Από τις ρίζες του ΚΚΕ, όταν το εργατικό κίνημα συναντήθηκε και «έδεσε» με τον επιστημονικό σοσιαλισμό, μέχρι το σήμερα, τη στρατηγική του ΚΚΕ, την πάλη για το σοσιαλισμό, τα ντοκουμέντα της έκθεσης «ταξιδεύουν» τον επισκέπτη στις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Με το γνωστό ποίημα του Κώστα Βάρναλη, τον «Οδηγητή», ξεκινά η πρώτη ενότητα που αναφέρεται στις «Ρίζες του ΚΚΕ». Η εξέλιξη του σοσιαλισμού από ουτοπία σε επιστήμη, μέσα από το εξώφυλλο της πρώτης έκδοση του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος και του πρώτου τόμου από «Το Κεφάλαιο».

Τα εκθέματα είναι μοναδικά: Μια αυθεντική κάρτα μέλους της Α΄ Διεθνούς, γκραβούρες και φωτογραφίες «ζωντανεύουν» τα οδοφράγματα του 1848 στη Γαλλία, τον ξεσηκωμό και τις εκτελέσεις των κομμουνάρων του Παρισιού (1871), την Πρωτομαγιά στο Σικάγο του 1886, τη Β΄ Διεθνή, τη Ρωσική Επανάσταση το 1905, την Οχτωβριανή επανάσταση αλλά και τα πρώτα «σκιρτήματα» του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα...

Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη κατάκτηση των εργαζομένων χωρίς την ουσιαστική συμβολή του ΚΚΕ. Αυτό αποτυπώνεται στη δεύτερη ενότητα, μέσα από υλικά και εικόνες από το 1ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1918, την ιδρυτική συνάντηση του ΣΕΚΕ το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, την ανακοίνωση της ΚΕ για τη μετονομασία του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ στις 12 Δεκέμβρη 1924, από απεργίες και κινητοποιήσεις που σημάδεψαν τα τελευταία 90 χρόνια της Ιστορίας του τόπου, από τις φωτογραφίες και τα εξώφυλλα του «Ριζοσπάστη» και της «Αυγής» που δίνουν «ζεστές» τις ειδήσεις: Εργατικοί αγώνες, κρατική καταστολή, το αίμα χιλιάδων πρωτοπόρων εργατών...

«Λεύτερη ζωή και φως. Μόρφωση, πολιτισμός. Κέφι, δρόμος προς τα μπρος». Το σύνθημα της ΕΠΟΝ, χαραγμένο στον πέτρινο τοίχο δίνει το μήνυμα, τον τρόπο που το ΚΚΕ πάντα έβλεπε τον αγώνα για τη μόρφωση ενταγμένο στην πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αναδεικνύεται η «τεράστια προσφορά στις τέχνες και τα γράμματα. Ο διαρκής αγώνας για τη μόρφωση», η πλειάδα κομμουνιστών εργατών των Γραμμάτων και των Τεχνών που κοσμεί την Ιστορία του ΚΚΕ αλλά και οι αγώνες για την παιδεία, το θέατρο στο βουνό, τα βιβλία που εκδόθηκαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες για τη μόρφωση των προσφυγόπουλων...

Με τον «Λένιν» του Μαγιακόφσκι και τη «Ρουσία» του Καζαντζάκη μεταφερόμαστε στην τρίτη ενότητα που μέσα από φωτογραφικό υλικό, μέσα από δημοσιεύματα του επαναστατικού Τύπου αναδεικνύει ότι από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα το ΚΚΕ είναι κόμμα πιστό στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, κόμμα διεθνιστικό - πατριωτικό. Οι φωτογραφίες μάς ταξιδεύουν: Στο λόχο «Νίκος Ζαχαριάδης» στον ισπανικό εμφύλιο, στις μπριγάδες αλληλεγγύης σε Νικαράγουα και Κούβα...

«Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά με τους αντάρτες, χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια κι είν' οι νεκροί στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες»... Οι στίχοι του Αγγ. Σικελιανού συνοδεύουν τα ταμπλό της τέταρτης ενότητας που απλώνονται μπροστά στον επισκέπτη. Οι πιο λαμπρές σελίδες της λαϊκής πάλης: Η ΕΑΜική Αντίσταση, ο ηρωικός Δεκέμβρης του 1944 και βέβαια η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, η τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η απολογία του Νίκου Μπελογιάννη, η τρομοκρατία ενάντια στους αγωνιστές που ακολούθησε τη συμφωνία της Βάρκιζας, η μάχη του Γράμμου, ο ελιγμός του Βίτσι, τα εγχειρίδια των ανταρτών για τις πρώτες βοήθειες και το χειρισμό του ασύρματου...

«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή/ μητ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι/ έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει». Το απόσπασμα από το ποίημα του Φώτη Αγγουλέ, δίνει πολύ εύστοχα το στίγμα της πέμπτης ενότητας της έκθεσης. Ξεχωρίζουν τα γράμματα των μελλοθάνατων πριν τις εκτελέσεις, η φωτογραφία του δημοσιογράφου του «Ρ» Κώστα Βιδάλη που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλία, τα χαρακτικά του Γ. Φαρσακίδη από τη φρίκη στη Μακρόνησο, οι φωτογραφίες του Ν. Μπελογιάννη και του Ν. Πλουμπίδη.

Αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Κόμματος, του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η έκτη ενότητα της έκθεσης συμπυκνώνει τα διδάγματα από την Ιστορία - πάλη κατά του οπορτουνισμού. Εκτίθενται υλικά από τις δεκαετίες του '50 και του '60, την ίδρυση της ΕΔΑ, την επιχείρηση διάχυσης του ΚΚΕ στην ΕΔΑ, την 12η Ολομέλεια το 1968 και την ίδρυση του ΚΚΕ εσωτερικού, τα μέλη του οποίου έδωσαν στο ΚΚΕ την προβοκατόρικη ονομασία «ΚΚΕ εξωτερικού».

Αποτυπώνονται ακόμα η λαίλαπα της αντεπανάστασης του 1989 - '91 στις σοσιαλιστικές χώρες, η προπαγάνδα των αντεπαναστατικών δυνάμεων, το 13ο Συνέδριο και η διάσπαση του Κόμματος. Φωτογραφίες από συγκεντρώσεις το 1991, οπότε κομμουνιστές, χιλιάδες φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συσπειρώνονται. «Οι ώρες είναι οι πιο δύσκολες που γνωρίσαμε», αναγράφεται σε ένα από τα ταμπλό της έκθεσης. Παρ' όλ' αυτά το ΚΚΕ σηκώνει ψηλά τη σημαία! Μόλις κατέβηκε η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, κυκλοφορεί την επόμενη μέρα, 28 Δεκέμβρη 1991, ο «Ρ» με αυτό το εξώφυλλο: «ΕΛΠΙΔΑ η πάλη των λαών».

Η έκθεση ολοκληρώνεται με την ξεκάθαρη ενότητα: Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, ο λόγος ύπαρξης και η στρατηγική του ΚΚΕ. Και μέσα από τα ντοκουμέντα του Κόμματος, με όπλο τη στρατηγική του εφορμεί με νέα δυναμική στο μέλλον, για τη νέα έφοδο προς τον ουρανό...