Ανοίγουν σήμερα οι παιδικοί σταθμοί. Για άλλη μια χρονιά (μα φέτος περισσότερο από ποτέ άλλοτε) γονείς, παιδιά και εργαζόμενοι του χώρου βρίσκονται αντιμέτωποι με μια απαράδεκτη κατάσταση: Υποχρηματοδότησή τους, τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, απολύσεις συμβασιούχων με ταυτόχρονη επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, κλείσιμο σταθμών ή έστω σύμπτυξη τμημάτων, ουσιαστικά ανυπαρξία βρεφικών τμημάτων καθότι απαιτούν για τη λειτουργία τους περισσότερο προσωπικό. Συν τα τροφεία που καλούνται να πληρώσουν οι γονείς ενώ συρρικνώνεται δραματικά το εισόδημα. Συν το γεγονός ότι ασφαλιστικά ταμεία μειώνουν δραστικά ή και καταργούν την όποια επιχορήγηση έδιναν στον ασφαλισμένο για να πληρώσει το σταθμό του παιδιού του. Συν (το κυριότερο ίσως) τον αποκλεισμό με διάφορες δικαιολογίες χιλιάδων παιδιών από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς καθώς δεν υπάρχουν κτίρια. Γεγονός που οδηγεί χιλιάδες νέα ζευγάρια, εργατικές - λαϊκές οικογένειες σε απόγνωση εφόσον δεν έχουν τη δυνατότητα να βρεθεί το παιδί τους σε κάποιον παιδικό σταθμό, ζήτημα που έχει σχέση με την ίδια την κοινωνικοποίηση των παιδιών από την προσχολική ηλικία, αλλά και για να βγουν οι ίδιοι στο μεροκάματο.

Στο όνομα της κρίσης η κυβέρνηση άφησε στον «αέρα» ακόμα και τα περιορισμένα αιτήματα δήμων για έγκριση πρόσληψης προσωπικού. Μάλιστα, αντικατέστησε αυτήν τη διαδικασία με διμηνίτες συμβασιούχους για να ψευτοκαλύψουν ελλείψεις στην αρχή της περιόδου. Δηλαδή, αγνοεί τα οργανικά κενά, τα διευρυνόμενα από τις συνταξιοδοτήσεις, παραπέρα απολύει τους προηγούμενους συμβασιούχους με τη λήξη των συμβάσεών τους, και φέρνει ορισμένους άλλους οι οποίοι μόλις προσαρμοστούν στο εργασιακό τους περιβάλλον και γνωριστούν με τα παιδιά θα πρέπει να αποχωρήσουν για να αντικατασταθούν απ' αυτούς που θα στείλει το ΑΣΕΠ. Αλήθεια, τι επιπτώσεις θα έχει αυτός ο πρώιμος και αντιπαιδαγωγικός αποχωρισμός στον ψυχισμό βρεφών και νηπίων; Οπωσδήποτε η πολιτική αυτή (που δεν αφορά «απλά και μόνο» στη λειτουργία των δημοτικών παιδικών σταθμών αλλά επεκτείνεται συνολικά στον τομέα της Πρόνοιας) χαράζεται κεντρικά από την κυβέρνηση, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική που την περιέγραφε ανάγλυφα ο «Καλλικράτης». Κάτι που το ΚΚΕ είχε δει και καταγγείλει από την αρχή. Οι δημοτικές αρχές που τώρα μιλούν για αδιέξοδα και προβλήματα, αποθέωναν τον «Καλλικράτη» και μιλούσαν τότε για μια «νέα εποχή με πολλές προκλήσεις» στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης... Και έχουν τεράστια ευθύνη γι' αυτό.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο, δε φτιασιδώνεται, δεν ανατρέπεται με λόγια και ευχές. Εδώ και τώρα γονείς και εργαζόμενοι του χώρου σε συμπόρευση με τα ταξικά συνδικάτα, τους κομμουνιστές αιρετούς αγωνιστικά να διεκδικήσουν: Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός στους δήμους. Να ιδρυθούν άμεσα νέοι ώστε να γίνονται δεκτά όλα τα παιδιά που κάνουν αίτηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμία απόλυση. Να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι. Αύξηση τώρα της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για να καλυφθούν οι διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, για ασφαλείς και δωρεάν υποδομές, με το αναγκαίο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό. Κατάλληλη κτιριακή υποδομή με αξιοποίηση της δημοτικής, της κρατικής περιουσίας. Κατάργηση κάθε πληρωμής από τους γονείς, χρηματοδότηση των βρεφονηπιακών σταθμών από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αποκλειστικά δημόσιοι, δωρεάν, σύγχρονοι, ασφαλείς σταθμοί για όλα τα παιδιά.