Προχτές ο πρωθυπουργός επιτέθηκε τάχα κατά της Α. Μέρκελ με το βαρύγδουπο «σπάει τις πλάτες των χωρών της ΕΕ». Ο πρωθυπουργός το έκανε αυτό μετά τη συνάντησή του με τον Ν. Σαρκοζί. Γιατί το επισημαίνουμε; Μα γιατί οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, λόγω οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, συγχρονισμένης στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, οξύνονται στο έπακρο. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να ρίξουν στην αγορά εκατοντάδες δισ. δολάρια χωρίς αντίκρισμα, πληθωριστικό χρήμα, στο όνομα τόνωσης της οικονομίας τους και κυρίως των εξαγωγών των μονοπωλίων τους. Ουσιαστικά υποτίμησαν το νόμισμά τους. Η Γερμανία αντέδρασε, ακριβώς γιατί κινδυνεύουν οι εξαγωγές των δικών της μονοπωλίων. Πρόσφατα η Γαλλία έκανε μεγάλες συμφωνίες στο στρατιωτικό τομέα με την Αγγλία. Φαίνεται πως αντιθέσεις υπάρχουν και στο γαλλογερμανικό άξονα. Εχουν σχέση αυτές οι επιλογές της Γαλλίας με την Αγγλία και με την «κραυγή» Παπανδρέου; Υπάρχει προέκταση και με τις αντιθέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας; Οι εξελίξεις σ' αυτές τις συνθήκες είναι σύνθετες και όχι ευμετάβλητες. Οι αντιθέσεις διαπλέκονται και με τις εντός ΕΕ αντιθέσεις για την υπόθεση επιμήκυνσης αποπληρωμής των χρεών, μείωσης των ελλειμμάτων, όχι μόνο ανάμεσα στις υποδεέστερες και τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ, αλλά και μεταξύ των ισχυρών.

Η κρίση αναδιατάσσει συμμαχίες, μπορεί να δημιουργεί αλλαγές στην πυραμίδα, μετά το ξεπέρασμά της. Γι' αυτό οι ανταγωνισμοί για τη διαχείρισή της είναι οξύτατοι αφού διακυβεύονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων κάθε κράτους - μέλους. Το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτεί απαξίωση κεφαλαίου, που μέχρι τώρα γίνεται με την απαξίωση της εργατικής δύναμης (φτηνοί εργάτες, ολοένα και αυξανόμενη ανεργία), αλλά και καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, δηλαδή καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Απαιτεί ταυτόχρονα και κρατικό χρήμα στους ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους για να ξαναεπενδύσουν μετά από την απαξίωση (καταστροφή) μέρους του κεφαλαίου, δηλαδή καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ουσιαστικά συναποφάσισαν ελεγχόμενη απαξίωση κεφαλαίου, για ξεπέρασμα της κρίσης. Ποιος θα το πληρώσει περισσότερο; Καθεμιά καπιταλιστική οικονομία θέλει να βγει από την κρίση με λιγότερες ζημιές. Αυτή την ενδοευρωενωσιακή υπόθεση πρέπει να τη δούμε ενταγμένη και στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σε διεθνές επίπεδο.

Απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων έξω από τη γραμμή του ΚΚΕ δεν υπάρχει. Ορμητικά στην πράξη να πούμε ως εδώ και μη παρέκει. Τώρα οργάνωση στο μαζικό λαϊκό κίνημα και πρώτ' απ' όλα στα ταξικά συνδικάτα και στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ για τους μικροεπιχειρηματίες, στην ΠΑΣΥ για τους φτωχούς αγρότες, στο ΜΑΣ για φοιτητές - σπουδαστές, στην ΟΓΕ για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Ενίσχυση της δράσης στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στο μαζικό κίνημα της εργατογειτονιάς, του χωριού, ενιαία μετωπική πάλη των εργατών, των ΕΒΕ, των μικροαγροτών, των γυναικών, της νεολαίας. Ταξική δράση εναντίωσης στην πολιτική των μονοπωλίων, στην πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου για να πληρώσουν την κρίση οι επιχειρηματίες που ωφελήθηκαν από την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτοί δημιούργησαν την κρίση και τα ελλείμματα. Αποδέσμευση από την ΕΕ που μόνο δεινά φέρνει στο λαό. Είναι όρος για να υπάρξει δρόμος ανάπτυξης υπέρ της λαϊκής ευημερίας και όχι των μονοπωλίων. Συμπόρευση με το ΚΚΕ και στους αγώνες και στη λαϊκή συμμαχία για να εμποδίσουμε τα χειρότερα, για την αντεπίθεση, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.