-- Στην πολιτική καμπάνια που ανακοινώσατε για να διαδοθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και να συμβάλει για να αποκρουστούν τα μέτρα που έρχονται, θα μπορούσε να ενταχθεί και το αίτημα για δημοψήφισμα που προβάλλεται από κάποιες πολιτικές δυνάμεις;

-- Οχι, και θα σου πω γιατί. Οταν έγινε η Συνθήκη του Μάαστριχτ τότε φωνάζαμε για δημοψήφισμα. Ηταν άλλη φάση τότε. Τότε ξεκίναγε, είχες τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση, είχες και ένα κλίμα στην Ευρώπη, θυμάστε το γαλλικό δημοψήφισμα, και τότε ήταν το δημοψήφισμα μια ευκαιρία δράσης. Επιπλέον απηχούσε και την άποψή μας ότι εν πάση περιπτώσει σε μεγάλα γεγονότα πρέπει να έχει θέση και ο ελληνικός λαός. Το βλέπαμε και από αυτήν την πλευρά. Οχι απλώς σαν μια καμπάνια πολιτικής ζύμωσης, αλλά και σαν θέμα δημοκρατίας. Ηταν ένα σχετικά καινούριο ζήτημα στην εξέλιξη του καπιταλισμού. Τότε ήταν η επίσημη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σήμερα δηλαδή τι ποιοτικό αρνητικό στοιχείο, είναι για το ΔΝΤ; Δηλαδή τι να πούμε; Δημοψήφισμα: Θα πάρουμε δάνειο από την Ευρωζώνη ή από το ΔΝΤ, αυτό να διαλέξει ο λαός; Χώρια που τρέχει. Δεν είναι κάτι που θα γίνει, να πεις ότι γίνεται του χρόνου και έχεις χρόνο μπροστά σου. Αφού ξεκίνησε η υλοποίηση.

Τώρα τι χρειάζεται; Αυτό που λέμε, μπλόκο από τα κάτω. Μέτωπο, συσπείρωση δυνάμεων, συστράτευση με το ΚΚΕ, μορφές πάλης, δυναμικές, εναλλασσόμενες. Και φυσικά προς τα πού πρέπει να πάει η Ελλάδα. Ποια πολιτική εξουσία μας χρειάζεται, αντί να συζητάμε αν θα έρθουν οι επιχειρηματίες ή οι τεχνοκράτες ή οι γιάπηδες. Αυτή τη στιγμή είναι πλήρης αποπροσανατολισμός, πλήρης.