Η διατήρηση των εύθραυστων συμβιβασμών μεταξύ των διαφόρων μερίδων της πλουτοκρατίας, όπως εκφράστηκε και μέσα από την απόφαση της συνόδου κορυφής της 21ης Ιούλη, παραμένει το ζητούμενο των εκπροσώπων της ΕΕ, καθώς μαίνονται οι ανταγωνισμοί, με αιχμή την παροχή εγγυήσεων από την Ελλάδα και την ανταλλαγή κρατικών ομολόγων.

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, υπογραμμίζει ότι η υλοποίηση της απόφασης της 21ης Ιούλη για την Ελλάδα είναι «εν συντομία η ύψιστη προτεραιότητα», καταδεικνύοντας τις ανησυχίες της πλουτοκρατίας από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν στη διαχείριση της κρίσης. Παράλληλα, η εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης, Βαλερί Πεκρές, επαναλαμβάνει ότι «η Γαλλία επιθυμεί η συμφωνία του Ιουλίου να υλοποιηθεί πλήρως» και ξεκαθαρίζει ότι «καμία διμερής συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συναίνεση και τη συμφωνία του συνόλου των χωρών της ευρωζώνης».

Ακόμα, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Αλέν Ζιπέ, απαντώντας στις συζητήσεις που συνεχίζονται γύρω από την έξοδο της Ελλάδας ή και άλλων κρατών από την ευρωζώνη, τονίζει ότι «πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την Ελλάδα στην ευρωζώνη», καθώς «αν επιτρέψουμε να αποκοπεί κάποιο κράτος-μέλος, είναι σαν να τραβάμε τους πόντους από ένα πουλόβερ, σε λίγο θα έχει ξηλωθεί (...) Δεν μπορούμε να απαιτούμε από μια χώρα να βάλει σε τάξη τα οικονομικά της μέσα σε δύο ή τρία χρόνια. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να κρατήσει πέντε ή και δέκα χρόνια».

Πάντως, ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Ζίρκι Κατάινεν, επαναλαμβάνει ότι «η Φινλανδία δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το στόχο της για εξασφάλιση εγγυήσεων προκειμένου να συμμετάσχει στη νέα δανειοδότηση της Ελλάδας». Στο ίδιο κλίμα, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Μαρία Φέκτερ, ζητάει ίση μεταχείριση με τη Φινλανδία στο ζήτημα των εγγυήσεων, εκτιμώντας ότι «η ευρωζώνη θα βρει τη λύση για τις εγγυήσεις».

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Τσεχίας, Βάτσλαβ Κλάους, εκτιμά ότι «το λεγόμενο δάνειο προς την Ελλάδα δεν είναι μια βοήθεια που έχει ανάγκη η χώρα αυτή. Δεν είναι εξοφλητέο (...) είναι ένα δώρο που δεν θα μπορέσει να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά αντίθετα θα την οδηγήσει στην απομάκρυνση από μια πραγματική λύση, που είναι τόσο αναγκαία». Ο ίδιος, μάλιστα, επαναλαμβάνει την αντίθεσή του στην ένταξη της Τσεχίας στην ευρωζώνη και σημειώνει ότι η μείωση του αριθμού των κρατών της ευρωζώνης «δε θα είναι καταστροφή».

Το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο εκτιμά ότι καταγράφεται αύξηση της συμμετοχής των τραπεζών στο πρόγραμμα ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Ινστιτούτου, Φρανκ Βογκλ, 40 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία κατέχουν συνολικά 70 δισ. ευρώ ή περίπου 50% των ελληνικών ομολόγων που είναι διαθέσιμα για ανταλλαγή, έχουν εκδηλώσει δημοσίως τη στήριξή τους στο πρόγραμμα.

Σύμφωνα με τον Φ. Βογκλ, «πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν δηλώσει μέσω των εθνικών τους αρχών ότι θα συμμετέχουν στην ανταλλαγή, αλλά δεν έχουν εξουσιοδοτήσει το Ινστιτούτο να ανακοινώσει τα ονόματά τους». Ο ίδιος εκφράζει τη βεβαιότητα ότι το ποσοστό συμμετοχής θα αυξηθεί τις ερχόμενες βδομάδες.

Ακόμα, στη ρότα της αντιπαράθεσης γύρω από το ευρωομόλογο και στο φόντο των ανταγωνισμών που απορρέουν από την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη στο εσωτερικό της ΕΕ, ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Βελγίου, Ολιβιέ Σαστέλ, κατηγορεί τη Γερμανία για «έλλειμμα αλληλεγγύης» και ότι μαζί με τη Γαλλία έχουν φιλοδοξίες να κυβερνήσουν την Ευρώπη. «Τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζει η Γερμανία από την ενιαία αγορά θα πρέπει να αντισταθμισθούν από την αποδοχή εκ μέρους της των ευρωομολόγων», σημειώνει ο Ο. Σαστέλ.

Χτες, το Υπουργικό Συμβούλιο της Γερμανίας ενέκρινε τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που αποφασίστηκαν στη σύνοδο κορυφής της 21ης Ιούλη, ενώ η συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο θα ξεκινήσει στις 8 Σεπτέμβρη και η ψηφοφορία αναμένεται να γίνει στις 29 του μήνα. Μία μέρα νωρίτερα αναμένεται η απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης για τη συνταγματικότητα ή όχι του πρώτου πακέτου διάσωσης της Ελλάδας και το ρόλο του γερμανικού κοινοβουλίου στο μηχανισμό στήριξης.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times», «η ανώτερη τραπεζική αρχή της Ευρώπης εξετάζει τις εναλλακτικές λύσεις της για τη στήριξη των τραπεζών της Γηραιάς Ηπείρου που ακόμη αγωνίζονται να αποκτήσουν πρόσβαση στις αγορές για μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση (...) Ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες αντιμετωπίζουν τους τελευταίους τρεις μήνες δυσκολίες στην άντληση μακροπρόθεσμης ρευστότητας, αυξάνοντας κατά συνέπεια την εξάρτησή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι ιταλικές τράπεζες, επί παραδείγματι, σχεδόν διπλασίασαν τη χρήση των δυνατοτήτων χρηματοδότησης από την ΕΚΤ κατά τον Ιούλιο στα 80 δισ. ευρώ, που είναι και το υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξέσπασε η κρίση, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Morgan Stanley».

Σύμφωνα με τη «Wall Street Journal», «το πλεονέκτημα μιας ελληνικής διάσωσης είναι ότι αφορά κυρίως σε υποσχέσεις και εγγυήσεις αντί για πραγματικά χρήματα των φορολογουμένων. Ομως, μια ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από την άλλη, ενδέχεται να φορτωθεί απευθείας στους εθνικούς ισολογισμούς».

Οπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, ενώ το άνοιγμα των ευρωπαϊκών τραπεζών στα ελληνικά κρατικά ομόλογα διαμορφώνεται στα 46 δισ. ευρώ, ποσό που θεωρείται διαχειρίσιμο σε σχέση με το συνολικό ενεργητικό τους, το άνοιγμα στην ελληνική οικονομία, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, ανέρχεται στα 94 δισ. ευρώ, με τις γαλλικές τράπεζες να έχουν άνοιγμα 40 δισ. και τις γερμανικές 24 δισ. ευρώ, ενώ αυτά τα μεγέθη γίνονται ακόμη μεγαλύτερα αν συνυπολογιστούν και οι ασφαλιστικές. Μια ελληνική χρεοκοπία «θα τις καταστρέψει, πλήττοντας περαιτέρω τις ευρωπαϊκές τράπεζες», υποστηρίζει το δημοσίευμα.