Την επέλαση στο λαϊκό εισόδημα και στα εργασιακά δικαιώματα έσπευσαν να συνυπογράψουν ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλος, τους οποίους επιστρατεύει το αστικό πολιτικό σύστημα στον πόλεμο που κλιμακώνεται σε βάρος του λαού.

Οι δυο πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ πρόσφεραν «χέρι βοηθείας» στην κυβέρνηση, με τον πρώτο να κάνει λόγο για «πενταετές πρόγραμμα λιτότητας» και τον δεύτερο να προτείνει άμεσα την επιβολή σκληρών μέτρων.

«Θα χρειαστούν πέντε χρόνια για να ξεπεράσουμε την κρίση», υποστήριξε σε συνέντευξη του στο «Βήμα» ο πρωθυπουργός της ΟΝΕ, δίνοντας το στίγμα της χωρίς τέλους επίθεσης σε βάρος του λαού και επικρότησε ως «ορθή την προσφυγή της κυβέρνησης στο μηχανισμό».

Από την πλευρά του, ο Αλ. Παπαδόπουλος, μιλώντας σε εκδήλωση της «πρωτοβουλίας για τον Εκσυχρονισμό του Κοινωνικού Κράτους», χαρακτήρισε «αδύναμο και μικρότερο των περιστάσεων» το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και πρότεινε ένα πενταετές πρόγραμμα «εθνικής ανασυγκρότησης» με την άμεση επιβολή «μέτρων - σοκ».

Το πλέγμα των «μεταρρυθμίσεων σοκ», όπως το χαρακτήρισε, κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και περιλαμβάνει:

• Εκτεταμένες παρεμβάσεις στα πεδία του Ασφαλιστικού και της αγοράς εργασίας. Με στόχο την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και πλήρη ανατροπή των δικαιωμάτων.
• Μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, νέες μειώσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και αποπληθωρισμός τιμών.
• Δραστικό περιορισμό των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο, στα Νομικά Πρόσωπα και στους ΟΤΑ. Δηλαδή, απολύσεις.
• Καθολικές αποκρατικοποιήσεις. Δηλαδή παραπέρα παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες.
• Διαρθρωτικές αλλαγές στην Παιδεία, την Υγεία. Με δραστικές περικοπές και περαιτέρω εμπορευματοποίησή τους.
• Οι ελληνικές τράπεζες να συμπτυχθούν σε δύο τραπεζικούς πόλους. Για να πορευτεί το τραπεζικό κεφάλαιο με μεγαλύτερες αξιώσεις στον ανταγωνισμό, εντός της χώρας και στα Βαλκάνια.
• Να γίνουν άμεσα δραστικές παρεμβάσεις στους τομείς διευκόλυνσης των ξένων επενδύσεων, στη λειτουργία του ανταγωνισμού, στην απελευθέρωση των αγορών. Να μπορεί δηλαδή χωρίς κανέναν περιορισμό (απολύσεις κ.ά.) το κεφάλαιο να επενδύει με στόχο το κέρδος.
• Αποκεντρωμένη διοικητική συγκρότηση της χώρας στη βάση 6 αυτοδιοικούμενων περιφερειών, έναντι των σημερινών 13 που προτείνονται με τον «Καλλικράτη». Δηλαδή, ένας ενισχυμένος «Καλλικράτης», υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.