Ο προκλητικός κυνισμός που επέδειξε ο Κ. Σημίτης κατά τις ομιλίες και συνεντεύξεις του στη ΔΕΘ για όλα τα θέματα (από τη στάση απέναντι στη Γιουγκοσλαβία μέχρι τις εργασιακές σχέσεις και τη διαπλοκή) δεν ήταν φυσικά τυχαίος. Ο πρωθυπουργός, αισθανόμενος προφανώς «ισχυρότερος» μετά την ανανέωση της λαϊκής εντολής και την πρωτοφανή υποστήριξη που του παρέχουν τα μεγάλα αφεντικά, ήθελε να στείλει το «ξεκάθαρο» μήνυμα ότι δεν έχει κανένα ενδοιασμό και δισταγμούς να δείξει αφ' ενός την πιο ξεδιάντροπη υποτέλεια και δουλοπρέπεια απέναντι στις ΗΠΑ και τη «νέα τάξη» και από την άλλη να προχωρήσει στην υλοποίηση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Ομως, τι οδήγησε τον Κ. Σημίτη να φτάσει σε αυτό το σημείο ευτελισμού και γελοιοποίησης; Εκτός βέβαια του γεγονότος ότι αποτελεί συνειδητή «στρατηγική» επιλογή του η άνευ όρων υποταγή στις πλέον προωθημένες επιθυμίες των ντόπιων και ξένων αφεντικών, μέτρησε και η δική του επιδίωξη να βάλει τη σφραγίδα του και στην ερχόμενη δεκαετία! Με άλλα λόγια, ο Κ. Σημίτης τα έδωσε όλα στη ΔΕΘ για να στείλει το μήνυμα στα μεγάλα αφεντικά ότι ήταν και θα παραμείνει ο εκλεκτός τους. Δε φανταζόμαστε να έχει ιδιαίτερη δυσκολία να τους «πείσει».