και γέμισμα των κρατικών ταμείων με χρήμα για να δοθεί στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Λέει, λοιπόν, η ΓΣΕΕ: «Η χώρα μας είναι στο στόχαστρο των κερδοσκόπων και των νεοφιλελεύθερων των Βρυξελλών. Τα "θέλω" και οι απαιτήσεις των αγορών δεν είναι λύση για την πραγματική οικονομία». Ακριβώς ό,τι προπαγανδίζει και η κυβέρνηση για να επιβάλει την καθολική αντεργατική επίθεση σε μισθούς, ασφάλιση, αντιλαϊκή φορολογία, επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας, κλπ. Και βγάζει «λάδι» την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που στήριξαν και στηρίζουν τις αγορές. Τι διεκδικεί η ΓΣΕΕ; «Ενα τελείως διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής, που θα ενισχύει την ανάπτυξη, τον εποπτικό και ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, την ανακατανομή των φορολογικών βαρών, την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, την αύξηση της απασχόλησης». Δηλαδή, ενίσχυση των επιχειρηματιών (ανάπτυξη), που απαιτεί μέτρα σαν κι αυτά που παίρνει η κυβέρνηση από κοινού με την ΕΕ. Ολα τα άλλα, περί «ανακατανομής», είναι εκ του πονηρού. Ερχονται σε αντίθεση με την «ανάπτυξη» που θέλουν η ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι διεκδικούν ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, που έρχεται κόντρα με την ανάπτυξη των επιχειρηματιών που διεκδικεί η ΓΣΕΕ.

Η εργατική τάξη καλείται να κρίνει με βάση την ίδια της την πείρα και να συστρατευθεί με το ΠΑΜΕ. Να αναπτύξει μόνιμους και σταθερούς δεσμούς μαζί του, γιατί η δράση και το διεκδικητικό του πλαίσιο υπηρετούν τις ανάγκες της, βάζουν φρένο στην αντιλαϊκή και αντεργατική λαίλαπα. Κόντρα στα παζάρια και τις διαχειριστικές λογικές που προκρίνονται από διάφορους «φίλους του λαού», κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Προτάσσοντας τα συνολικά της συμφέροντα. Μπροστά της έχει μόνον ένα δρόμο: Της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Το δρόμο που θα οδηγήσει σε ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Στις 24 του Φλεβάρη, όλοι με το ΠΑΜΕ.