«Πλησιάζει η τέταρτη επέτειος της 25 του Οχτώβρη (7 του Νοέμβρη).

Οσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη μεγάλη αυτή μέρα, τόσο πιο πεντακάθαρη γίνεται η σημασία της προλεταριακής επανάστασης στη Ρωσία (...).

Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι πραγματικά είχαμε κι έχουμε πολλές αποτυχίες και λάθη. Μα αν είναι ποτέ δυνατό να αποφύγει κανείς τις αποτυχίες και τα λάθη σ' ένα έργο τόσο νέο για όλη την παγκόσμια ιστορία, όπως η δημιουργία ενός πρωτοείδωτου τύπου κρατικής οργάνωσης! Θα παλέψουμε σταθερά για να διορθώσουμε τις αποτυχίες και τα λάθη μας για να καλυτερεύσουμε την εφαρμογή των σοβιετικών αρχών στην πράξη, εφαρμογή που απέχει πολύ, πάρα πολύ από του να είναι τέλεια. Εχουμε όμως το δικαίωμα να είμαστε υπερήφανοι, και είμαστε υπερήφανοι, γιατί είχαμε το ευτύχημα να αρχίσουμε την οικοδόμηση του Σοβιετικού κράτους και να εγκαινιάσουμε έτσι μια νέα εποχή στην παγκόσμια ιστορία, την εποχή της κυριαρχίας μιας νέας τάξης, που καταπιέζεται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες (...).

*

Το ζήτημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της διεθνούς πολιτικής του χρηματιστικού κεφαλαίου, που κυριαρχεί σήμερα σε όλο τον κόσμο και γεννά αναπόφευκτα νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που γεννά αναπόφευκτα ένα πρωτάκουστο δυνάμωμα της εθνικής καταπίεσης, της διαρπαγής, της καταλήστευσης, του στραγγαλισμού των αδύνατων, καθυστερημένων, μικρών λαών από μια χούφτα «προηγμένες» δυνάμεις - το ζήτημα αυτό έγινε από το 1914 το αγκωνάρι όλης της πολιτικής όλων των χωρών της υδρογείου. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για δεκάδες εκατ. ανθρώπους. Είναι το ζήτημα, αν στον ερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που η αστική τάξη τον προετοιμάζει μπροστά στα μάτια μας, που βλέπουμε να γεννιέται μπροστά στα μάτια μας μέσα από τον καπιταλισμό, θα σκοτωθούν 20 εκατ. άνθρωποι (αντί τα 10 εκατ. που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του 1914-1918 και στους «μικρούς» πολέμους που τον συμπληρώνουν και που δεν τέλειωσαν ως τα σήμερα), αν σ' αυτόν τον αναπόφευκτο (στην περίπτωση που θα διατηρηθεί ο καπιταλισμός) μελλοντικό πόλεμο θα σακατευτούν 60 εκατ. άνθρωποι (αντί 30 εκατομμύρια που σακατεύτηκαν στα 1914-1918). Και στο ζήτημα αυτό η Οχτωβριανή μας επανάσταση άνοιξε μια καινούρια εποχή στην παγκόσμια ιστορία. Οι υπηρέτες της αστικής τάξης και οι λιβανιστές της - οι εσέροι και οι μενσεβίκοι, όλη η μικροαστική δήθεν "σοσιαλιστική" δημοκρατία όλου του κόσμου κορόιδευαν το σύνθημα "μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο πόλεμο". Και το σύνθημα αυτό αποδείχτηκε πως ήταν η μόνη αλήθεια - αλήθεια δυσάρεστη, ωμή, γυμνή, σκληρή, όλα αυτά είναι σωστά, όμως μια αλήθεια μέσα στο ζοφερό σκοτάδι της πιο εκλεπτυσμένης σοβινιστικής και πασιφιστικής απάτης (...).

*

Ας βρίζουν με λύσσα αυτή την επανάσταση η αστική τάξη και οι πασιφιστές, οι στρατηγοί και οι μικροαστοί, οι καπιταλιστές και οι φιλισταίοι, όλοι οι πιστοί χριστιανοί και όλοι οι ιππότες της II και της ΙΙ 1/2 Διεθνούς. Κανένας χείμαρρος μίσους, συκοφαντίας και ψευτιάς δεν μπορεί να κρύψει το κοσμοϊστορικό γεγονός (...).

Η πρώτη αυτή νίκη δεν είναι ακόμη τελειωτική νίκη (...). Το γεγονός όμως παραμένει γεγονός: (...)

Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ότι ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε...».

*

(Λένιν, «Απαντα», τ. 44, «Η τέταρτη επέτειος της Οχτωβριανής Επανάστασης», σελ. 144-152, έκδοση «Σύγχρονη Εποχή»)