Επί μια βδομάδα συνεχώς όλοι μιλούσαν για το έγκλημα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Αθήνας. Και ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα αυτής της φλύαρης και, εν πολλοίς, αποπροσανατολιστικής συζήτησης στα ΜΜΕ; Πρώτο ότι ο κακοποιός Πάσσαρης που σκότωσε εν ψυχρώ τους δυο αστυνομικούς ήταν... πολύ κακός - βεβαίως, ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν κατά πόσο γι' αυτό ευθύνεται και η αστυνομική βία που ασκήθηκε πάνω του - και δεύτερο ότι χρειάζονται πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα, μέσα και έξω από τις φυλακές, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία για ν' αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, ήθελε να «περάσει» στην κοινή γνώμη ο Μ. Χρυσοχοδης, ενόψει των νέων αυταρχικών κι αντιδημοκρατικών μέτρων - μαζί και του λεγόμενου αντιτρομοκρατικού νόμου - που θα πάρει η κυβέρνηση, κατόπιν υποδείξεων κι απαιτήσεων των ΗΠΑ. Μα, ποιος σώφρων άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο της αλματώδους αύξησης της σκληρής εγκληματικότητας παγκοσμίως - τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας - θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την ένταση της αστυνομικής καταστολής και την επέκταση των αντιδημοκρατικών μέτρων κι όχι με την αντιμετώπιση των αιτιών του προβλήματος, οι οποίες συνδέονται με το καπιταλιστικό σύστημα; Το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου η αστυνομοκρατία και η ποινική αυστηρότητα ενέτειναν αντί να λύσουν το πρόβλημα της εγκληματικότητας, χαρακτηριστικό κι αποδεικτικό για του λόγου το ασφαλές...