Εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες «εκπαιδεύουν» την κοινωνία σε ένα είδος πολιτικής «αντιπαράθεσης» που ξεκινάει με το «εσείς είστε οι κλέφτες» και καταλήγει στο «όχι, εσείς είστε οι ψεύτες».

*

Είναι οι ίδιοι που καθιέρωσαν στην πολιτική ορολογία τον όρο «νταβατζήδες», οι ίδιοι που μιλούν για «κότερα» και για «συντρόφους που πλούτισαν».

*

Είναι αυτοί που ανήγαγαν την σκανδαλολογία και την σκανδαλοθηρία σε επίσημη κομματική τους γλώσσα, που τα επιχειρήματά τους κινούνται ανάμεσα στο «είσαι ο αρχιερέας της διαπλοκής» και στο «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα».

*

Κι αφού όλη την προηγούμενη περίοδο η φράση «το μαχαίρι θα μπει στο κόκαλο» μετατράπηκε στα χείλη τους σε ανέκδοτο, σε συνώνυμο της υποκρισίας, της δημαγωγίας και της παρακμής τους,

αφού εξέθρεψαν τον λαϊκισμό μέχρι τα ακρότατα όρια,

αφού αναγόρευσαν σε κριτή της πολιτικής και σε «καθοδηγητή» της κοινής γνώμης τα κάθε λογής «επιμορφωτικά μεσημεριανάδικα» και τα βραδινά «τηλε-εισαγγελοδικεία»,

- εκεί όπου ξεροσταλιάζουν και αυτομαστιγώνονται στο βωμό της ψηφοθηρίας -

τώρα επιζητούν οδό διαφυγής.

***

Ο τρόπος που μεθοδεύουν την «απόδρασή τους» αποκαλύπτει και την βασική τους έγνοια: Να βγουν λάδι...

*

Που σημαίνει:

Μέλημά τους είναι να διασωθεί το πολιτικό τους σύστημα ακόμα κι αν χρειαστεί κάποια από τα μέλη του - είτε αφορά σε πρόσωπα είτε ακόμα και σε κόμματα - να «θυσιαστούν» στο υπέρτατο καθήκον.

*

Υπέρτατο καθήκον - γι' αυτούς - δεν είναι άλλο από το να εξωραΐσουν την πηγή, την μήτρα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της μίζας.

***

Με άλλα λόγια:

*

Η διάσωση του πολιτικού τους συστήματος περνάει μέσα από την διάσωση του «αιώνιου», του «αγαθού» και «ενάρετου» καπιταλισμού...

*

Ιδού:

*

Αλλά δεν μας εξηγούν: Ακόμα κι αν βρεθεί το 10% των «μαύρων» της «Ζήμενς», ακόμα κι αν ποτέ τιμωρηθούν αυτοί που τα πήρανε, με το υπόλοιπο 90% τι γίνεται; Είναι προφανές: Εκείνα, τα πολλά, εμπίπτουν στον «νόμιμο και ηθικό» καπιταλισμό, που επιτρέπει στις πολυεθνικές να κάνουν «μπίζνες» εις βάρος λαών και χωρών...

*

Αλλά δεν μας εξηγούν: Ακόμα κι αν ποτέ τιμωρηθούν οι εκπρόσωποι του κατηραμένου όφι, με τη σύμφυση Κράτους - Εκκλησίας, που αποτελεί την πολιτική βάση και το θερμοκήπιο της «χριστεπώνυμης» αρπαγής, τι γίνεται;...

*

Αλλά δεν μας εξηγούν: Με την εξυπηρέτηση των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, που έχει μετουσιωθεί στην πολιτική απόφαση τα λεφτά των εργαζομένων να τζογάρονται στα Χρηματιστήρια και να μεταγγίζονται στα ταμεία των πλουτοκρατών, τι γίνεται; Είναι προφανές: Αυτό το θερμοκήπιο της λεηλασίας μένει ανέγγιχτο, αφού αφορά στην ίδια την φύση της καπιταλιστικής «νομιμότητας»...

***

Η τακτική τους, είναι διττή:

*

ΠΡΩΤΟΝ, επιδιώκουν να τσουβαλιάσουν στις πομπές τους τους πάντες:

«Φταίμε όλοι», «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», «είμαστε όλοι συμμέτοχοι», «οι 300 της Βουλής» είναι μερικές από τις πιο «δημοφιλείς» προπαγανδιστικές τους κατασκευές.

*

Δηλαδή, εκείνοι που όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργούν την ολοκληρωτική λογική «όλοι ίδιοι είναι»,

επανέρχονται, ακριβώς τη στιγμή που αποκαλύπτεται πόσο ίδιοι είναι μεταξύ τους, πόσο «σιαμαίοι» και «δίδυμοι» είναι (αλλά μόνο αναμεταξύ τους),

και επειδή δεν κρύβεται πια με τίποτα ότι μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, πασχίζουν να διαχύσουν την «βρωμιά» τους παντού! Ψάχνουν απεγνωσμένα συνενόχους! Ρίχνουν τη ρετσινιά σε όλους τους άλλους!

Και το κυριότερο:

Συκοφαντούν εκείνους που μια ζωή τους αντιπαλεύουν.

Που δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους.

Και επειδή όσα «πατσουλιά» κι αν χρησιμοποιήσουν είναι αδύνατο να απολυμανθούν, προσπαθούν να «λερώσουν» τους πάντες, προσποιούμενοι ότι ναι μεν αυτοί είναι «χαλασμένοι», αλλά κι όλοι οι υπόλοιποι είναι τάχα σαν τα μούτρα τους!

*

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, φαίνεται να είναι έτοιμοι, αν χρειαστεί, να προσφέρουν στην κοινωνία την αίσθηση ότι ικανοποιείται το «άχτι» της, στέλνοντας ενδεχομένως και κάποιον φυλακή.

Είναι ένα τίμημα που πότε - πότε το πληρώνει το σύστημα για να συνεχίσει να κάνει κανονικά τις «δουλειές του»...

*

Αλλωστε έχουμε εμπειρία και ως Ελλάδα.

Την γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους εκείνοι που καμώνονται τους οργισμένους της «κάθαρσης», που φτάνουν να πετούν ακόμα και διάφορα ηχηρά για «Γουδή» και άλλα παρόμοια.

*

Αλλά, πράγματι, στην Ελλάδα υπήρξε Γουδή.

Μόνο που αυτό δεν έγινε για να αποτραπούν όσα προέκυψαν αμέσως μετά. Για την ακρίβεια,το Γουδή έγινε για να διευκολυνθούν όσα έγιναν μετά.

Και αυτό που έγινε, αμέσως μετά, ήταν να εκδηλωθούν στη χώρα καμιά δεκαριά δικτατορίες, ο λαός να ζήσει στην πείνα, στην εξαθλίωση και στην μιζέρια, με τους Μποδοσάκηδες, τους Ανδρεάδηδες, τους Ωνάσηδες και τους Τσάτσους να «μεσουρανούν», εν μέσω Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου - κάτι σαν το σημερινό ΔΝΤ, δηλαδή...

***

Εν κατακλείδι:

Οσο θα κυβερνούν εκείνοι που πλασάρουν σαν «κοινωνικό όφελος» να ξεπουλιούνται οι τηλεπικοινωνίες της χώρας, να είναι η Ελλάδα των «Πάτριοτ» τέταρτη στο ΝΑΤΟικό κόσμο σε στρατιωτικές δαπάνες, να γεμίζουν οι δρόμοι με χαφιεδοκάμερες του C4i, να κόβονται οι συντάξεις των γερόντων και οι μισθοί των υπαλλήλων για να εισπράττουν τα πανωτόκια τους οι «οίκοι» και οι «λύκοι»,

τότε στο έδαφος αυτής της σκανδαλώδους (αλλά απολύτως ...νόμιμα) ακολουθούμενης πολιτικής θα υπάρχει - πάντα - χώρος για λαμόγια, για τρωκτικά, για βδέλλες και παράσιτα.

*

Η συμβίωση, όμως, με τα λαμόγια, με τα τρωκτικά, με τις βδέλλες και με τα παράσιτα, γίνεται «μοιραία», «αναπόφευκτη» και «μονόδρομος» μόνο στο βαθμό που διατηρείται καλλιεργημένο το έδαφος από την πολιτική που ευνοεί και κατευθύνεται από τα συμφέροντα των κάθε λογής «Ζήμενς», «Goldman Sachs», «Ντόιτσε Μπανκ» και των εγχώριων ομοειδών τους. Αυτών δηλαδή που έχουν σαρώσει από πετρέλαια μέχρι δρόμους κι από δημόσιες τηλεοπτικές συχνότητες μέχρι βουνά και παραλίες.

*

Επομένως, όντως, υπάρχει οδός διαφυγής. Με μια και μοναδική προϋπόθεση:

Ολοι αυτοί που «δουλεύουν» για τις «Ζήμενς» και για τους κατασκευαστές υποβρυχίων (που γέρνουν), έχοντας για «ευαγγέλιο» τα κέρδη του ΣΕΒ, πρέπει να χάσουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, μαζί και οι σωματοφύλακές τους, το ΔΝΤ και η ΕΕ.

Τότε, με το τέλος του συστήματός τους (σ.σ.: «καπιταλισμό», το λένε...), θα είναι αδύνατον να αναπτυχθεί ο σπόρος της διαφθοράς. Αλλά τότε και μόνο τότε.

*

(Συνεχίζεται)...