Εξω οι ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Εξω οι ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια

Οπως τα σκυλιά στριμώχνουν την αλεπού στο κυνήγι και περιμένουν τον κυνηγό «να τελειώσει τη δουλιά», έτσι κάπως ετοιμάζεται μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια η ΝΑΤΟική επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και όπως δείχνει και αυτός ο τρόπος, δε θα είναι η τελευταία περιπέτεια των Βαλκανίων...

Καιρό τώρα, με το ένα χέρι τάιζαν και πότιζαν τους Αλβανούς αυτονομιστές, τους έδιναν όπλα, τους έραβαν στολές (με κεντημένο διακριτικό...) και με το άλλο χέρι καθησύχαζαν την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Οι ίδιοι άνθρωποι διαρρέουν σενάρια, ή ισχυρίζονται με φανερές δηλώσεις πως πρέπει να επαναχαραχτούν τα σύνορα των Βαλκανίων (βλέπε πρόσφατες δηλώσεις Οουεν) και, από την άλλη, διακηρύσσουν πως πρέπει να προστατευτούν τα σύνορα...

Αυτές οι ...αντιφάσεις μπορεί να είναι και μορφές εκδήλωσης του εσωτερικού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Μπορεί οι μεν να «βρίσκονται στο παιχνίδι» έχοντας προσβάσεις στους Αλβανούς, μπορεί οι δε να έχουν στην άλλη πλευρά. Μπορεί οι μεν να θέλουν τώρα το «ανακάτεμα της τράπουλας», πιστεύοντας πως στη μοιρασιά θα διακρίνουν τα δικά τους «σημάδια» και θα έχουν το μεγαλύτερο μερτικό. Οι άλλοι να μην είναι ακόμα σίγουροι ότι μπορούν να ελέγξουν απόλυτα υπέρ τους το αποτέλεσμα των εξελίξεων.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα για τους λαούς της περιοχής είναι το ίδιο, αφού για να γίνει ιμπεριαλιστική μοιρασιά πρέπει να υπάρχει «πίτα». Και στην προκειμένη περίπτωση, η πίτα είναι οι λαοί των Βαλκανίων. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, μπήκαν στο ιμπεριαλιστικό στόχαστρο και η περιπέτειά τους συνεχίζεται.

Σε μια τέτοια διαδικασία, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να βρίσκεται στην πλευρά των λαών για να ξεκουμπιστούν όλοι οι ιμπεριαλιστές και «το στόχαστρό τους» από την περιοχή, δίνει την εντύπωση πως όλη της η φιλοδοξία είναι να την αφήσουν και αυτήν οι μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «να σημαδέψει για λίγο...». Δεν αποκλείεται προσωρινά να την αφήνουν κιόλας ή ακόμα και να της αποκαλύπτουν και μέρος των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, για να τη γλυκάνουν να βγαίνει πρώτη και πρόθυμη να ζητάει την άμεση ΝΑΤΟική επέμβαση. Στον προηγούμενο πόλεμο, έπαιξε το ρόλο του «τσιλιαδόρου» στο έγκλημα. Τώρα μπορεί να ελπίζει πως, αναβαθμίζοντας τη συμμετοχή της, μεγαλώνει και το μερτικό.

Μπορεί και τίποτα απ' όλα αυτά και απλά πλέον να ανησυχεί για τη φωτιά που έχει ανάψει δίπλα πλέον στα σύνορά μας. Εκτός, όμως, του ότι συμμετείχε στο άναμμα της φωτιάς, ακόμα και τώρα διαλέγει το στρατόπεδο εκείνων, που είναι «με τους δαυλούς στο χέρι...».

Η ελπίδα των λαών δεν μπορεί να βρίσκεται στις διάφορες ιμπεριαλιστικές εκδοχές. Η μοναδική εκδοχή που τους αφορά είναι εκείνη που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν μόνοι τους. Χωρίς ιμπεριαλιστικές φιτιλιές, ούτε «γλειφιντζούρια» από τα ίδια χέρια. Αρα, ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας για να πάρουν πόδι από τα Βαλκάνια το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και οι παρατρεχάμενοί τους. Η ανατροπή των σχεδίων τους γεννάει ελπίδες ειρήνης και όχι η επιλογή από τα ίδια τα σχέδιά τους...