Να παλέψει μαζί με το κεφάλαιο για να σωθεί ο καπιταλισμός, ζήτησε ξανά από το λαό ο πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΕΤ3. Χαρακτηριστική είναι η εξής αποστροφή στο λόγο του: «Εβλεπα προχθές ένα ωραίο σύνθημα που είχε στην πλάτη της η Αλ. Παπαρήγα στη ΔΕΘ. Και έλεγε: "εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά". Πολύ ωραίο και ποιητικό. Ομως σήμερα το πρόβλημα είναι ότι οι εργάτες χάνουν τα αφεντικά τους, γιατί απολύονται»!.. Με άλλα λόγια, αυτό που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι, στο όνομα του να μην απολυθεί, ο εργαζόμενος πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί το σύνολο των μέτρων που σήμερα τον οδηγούν στη χρεοκοπία. Ακόμα και αυτές τις απολύσεις, τη βίαιη δηλαδή καταστροφή της ζωντανής εργατικής δύναμης, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τις αποσυνδέει από την κρίση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κερδών από το κεφάλαιο και όχι «κρίση χρέους», όπως λένε οι οπορτουνιστές.

Αυτόν το φαύλο κύκλο των εκβιασμών που εκπορεύονται από την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία, στηρίζει με τον τρόπο του ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί μάλιστα να καλλιεργήσει την αυταπάτη στο λαό ότι μπορούν να υπάρξουν μαγικές λύσεις στα προβλήματά του, με αλλαγή βάρδιας στην κυβέρνηση, όχι όμως αλλαγή τάξης στην εξουσία. Γι' αυτό επιχειρεί να συκοφαντήσει την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, λέγοντας ότι αυτή παραπέμπει στη «δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού». Γι' αυτό προσπαθεί να εγκλωβίσει το λαό σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αναρωτώμενος δήθεν με αφέλεια: «Αν το ΚΚΕ μας λέει ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα από την πιθανή άνοδο της αριστεράς στη διακυβέρνηση του τόπου, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής του, γιατί ζητά την ψήφο του λαού;» και «εάν μοιρολατρικά πρέπει να δεχτούμε, ότι μονάχα στη δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ζωή, τότε θα καταντήσουμε να περιμένουμε δευτέρα παρουσία».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει αυξημένα τα ποσοστά του στις εκλογές για να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που θα επαναδιαπραγματευτεί το χρέος με την ΕΕ, θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο ευρώ, θα κρατικοποιήσει μια δυο τράπεζες και θα συνάψει νέα δάνεια με τους Ευρωπαίους εταίρους, με πιο συμφέροντες όρους, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Δηλαδή, επιδιώκει από αναβαθμισμένη θέση να κάνει ό,τι κάνει σήμερα και η κυβέρνηση, η οποία συζητάει για «κούρεμα» (δηλαδή διαγραφή) του χρέους κατά 70%, νέα δάνεια με καλύτερους όρους, διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας και πάει λέγοντας. Το ΚΚΕ λέει ισχυρό το Κόμμα στους τόπους δουλειάς και στην κάλπη, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε βάρος του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών, να πάρει ώθηση η λαϊκή συμμαχία που θα ανατρέψει την εξουσία τους. Μιλάει για κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και λαϊκή εξουσία, γι' αυτό και μπορεί να εγγυηθεί τη διαγραφή του χρέους υπέρ του λαού, με αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, όπου το «κούρεμα» ισοδυναμεί αναπόφευκτα με νέα μέτρα και χαράτσια.

Η «ελπίδα» που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητά εναγωνίως να δώσει στο λαό, ταυτίζεται με την αστική διαχείριση της κρίσης που βουλιάζει τη λαϊκή οικογένεια πιο βαθιά στη φτώχεια. Το ΚΚΕ λέει οργάνωση της πάλης παντού για ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης του λαού από την κρίση, με ανάπτυξη της αλληλεγγύης μέσα από τις λαϊκές επιτροπές και τα συνδικάτα, με καθαρό το μέτωπο στην αστική εξουσία και την πολιτική της, με οργανωμένη ανυπακοή και απειθαρχία. Αυτό το κάλεσμα αφορά το τώρα και η ανταπόκριση του λαού είναι καθοριστική για το άμεσο αύριο. Δίνει προοπτική και συνέχεια σε έναν αγώνα που το κεφάλαιο, τα κόμματά του και οι οπορτουνιστές εχθρεύονται και πολεμούν. Οσο για τη φράση του Τσίπρα ότι αν το ΚΚΕ δε συμπράξει με το συνονθύλευμα που εκπροσωπεί «θα είναι αντίστοιχου μεγέθους ιστορικό λάθος με τα λάθη που έγιναν μετά το αντάρτικο, όπου παραδώσανε τα όπλα και χάσαμε την ευκαιρία να δοθεί μια άλλη προοπτική στη χώρα μας», εδώ η τρικυμία ξεχειλίζει από το κρανίο. Ο ίδιος που λίγες αράδες πιο πάνω ξιφουλκούσε ενάντια στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, σαν στρατηγικό στόχο του ΚΚΕ, καταγγέλλει το ΚΚΕ ότι συμβιβάστηκε στη Βάρκιζα, γι' αυτό ο λαός δε βρέθηκε στην εξουσία! Αναξιόπιστοι και «κωλοτούμπες» μέχρι το μεδούλι. Να τους παραμερίσει ο λαός, συνειδητοποιώντας τη ζημιά που προσπαθούν να κάνουν στο κίνημα.