Πέμπτη 13 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Αντίσταση και αντεπίθεση ουσιαστική, ολοκληρωμένη, σχεδιασμένη

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ

Κατάμεστο το αμφιθέατρο στη χτεσινή συγκέντρωση

MotionTeam

Κατάμεστο το αμφιθέατρο στη χτεσινή συγκέντρωση
Στο κατάμεστο μεγάλο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σε εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, μπροστά στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Στην εκδήλωση συμμετείχαν μαζικά φοιτητές, που συσπειρώνονται στην Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας και αυτές τις μέρες δίνουν τη μάχη, ώστε να εκφραστεί μαζικά και δυναμικά, και μέσα από την ψήφο στις εκλογές, αλλά και στους αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος, η απόφαση της νεολαίας να δυναμώσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ο «Ρ» παρουσιάζει παρακάτω εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

Θα ήθελα να ξεκινήσω από ένα ζήτημα. Εμείς είμαστε πάρα πολύ έμπειροι ως Κόμμα. Και όταν υπάρχουν σενάρια συνωμοτικά, είτε σενάρια προβοκατόρικα, αυτά είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι.

Δεν είναι, δηλαδή, ένα σενάριο που πρέπει κανείς να είναι αστυνομικός για να το ανακαλύψει. Και η προβοκάτσια, και η συνωμοσία, και η προσπάθεια εκφυλισμού και υπόσκαψης ενός κινήματος είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Πολλές φορές, η κυρίαρχη τάξη, η άρχουσα τάξη στη χώρα μας, οι μηχανισμοί της ΕΕ, οι κυβερνήσεις, χτεσινή και σημερινή, ένα κίνημα προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν ιδεολογικά και πολιτικά με επιχειρήματα διαβρωτικά ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι τόση η δύναμη των προβλημάτων, που δεν τα καταφέρνουν. Ερχεται και η καταστολή. Αλλά ξέρετε τώρα και ο λαός μας είναι μαθημένος και στα ΜΑΤ και στα δακρυγόνα κ.λπ., και έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει και την καταστολή, ή τουλάχιστον δε φοβούνται οι αγωνιστές την καταστολή. Εχουν, λοιπόν, και άλλα μέσα. Και όλα θα τα βάλουν.


MotionTeam

Τώρα στο προσκήνιο δεν είναι μόνον η κυβέρνηση, δεν είναι μόνον ο πολιτικός φορέας, δεν επαρκεί. Στο προσκήνιο θα μπει κάθε καρυδιάς καρύδι. Από προβοκάτορες, από κρατικές οργανώσεις καταστολής, από εξωκρατικές οργανώσεις καταστολής, από μυστικές υπηρεσίες, μέχρι και παρακρατικές οργανώσεις καταστολής. Οι πάντες.

Στην πρώτη γραμμή και ο σκληρός πυρήνας των επιχειρηματιών και των πολιτικών που εκπροσωπούν επιχειρηματίες. Και είναι διατεθειμένοι, αυτοί οι οποίοι χτες - προχτές ασκούσαν κριτική στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνηση, να δώσουν χέρι βοήθειας. Διότι έπιασαν το κύριο, δηλαδή ότι η διέξοδος από την κρίση πρέπει να εξασφαλίσει το εξής πράγμα: Την επανάληψη και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του πιο σημαντικού εμπορεύματος στον καπιταλισμό, που είναι το εμπόρευμα εργατική δύναμη, η ικανότητα δηλαδή του ανθρώπου να εργάζεται.

Ακούτε, λοιπόν, το τελευταίο: Ευθέως ρωτάω τον κύριο Παπανδρέου, και μη μου απαντήσει ότι είναι θέμα δικαιοσύνης. Του λέμε καθαρά: Εχει αποφασίσει να ζητήσει τη στήριξη των πάσης φύσεως ποικιλώνυμων συμμάχων τύπου ΛΑ.Ο.Σ.; `Η επίσης και σοβαρών πολιτικών και επιχειρηματιών, οι οποίοι τώρα πια ξετσίπωτα παρεμβαίνουν με έναν τέτοιο τρόπο και χρησιμοποιώντας το νόμο και το Σύνταγμα;

Λοιπόν. Κατέθεσε σήμερα (σ.σ. χτες) ο κ. Μάνος ως εκπρόσωπος της «Δράσης» - πού ήταν αυτό το κόμμα, η Δράση, όταν 8 εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης σκοτώνονταν στα αμπάρια του πλοίου στο Πέραμα; Αυτό που λέμε δεν είναι λαϊκισμός. Πού είναι η «Δράση» στα εργατικά ατυχήματα, όταν απολύονται εργάτες χωρίς αποζημίωση; Κατέθεσε, λοιπόν, μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με την οποία ζητάει να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες κατά της διοίκησης του ΠΑΜΕ - και λέει και του ΚΚΕ σε ένα άλλο χαρτί που υπάρχει - για την οργάνωση και το συντονισμό παράνομων πράξεων στις οποίες έχουν επιδοθεί τελευταία: Κατάληψη λιμανιού, ξενοδοχείων, Ακροπόλεως. Είδατε εσείς να καταλήφθηκε η Ακρόπολη; Εγινε κατάληψη της Ακρόπολης; Κρεμάστηκε ένα πανό. Αλλά όταν πηγαίνουν τα μοντέλα των διάφορων οίκων και φωτογραφίζονται έξω από την Ακρόπολη για να δείξουν τις τουαλέτες...

Να ξέρετε, ένας μπορούσε να διαμαρτυρηθεί πάνω στην Ακρόπολη για βιαιοπραγία: Το λουκέτο! Κανένας άλλος. Μόνο το λουκέτο. Ούτε τα Μάρμαρα, ούτε τα Μνημεία, ούτε οι φύλακες, ούτε οι τουρίστες, ούτε κανένας. Το αντίθετο. Ηταν ωραίο κάτω από τα πανό του ΚΚΕ να ήταν και πολλοί τουρίστες που επισκέπτονταν την Ακρόπολη, θα ήταν ένα μήνυμα. Για να μη σας πω ότι οι τουρίστες τελικά μπήκαν γιατί βοηθήθηκαν, γιατί τους είχαν σκόπιμα κρατήσει απ' έξω για να δημιουργήσουν κλίμα διαμαρτυρίας.

Ηταν πολλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι με το υστέρημά τους ήρθαν να δουν την Ακρόπολη και χειροκροτούσαν. Οπως χειροκροτούσαν και πολλοί τουρίστες στο κρουαζιερόπλοιο στον Πειραιά, οι οποίοι μάλιστα ήταν και συνδικαλισμένοι και συνδικαλιστές, απ' ό,τι μάθαμε. Είναι ο λεγόμενος «κοινωνικός τουρισμός». Σ' αυτές τις μαζικές κρουαζιέρες δεν πηγαίνει ο τουρισμός που αφήνει τα πολλά χρήματα.

Πρόκειται για τουρισμό που τα έχει πληρώσει στο πρακτορείο, τρώει στο καράβι, άντε να πάει να πληρώσει κι ένα εισιτήριο στην Ακρόπολη και ένα στο Μουσείο για να τα επισκεφθεί. Μακάρι να είχαμε μαζικό λαϊκό κοινωνικό τουρισμό απ' όλα τα σημεία της Γης στην Ελλάδα. Και πολιτιστικά θα ήταν καλό, αλλά και μικρομεσαία μαγαζιά, ενοικιαζόμενα κ.λπ. θα είχαν ένα εισόδημα. Ο ποιοτικός τουρισμός, που λέει η κυβέρνηση, δεν αφήνει τίποτα στον πολύ κόσμο. Εν πάση περιπτώσει, έχει ο καθένας το δικαίωμα να διαφωνήσει και για την Ακρόπολη, και για το πλοίο κ.λπ.

Ορίστε, ο κ. Μάνος. Δεν είναι περίεργο, διότι ο άνθρωπος είναι γόνος της αστικής τάξης της χώρας μας. Και εδώ πια είναι καθαρό. Ο λαός δεν είναι αντιμέτωπος μόνο με μια κυβέρνηση ή με μια αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι αντιμέτωπος σήμερα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, της αστικής τάξης της Ελλάδας. Και εδώ, πραγματικά, η αντίσταση και η αντεπίθεση πρέπει να είναι ουσιαστική και ολοκληρωμένη, προγραμματισμένη, σχεδιασμένη, όχι ξεσπάσματα αγώνα τα οποία μετά ο αντίπαλος τα κάνει φτερό και πούπουλο.

Τους ανησυχεί η κρίση

Γιατί αντιδρά έτσι ο κύριος Μάνος; Γιατί αντέδρασε έτσι ο κ. Αλαφούζος; Οχι μόνο γιατί είναι εφοπλιστής. Γιατί αντέδρασε ο πρόεδρος του ΣΕΒ ο κ. Δασκαλόπουλος, ο οποίος, λίγο - πολύ, είπε βγάλτε στην παρανομία το ΚΚΕ; Γιατί επιστράτευσαν το Σύνταγμα, το οποίο πάρα πολλές φορές η κυρίαρχη πολιτική το έκανε φύλλο και φτερό; Οταν πέρναγαν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα από την Ελλάδα και κυρίως από τη Θεσσαλονίκη, για τη Γιουγκοσλαβία, προηγουμένως έπρεπε να γίνει συζήτηση στη Βουλή.

Γιατί; Επειδή φέρνουν με την πλειοψηφία ένα νόμο που λέει ότι μπορεί να μη συζητηθεί στη Βουλή; Μια σειρά ευρωπαϊκές οδηγίες είναι έξω από τη Βουλή, πάρα πολλά πράγματα, Προεδρικά Διατάγματα έρχονται απευθείας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την ΕΕ, γιατί υπάρχει άρθρο του Συντάγματος που στην ουσία εκφράζει αυτό, ότι δηλαδή προηγείται το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Αυτό το άρθρο του Συντάγματος εμείς πρέπει να το πάρουμε υπόψη ως Κόμμα; Το παίρνουμε υπόψη, γιατί έχει ψηφιστεί από την πλειοψηφία. Αλλά αλίμονο στην πολιτική, αν δεν δρας για την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης.

Τι είναι αυτό που τους κάνει να αντιδρούν τόσο πολύ; Είναι οι προβλέψεις τους. Δεν είναι η κρίση ούτε καν του '73 ή η κρίση που εμφανίστηκε στον καπιταλιστικό κόσμο την περίοδο του '80. Καταρχήν κάθε κρίση καπιταλιστική - και είναι καπιταλιστική κι όχι κρίση ηθών, πολιτικής, και άλλα τέτοια που λένε. Είναι η κλασική κρίση του καπιταλισμού, η οποία βεβαίως έχει ιδιαιτερότητες σε κάθε φάση που εκδηλώνεται και ανάλογα με τη χώρα. Μπορεί να εμφανίσει και καινούρια στοιχεία. Είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, είτε κεφαλαίων χρηματικών, είτε εμπορευμάτων. Είναι παγκόσμια κρίση και για πρώτη φορά τόσο συντονισμένη και ταυτόχρονη.

Συνήθως, ήταν κρίκος σε μια - δύο χώρες. Τώρα ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, αλλά έχουμε καινούρια στοιχεία που δείχνουν - και το εκτιμούν και οι ίδιοι - ότι ούτε αυτή η αναιμική ανάκαμψη του φτάνει και ότι ενώ πάνε για μια αναιμική ανάκαμψη, η κρίση οξύνεται. Για πρώτη φορά το παγκόσμιο ΑΕΠ έχει πέσει απόλυτα κάτω και ενώ ακόμη η Κίνα, η Ινδία και ορισμένες άλλες χώρες έχουν ρυθμούς ανάπτυξης 8 και 9%. Για πρώτη φορά εκτιμούν ότι το δημόσιο χρέος, το χρέος του κράτους ας πούμε, αφορά σήμερα τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, συνειδητοποιούν ότι δεν έχει τη δυνατότητα ο καπιταλισμός να μπαίνει στο δρόμο της ανάκαμψης και να μπαίνει με ορμή και δυναμικότητα για να αντιμετωπίσει τον επόμενο κύκλο. Και βλέπουν ότι θα βγουν από αυτήν την κρίση με τραυματισμένο το καπιταλιστικό σύστημα. Και όταν λένε τραυματισμένο, δεν εννοούν τη φτώχεια του λαού. Εννοούν τη δυνατότητα να αναπαράγουν τα κεφάλαια όσο γίνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Και όχι μόνον αυτό. Ανησυχούν και για ένα άλλο. Επειδή έχουν μπει πολλές καπιταλιστικές χώρες στην κρίση, η διαπάλη μεταξύ τους είναι μεγάλη. Οι ενωμένοι κατά των λαών τσακώνονται μεταξύ τους, ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα, ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο από την κρίση. Γιατί, εδώ που τα λέμε, διέξοδος από την κρίση σημαίνει το εξής: Πρέπει να απαξιωθεί ένα μέρος του κεφαλαίου. Προς το παρόν, δεν το έχουν απαξιώσει το κεφάλαιο. Απαξιώνουν συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης. Ομως, είναι τέτοια η διαπλοκή των οικονομιών των κρατών μεταξύ τους που θα συντριβούν τμήματα των μονοπωλίων, δεν μπορεί να σταθούν, αλλά θα υπάρξει και αλλαγή ενδεχομένως της δυναμικής ανάμεσα στα κράτη - μέλη.

Και όταν λέμε ότι ο καπιταλισμός δε διαθέτει σήμερα τα γιατροσόφια που διέθετε για μια πιο ομαλή διέξοδο από την κρίση, για τον εαυτό του, όχι για τους λαούς, τα πράγματα, καταλαβαίνετε, είναι ανησυχητικά. Γιατί πού θα ξεσπάσουν όλα αυτά τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις; Στις πλάτες των λαών. Και σήμερα έχουν σοβαρά αδιέξοδα. Από τη μία μεριά η Γερμανία, την οποία τη συμφέρει να υποτιμηθεί το ευρώ, αλλά αν η υποτίμηση του ευρώ γίνει πολύ μεγάλη, σε συνθήκες κρίσης σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, θα την παρασύρει κι αυτή.

Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ

Εδώ γίνεται μια μεγάλη διαπάλη και εδώ πραγματικά η πίτα πάει να μοιραστεί εντός ΕΕ και ανάμεσα σε δυνάμεις της ΕΕ, στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Ινδία, στις ΗΠΑ και δεν υπάρχει σημείο του πλανήτη ή ήπειρος που να μην είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος για να μπουν τα κεφάλαια και να μπορέσουν να ανακάμψουν από την κρίση διευρύνοντας την πίτα.

Αρα λοιπόν, χωρίς ο καθένας ή ο νεολαίος να αφήνει κατά μέρους τα ιδιαίτερα προβλήματα - των σπουδών κ.λπ. - πρέπει να ξεκινήσει από το πού πάει γενικά η κατάσταση και ιδιαίτερα οι φοιτητές και οι σπουδαστές για τον εξής λόγο: Δεν είσαστε μαθητές με το όνειρο να μπω στο πανεπιστήμιο και βλέπουμε, αλλά είστε στο παραπέντε να βγείτε από το πανεπιστήμιο, να αναζητήσετε δουλειά, να φτιάξετε οικογένεια. Τέσσερα χρόνια είναι οι σπουδές, ένα χρόνο το πτυχίο, δεν έχετε περιθώρια.

Μην ξεχνάμε ότι οι νέοι ψηφίζουν από τα 18, έχουν πολιτική δράση και πράξη, ακόμα και αυτοί που λένε «εμένα δεν μ' ενδιαφέρει η πολιτική». Αρα, σήμερα έχει πολύ μεγάλη σημασία - και εμείς αυτό θα κάνουμε παράλληλα με την οργάνωση των αγώνων - η συζήτηση της πολιτικής πρότασης διεξόδου. Η πολιτική πρόταση διεξόδου δεν είναι μόνο να τη συζητήσεις. Πολύ καλύτερα θα την δεις στη δράση και όταν παρακολουθείς το σύνολο των εξελίξεων.

Τι θέλει σήμερα ο νέος, για να ξεκινήσω από αυτό για την πρόταση διεξόδου, τι θέλει σήμερα ο γονιός που του έχει βγει το λάδι για να στείλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ; Θέλει το παιδί του να έχει μια σταθερή δουλειά, και, μάλιστα, που να αντανακλά και το πτυχίο της σχολής που διάλεξε, αν και δεν ξέρω τώρα πόσοι σημειώνουν τις σχολές που θέλουν, παρά κοιτάνε τι θέλει η αγορά και μετά διαλέγουν. Θέλεις ένα σταθερό εισόδημα.

Παίρνεις υπόψιν σου τις ανάγκες του 2010 και του 2020 και όχι πώς ζούσαμε πριν από 10, 15 και 20 χρόνια. Είναι αυξημένες οι ανάγκες. Αλλο οι στρεβλές καταναλωτικές ανάγκες που ο καπιταλισμός καλλιεργεί και άλλο οι σύγχρονες πραγματικές ανάγκες. Θέλεις να επιλέξεις να κάνεις οικογένεια, να κάνεις παιδιά, όμως να μην είναι εμπόδιο το οικονομικό. Και θέλεις και μια ασφάλεια μελλοντική. Να ξέρεις δηλαδή πως ό,τι πειράματα και να γίνουν έχεις μια ασφάλεια, Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Ελεύθερο χρόνο.Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει σήμερα για τη νεολαία.

Γιατί η κοινωνία οργανώνεται στο εξής πράγμα: Τοποθετώ τα χρήματά μου, κάνω επενδύσεις όπου βγάζω περισσότερο κέρδος και όπου θέλω. Δηλαδή: Θα βγάλεις - σου λέει ο άλλος - κέρδος από μεγάλους δρόμους και μεγάλα έργα, πάει εκεί. Τώρα οι κατασκευαστικές εταιρείες γίνανε, τα μεγάλα έργα δεν έχουν ψωμί πια. Μήπως κάνουν λαϊκές πολυκατοικίες και λαϊκή κατοικία; Οχι, αυτά δεν πρόκειται να τα κάνει το κράτος. Πού έχει κέρδος; Εχει στα Αιολικά Πάρκα, στην Πράσινη Ανάπτυξη, στην Ενέργεια; Θα πάω εκεί. Δεν μ' ενδιαφέρει να επενδύσω στην κλωστοϋφαντουργία, στο έπιπλο και σε μια σειρά κλάδους, που η Ελλάδα έχει και την πρώτη ύλη και μπορεί να κάνει και τη μεταποίηση.

`Η, σου λέει, στη γεωργία, θα τοποθετήσω εκεί που η ΕΕ ενθαρρύνει. Τι ενθαρρύνει; Δεδρολίβανο, βατράχια, που λένε στη Θεσσαλία, και στρουθοκαμήλους; `Η τα βιολογικά προϊόντα που είναι μικρή η παραγωγή και δεν μπορείς να βγάλεις κέρδος και κοστίζει και περισσότερο;

Επομένως, από τη στιγμή που τα μέσα παραγωγής και η απόφαση και η δύναμη για το πού θα επενδύσεις βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων, των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, δεν μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός αξιοποίησης των αναπτυξιακών πηγών της χώρας, ούτε και σχεδιασμένη κατανομή του εργατικού δυναμικού. Γιατί για εμάς και για την πρότασή μας και αυτό που γνωρίσαμε, αν θέλετε, σε αυτόν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και με τις αδυναμίες του τον 20ό αιώνα, επενδύεις και εξαντλείς όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και σχεδιάζεις την πλήρη κατανομή ολόκληρου του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού. Αυτό πρέπει να είναι συνταγματική υποχρέωση.

Εκλεισε μια επιχείρηση γιατί «έπεσε έξω» το σύστημα το σοσιαλιστικό; Θα του βρεις δουλειά. Γιατί εκεί πέρα η κοινωνία οργανώνεται πάνω σε ανθρώπινες ανάγκες, στην κοινωνική ιδιοκτησία, στη συνεταιριστική ιδιοκτησία. `Η, σου λέει ο άλλος, «εμένα δε με συμφέρει στην Ελλάδα, παίρνω τα κεφάλαιά μου και πάω στο εξωτερικό». Καμία κυβέρνηση, ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τα άλλα κόμματα, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να το αποτρέψουν. Εύχονται να μη φεύγουν οι βιομήχανοι, αλλά δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Γιατί κριτήριο είναι και η κερδοφορία. Και αφού είσαι στην καπιταλιστική οικονομία δεν μπορείς να αποτρέψεις τον άλλον να κάνει επενδύσεις.

Ακριβώς, λοιπόν, εμείς παλεύουμε για ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο ξεκινάει από μια σαφή πολιτική τοποθέτηση: Δε νομιμοποιώ στη συνείδησή μου την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Θέλω μια πολιτική που συμφέρει την εργατική τάξη, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή.

Δεύτερον, θεωρώ ασυμβίβαστη την προσαρμογή της Ελλάδας στις επιλογές της ΕΕ, είναι ασυμβίβαστη με κάθε έννοια προόδου. Ανεξάρτητα αν πιστεύει ότι μπορούμε να βγούμε σήμερα ή αύριο από την ΕΕ, να το έχει καθαρό, δεν μπορεί να είναι «ναι μεν αλλά». Τρίτο ζήτημα: Δεν είναι μόνο προς τα πού πάω - και επομένως είμαι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, να μην πληρώσουν οι λαοί και ο ελληνικός λαός, εν πάση περιπτώσει, τα βάρη της κρίσης κ.λπ. Αλλά βαδίζοντας σε αυτόν τον δρόμο του αγώνα, κάπου πρέπει να φτάσεις.

Οι άλλοι δε θέλουν να φτάσουν, είναι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, θέλουν να το διασώσουν. Εσύ θες κάπου να φτάσεις. Εμείς λέμε καθαρά: Στο σοσιαλισμό. Στο σοσιαλισμό, που, όμως, έχει διδαχθεί ή, εμείς που παλεύουμε, έχουμε διδαχθεί και από τα λάθη που έγιναν και τα οποία οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

Δε συμφωνεί κάποιος με το σοσιαλισμό; Ωραία, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια άλλη κοινωνία - γιατί δεν μπορούμε να περιοριζόμαστε εντός των τειχών πάλι - που πρέπει να έχει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά, αυτό που λέμε λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία και πρέπει να περιλαμβάνει την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, τη συνεταιριστικοποίηση εκεί που δεν μπορεί να γίνει, τον πανεθνικό σχεδιασμό, τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Και ξεκινάμε από το ότι η Ελλάδα έχει αναπτυξιακές δυνατότητες.

Λαϊκή πλειοψηφία, ενωμένη, αδιαίρετη

Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι μόλις ακούμε αυτά τα περί δημοκρατίας, περί Αρείου Πάγου, περί Συντάγματος και αντισυνταγματικού κόμματος, του ΚΚΕ, εμάς αυτά δεν μας αγγίζουν, με την έννοια ότι είμαστε ένα κόμμα μαθημένο. Το πρόβλημα ποιο είναι: Θέλουν να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα μια ώρα αρχύτερα. Και έχουν αρχίσει: Σέβεσαι το Σύνταγμα; Το Σύνταγμα είναι προϊόν συσχετισμού δύναμης. Σέβομαι - όπως λέμε σέβομαι τη θρησκεία - σημαίνει πιστεύω. Οχι. Διαφωνούμε με το Σύνταγμα. Βεβαίως, ο συσχετισμός δύναμης το εφαρμόζει. Αλλά εμείς παλεύουμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις, ώστε το Σύνταγμα να αλλάξει. Πού είναι το κακό;

Και, φυσικά, ένα Σύνταγμα δεν αλλάζει από μια μειοψηφία. Δεν αλλάζει το Σύνταγμα από μια μειοψηφία, ούτε μπορεί να αλλάξει με μέσα κρυφά. Πρέπει να το θελήσει η λαϊκή πλειοψηφία. Τι τους ενοχλεί στο Σύνταγμα; Τους ενοχλεί πάνω απ' όλα ότι το Σύνταγμα κατοχυρώνει το δικαίωμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή είναι η ουσία. Τα άλλα δεν τους νοιάζουν. Είδατε, σκέφτονται οι 300 βουλευτές να γίνουν 200, έχουν βάλει ζητήματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με το Σύνταγμα ήδη, ο ίδιος ο μηχανισμός «στήριξης» είναι αντίθετος.

Αλλά δεν είναι εκεί πέρα, γιατί θα σου πει «η ζωή εξελίσσεται και θα αλλάξω το Σύνταγμα». Ετσι είναι, πρώτα στην πράξη φαίνεται η αλλαγή και μετά το αλλάζεις και νομικά. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Αυτό που τους ενοχλεί και όταν λένε σεβασμός στο Σύνταγμα εννοούν το εξής: Κομμουνιστές παραιτηθείτε από την πάλη για το σοσιαλισμό.

Κι αρχίζουν τις απειλές, με τον αρχιπροβοκάτορα να κινεί τα νήματα. Λέει, άμα ένα κόμμα δεν υπογράψει - δεν ξέρω άμα θέλουν δηλώσεις μετανοίας - δεν θα πάρει την κρατική επιχορήγηση. Αν νομίζουν ότι το Κόμμα που είχε έναν Μπελογιάννη, που είχε έναν Πλουμπίδη και τόσους άλλους θα καθίσουμε να υπογράψουμε τα χαρτιά τους, ότι παραιτούμαστε απ' τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, από το δικαίωμα του λαού με τη θέλησή του να διαλέξει το δρόμο ανάπτυξης, για την κρατική επιχορήγηση, ε, τότε, έλεος!

Λοιπόν, να είναι καθαρό. Εμείς ξεχωρίζουμε τους απλούς ανθρώπους, τους νεολαίους, που έχουν επιφύλαξη για το σοσιαλισμό, που έχουν ακόμα και προκαταλήψεις για το Κόμμα, που μπορεί να έχουν υιοθετήσει κι ένα μέρος της προπαγάνδας «το παλιό, το δογματικό, το ξεπερασμένο, το σταλινικό», κι όλα αυτά που λένε. Εμείς τι βλέπουμε; Αυτός είναι εργάτης, αυτός είναι υπάλληλος, αυτός είναι αγρότης, αυτός είναι μικρομάγαζο, βλέπουμε, δηλαδή, την ταξική του θέση. Κι έχουμε υποχρέωση να πείσουμε, να τους βοηθήσουμε να δουν καλύτερα και να γίνουμε καλύτεροι για να μην περνάνε και οι προκαταλήψεις που καλλιεργούν.

Αλλά έχουμε χαράξει διαχωριστική γραμμή απέναντι στο κεφάλαιο κι απέναντι σ' αυτούς που συμπράττουν με το κεφάλαιο που είναι ένα τμήμα ανθρώπων των μεσαίων στρωμάτων. Και βεβαίως έχουμε διαχωριστική γραμμή απέναντι στην εργατική αριστοκρατία και απέναντι σ' αυτούς, οι οποίοι συμβιβάζονται για να έχουν οικονομικά οφέλη.

Η απάντηση, λοιπόν, στην πολιτική πρόταση είναι η εξής: Θα φτιάξουμε αυτή τη λαϊκή πλειοψηφία, την ενωμένη, την αδιαίρετη μέσα στην εργατική τάξη και με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Λαϊκή πλειοψηφία, που παλεύει να δημιουργήσει τριγμούς στο αστικό πολιτικό σύστημα, να αλλάξει συσχετισμούς, που σημαίνει κάθε μέρα, εκλογές στον φοιτητικό σύλλογο, εκλογές στο τάδε σωματείο, αλλάζει ο συσχετισμός. Απ' τα κάτω θα αλλάξει πρώτα ο συσχετισμός στο κοινωνικό επίπεδο για να αλλάξει και πάνω. Και, τέλος, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας άλλης εξουσίας, να μην αλλάξει ένα κόμμα, αλλά να αλλάξει η τάξη.

Λοιπόν ξεκαθαρίζουμε, πίσω δεν κάνουμε. Αυτό που θα προσπαθούμε είναι να γίνουμε πιο ικανοί στη λαϊκή συσπείρωση, στην εργατική λαϊκή ενότητα και, επιπλέον, δεν μας τρομάζουν ούτε τα Ιδιώνυμα, ούτε η επίκληση του Συντάγματος, ούτε τίποτα. Και είμαστε βέβαιοι ότι αυτό πάνω απ' όλα θα το υπερασπιστεί ο λαός. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική εξέλιξη στην Ελλάδα, φιλολαϊκή, χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και χωρίς λαϊκό κίνημα, το οποίο χειραφετείται απ' την κυρίαρχη πολιτική.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ