Είναι γεγονός ότι και αυτό το σχέδιο, όχι εξυγίανσης αλλά ανατροπής του δημόσιου συστήματος υγείας, είναι ενταγμένο στις αλλαγές που προωθούνται στο δημόσιο τομέα και μαζί με τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος αποτελούν το μέτωπο των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων του συστήματος.

Αυτές οι αναδιαρθρώσεις σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αντιφάσεις του, όπως την ανισόμετρη ανάπτυξη, τις κρίσεις υπερπαραγωγής και τον αυξανόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια, όμως δημιουργούν μια άλλη κατάσταση, που βοηθά το μεγάλο κεφάλαιο να υπερασπίσει με καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο τα συμφέροντά του.

Με άλλα λόγια, μ' αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές διασφαλίζεται μεγαλύτερη υπεραξία από τον ιδρώτα των εργαζομένων, γεγονός που εξασφαλίζει μονοπωλιακά υπερκέρδη, αντιμετωπίζοντας, έστω και πρόσκαιρα, την τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους, φαινόμενο της ιμπεριαλιστικής βαθμίδας του καπιταλιστικού συστήματος.

Η διασφάλιση βέβαια μεγαλύτερης υπεραξίας απαιτεί τη μείωση όσο το δυνατόν πιο πολύ της τιμής της εργατικής δύναμης και παράλληλα τη χειραγώγησή της, ώστε να αποφεύγονται εκδηλώσεις ανόδου της ταξικής πάλης, πράγμα «άκρως επικίνδυνο» για την ίδια την ύπαρξη του καπιταλισμού.

Γι' αυτό και ο χαρακτήρας των αναδιαρθρώσεων είναι ενιαίος για όλες τις χώρες, όχι μόνον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και παγκόσμια και καθορισμένοι οι τρόποι και οι μέθοδοι για την προώθησή τους.

Γι' αυτό και παντού προωθείται η λογική του κοινωνικού εταιρισμού, της συναίνεσης και του διαλόγου και αξιοποιούνται όλες οι μέθοδοι χειραγώγησης και εξαγοράς της εργατικής τάξης. Οσο πιο εκλεπτυσμένες, τόσο πιο αποτελεσματικές είναι για τη διάβρωση της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Γιατί τα ζητήματα της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης είναι ουσιαστικές πλευρές της ταξικής πάλης. Συνδέονται άμεσα με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, αφορούν το παρόν, το μέλλον και την προοπτική της ανθρώπινης κοινωνίας.

Τα επιτεύγματα της επιστήμης και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού, αλλά και ο πλούτος που παράγεται από τη δουλιά και μόνο των εργαζομένων επιβάλλουν την κυριαρχία μιας άλλης λογικής στα ζητήματα αυτά. Μιας λογικής που λέει ότι στο κέντρο πρέπει να βρίσκεται ο παράγοντας άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι το κυνήγι του κέρδους.

Βέβαια, οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, όχι μόνο δεν οργάνωσαν τον αγώνα των εργαζομένων, αλλά έχουν προ πολλού αποδεχτεί και στηρίξει τις κυβερνητικές επιλογές, συμμετέχοντας στους λεγόμενους κοινωνικούς διαλόγους της απάτης και του αποπροσανατολισμού. Απαιτείται συνεπώς η ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων και η ανάπτυξη ταξικών συντονισμένων αγώνων. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) θα μπει μπροστά και γι' αυτό το θέμα και θ' αναπτύξει πρωτοβουλίες δράσης.

Πρωταρχικός στόχος, η προστασία της υγείας με μέτρα πρόληψης. Οι εργαζόμενοι σήμερα βρίσκονται πολλές φορές απροστάτευτοι από τους επαγγελματικούς κινδύνους και συχνά πληρώνουν με την πρόωρη φθορά της υγείας τους ή με τη σωματική τους ακεραιότητα, την εργοδοτική αυθαιρεσία και κερδοσκοπία, κάτω από την απειλή της ανεργίας.

Γι' αυτό το ΚΚΕ προτείνει ένα κρατικό γενικευμένο σύστημα πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας, με τη λήψη μέτρων για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς, κατοικίας και εκπαίδευσης, που θα παρέχεται από υπηρεσίες του δημόσιου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και από γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό μόνιμης και αποκλειστικής απασχόλησης και καλά αμειβόμενους. Συνεπώς, απαιτείται η κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας και η παροχή δωρεάν υπηρεσιών σε όλες τις βαθμίδες υγείας πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας. Η συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, έτσι όπως έχει γιγαντωθεί ο δεύτερος σήμερα, θα οξύνει παραπέρα τα μεγάλα, πράγματι, προβλήματα που υπάρχουν.

Οι θέσεις αυτές του ΚΚΕ μπορούν και πρέπει να γίνουν σημείο αναφοράς κάθε συσπείρωσης δράσης, όχι μόνο των εργαζομένων στο χώρο της υγείας, αλλά και όλων των κλάδων, όλης της εργατικής οικογένειας και των λαϊκών στρωμάτων, γιατί πάνω απ' όλα το ζήτημα της υγείας είναι ζήτημα ταξικό.

Βέβαια, για να βρουν ουσιαστική λύση τα μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης, όπως κι αυτό της υγείας, απαιτείται μια άλλη εξουσία, μια λαϊκή εξουσία.

Αυτή την προοπτική σκοπεύουμε μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της κινητήριας δύναμης της κοινωνικής εξέλιξης και ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών μας.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους με περισσότερες και πιο αποτελεσματικές πρωτοβουλίες δράσης, ισχυροποιώντας το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και γενικότερα το λαϊκό κίνημα για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης και τη δημιουργία των προϋποθέσεων, για ένα ρωμαλέο Λαϊκό Μέτωπο, που μπορεί να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου προς στη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.