Δυναμώνουν τελευταία οι φωνές αστών πολιτικών και δημοσιολόγων, για την αναγκαιότητα αναδιαμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του κεφαλαίου, με αφορμή την κρίση, τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος και, κυρίως, την επιβολή μιας διαρκούς πολιτικής σφαγιασμού εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, σφαγιασμού της ίδιας της ζωής του λαού για τη σωτηρία του κεφαλαίου. Φοβούνται μπροστά στην ενδεχόμενη αδυναμία τους να χειραγωγήσουν το λαό, να τον υποτάξουν. Φοβούνται το ενδεχόμενο συνειδητής αμφισβήτησής τους, επειδή, με δεδομένη την κρίση, τα μέτρα - καρμανιόλα για το λαό, μπορεί να μπουν πλατιές λαϊκές δυνάμεις σε αγώνα αντεπίθεσης, ρήξης, ανατροπής. Να κάνει ο λαός το φόβο τους πραγματικό τρόμο, τέτοιο που να παραλύσουν. Να οργανώσει, μαζί με τους ταξικούς αγώνες, το δικό του ενιαίο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία, ως τη μοναδική, σε όφελός του, διέξοδο.