«Εμπρός της γης οι κολασμένοι

Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός

Το δίκιο απ' τον κρατήρα βγαίνει

Σα βροντή σαν κεραυνός

*

Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια

Ολοι εμείς οι ταπεινοί της γης

Που ζούσαμε στην καταφρόνια

Θα γίνουμε το παν εμείς.

*

Στον Αγώνα Ενωμένοι

Κι ας μη λείψει κανείς

Ω! Νάτη, μας προσμένει

Στον κόσμο η Διεθνής.

*

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες

Με πλάνα λόγια μας γελούν

Της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες

Μοναχοί τους, θα σωθούν

*

Για να λείψουν τα δεσμά μας

Για να πάψει πια η σκλαβιά

Να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας

Και της ψυχής μας τη φωτιά

*

Στον Αγώνα Ενωμένοι

Κι ας μη λείψει κανείς

Ω! Νάτη, μας προσμένει

Στον κόσμο η Διεθνής».