Στο σχέδιο για τις αλλαγές στην υγεία και στο κεφάλαιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, αναφέρεται η εφαρμογή του Θεσμού του Προσωπικού Γιατρού. Ετσι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποστασιοποιήθηκε και εννοιολογικά από τον οικογενειακό γιατρό που κάποτε « ήταν ο κύριος μοχλός για την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας», ανέφερε η εισηγητική έκθεση του νόμου 1397/83 για το κυβερνητικό ΕΣΥ.

Ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος υποστηρίζει ότι ο Προσωπικός Γιατρός είναι το ίδιο πράγμα με τον Οικογενειακό και προσθέτει: «Είναι σημειολογικό μόνο».

Η σημειολογική επισήμανση του υπουργού δεν είναι άσχετη με τον πυρήνα της φιλοσοφίας της μεταρρύθμισης. Ετσι, ο προσωπικός γιατρός παραπέμπει στο άτομο και όχι στο κοινωνικό σύνολο που ανήκει το άτομο.

Μια ολοκληρωμένη φροντίδα αφορά τις λειτουργίες οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την προστασία της υγείας των πολιτών σε ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. Η ατομική ευθύνη σημαίνει ρήξη αυτού του πλέγματος και ανάληψη της προσωπικής κάλυψης - αν και δε φαίνεται ακόμα αυτό καθαρά - με την ιδιωτική ασφάλιση.

Απ' τις αρμοδιότητες και τις δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στο σχέδιο της κυβέρνησης δίνεται η αίσθηση ότι αυτό που προέχει για τον προσωπικό γιατρό είναι η τεχνοκρατική διαχείριση και το κυνηγητό των πληρωμών κυρίως απ' το χρήστη των υπηρεσιών υγείας.

Στο σχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρεται τίποτε, ούτε για τον αριθμό των απαραίτητων προσωπικών γιατρών και πολύ περισσότερο για το κόστος αυτού του εγχειρήματος. (Βέβαια, ο Αλ. Παπαδόπουλος υποστηρίζει ότι τα χρήματα θα βρεθούν απ' τον εξορθολογισμό των δαπανών).

Σύμφωνα με το σχέδιο που είχε επεξεργαστεί ο πρώην υπουργός Υγείας Δ. Κρεμαστινός το 1994, οι απαιτούμενοι οικογενειακοί γιατροί ήταν 6.800 και το κόστος εφαρμογής του θεσμού ήταν 50-70 δισ. για την περίοδο 1994-1996 (γεγονός που το υπενθυμίζει και ο ίδιος με άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» στις 2.8.2000).

Στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης (24.4.2000), ο υπουργός Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, είπε: «Το Δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που σχεδιάζει το ΙΚΑ, στοχεύει μέσα στην τετραετία στην εξυπηρέτηση και των ασφαλισμένων του ΟΓΑ». Αλλά και η εφαρμογή του Οικογενειακού Γιατρού και στα πλαίσια των Δικτύων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΔΠΦΥ) - που θεσμοθετήθηκαν με το νόμο 2519/97 - απαιτούσε σημαντική δαπάνη.

Σύμφωνα, λοιπόν, με μελέτη που επιμελήθηκαν οι καθηγητές Γ. Κυριόπουλος, Τρ. Μπεαζόγλου και Ε. Γεωργούση, για να λειτουργήσουν τα ΔΠΦΥ χρειάζονται 3.500 οικογενειακοί γιατροί το 2000, που πρέπει να φτάσουν στους 5.000 το 2001. Συνολικά, πρέπει να γίνουν δαπάνες 50 δισ. το 2000 και 80 δισ. το 2001, με την προοπτική να αφαιρεθούν απ' τον ιδιωτικό τομέα 50-100 δισ. δραχμές που σπαταλιούνται τώρα λόγω των ελλείψεων στην ΠΦΥ.

Για την πλήρη κάλυψη όλης της χώρας χρειάζονται 5.000-6.000 οικογενειακοί γιατροί.