Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά: Η σιδερόφραχτη «δημοκρατία» της Μπούντεσμπανγκ, οι στρατιές του 4ου Ράιχ, η Ευρώπη των ένστολων κρανοφόρων και των έφιππων Ράμπο, η «παγκοσμιοποίηση» της κοινωνικής αγριότητας που δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από τη γενικευμένη κατασταλτική βαρβαρότητα, είναι το πολύ ορατό πλέον «όραμα» των θιασωτών του «τέλους της ιστορίας». Ειδικά, όμως, το Γκέτεμποργκ συνιστά την απαρχή ενός νέου κεφαλαίου στο μεγάλο σίριαλ της καπιταλιστικής βίας: Στο Γκέτεμποργκ, οι «15» και ο σύμμαχός τους ο Μπους, έδειξαν αυτό που πραγματικά είναι: Μια χούφτα υπαλλήλων του κεφαλαίου, που όταν δεν μπορούν να κοροϊδεύουν ή να τιθασεύουν για καιρό τις λαϊκές διαθέσεις, τότε δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πατάνε ακόμα και τη σκανδάλη!

***

Οι δηλώσεις του κ.Σημίτη, η δήλωσή του ότι πρέπει να τεθεί φραγμός στη βία των διαδηλωτών (!), μια δήλωση που έγινε - αν είναι δυνατόν - τη στιγμή που άνθρωποι χαροπάλευαν χτυπημένοι από τις σφαίρες της σουηδικής «εύρω-αστυνομίας», πρέπει να καταγραφεί στην ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού. Αλλωστε, χτες, βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν σαφής: «Το πρόβλημα (σσ: «των απαράδεκτων εκδηλώσεων βίας από τους διαδηλωτές») είναι υπαρκτό, πρέπει να επισημανθεί και να το αντιμετωπίσουμε», όπως είπε...

Ας μην το ξεχνάμε. Ο κ. Σημίτης θα προεδρεύει της ΕΕ κατά το α` εξάμηνο του 2003. Ισως από τώρα να καταστρώνει το σχέδιο για να βάλει φρένο, ίσως και για να... κλείσει το στόμα των διαδηλωτών που θα κινητοποιηθούν τότε και στην Ελλάδα...

***

Σ' αυτές τις περιπτώσεις τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οταν τα όπλα των ραβδούχων του ιμπεριαλισμού αφήνουν στο πέρασμά τους θύματα, τότε πράγματι το ζήτημα τίθεται σε άλλη, σε νέα βάση. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να έχουμε σαφή αντίληψη για το πού μπορεί να φτάσουν οι εγκληματίες του καπιταλισμού, για να να διασώσουν το σύστημά τους. Και τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Οταν οι ορδές του συστήματος ακυρώνουν το όπλο της κριτικής που ασκούν οι λαοί, στρέφοντας τα όπλα τους κατά των λαών, τότε, όπως διαπίστωναν φωτεινά μυαλά - από τον Μαρξ μέχρι τον Ρήγα Φεραίο - οι κάθε λογής δυνάστες οδηγούν τα πράγματα στην κριτική των όπλων...