Είναι νοσοκόμος στην Ικαρία εδώ και είκοσι χρόνια, από τότε που «το νοσοκομείο - γιατί έτσι το ονόμαζαν και τότε - λειτουργούσε μόνο με ένα γιατρό». Ηταν ο Γιώργος Καρράς ο γιατρός, που ακόμα το νησί το θυμάται, ο άνθρωπος που είχε κάνει τη δουλιά ζωή του και τη ζωή δουλιά. Ο άνθρωπος με την τεράστια προσφορά - δεν είναι τυχαίο πως χρόνια μετά το θάνατό του ακόμα μνημονεύεται - ο γιατρός... όλων των ειδικοτήτων, από παθολόγος μέχρι γυναικολόγος κι οδοντίατρος, ο άνθρωπος που αγωνιούσε και νοιαζόταν για τον συνάνθρωπό του και μόνο, χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί για τις οικονομικές του απολαβές. «Να σας πω ενδεικτικά, ότι τότε κάθε χρόνο γεννούσαν 80 με 100 γυναίκες στον τόπο μας και σήμερα μόλις δύο με τρεις, κι αυτές γιατί δεν προλαβαίνουν να φύγουν απ' την Ικαρία», δηλώνει ο Μάκης Τσαντές.

Χρόνια εργαζόμενος αλλά και συνδικαλιστής στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, εξιστορεί πως μετά το θάνατο «του μοναδικού αυτού επιστήμονα», το νοσοκομείο έμεινε για μεγάλες χρονικές περιόδους χωρίς καθόλου γιατρούς! «Τότε να βλέπατε συλλαλητήρια! Τότε να βλέπατε όλους τους Ικαριώτες στους δρόμους να φωνάζουν και να διεκδικούν τα εύλογα, τα αυτονόητα: Ενα γιατρό!», λέει. Για πολλά χρόνια τα κενά - ή μάλλον την παντελή απουσία - έρχονταν να καλύψουν εκ περιτροπής γιατροί από νοσοκομεία της Αθήνας. Κάθε μήνα, δηλαδή, κι υπήρχε άλλος γιατρός στο νησί!

Οταν το νοσοκομείο εντάχθηκε στο νοσοκομείο της Σάμου, ξεκίνησε η επάνδρωσή του. Σιγά - σιγά ήρθαν γιατροί, χειρούργοι, παθολόγοι αλλά και πάλι τα προβλήματα πολλά, αφού ο εξοπλισμός ήταν από ελάχιστος έως ανύπαρκτος. «Ηταν πολύ δύσκολο να παράγουν και να προσφέρουν έργο με αυτά τα πενιχρά μέσα. Ωστόσο τα τελευταία τρία χρόνια, χάρη σ' αυτή την ομάδα γιατρών που υπάρχει μέχρι και σήμερα στο νοσοκομείο, έγιναν τρομακτικά βήματα. Το νοσοκομείο έχει γίνει οντότητα και μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που πρέπει. Οι γιατροί, σε συνεργασία όλοι μαζί, έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να βελτιώσουν και να στήσουν τα τμήματά τους και το κατάφεραν με τον καλύτερο τρόπο. Ενα παράδειγμα μόνο θα σας πω: Ο αναισθησιολόγος μας, ο κ. Μοσχογιαννίδης, επειδή δεν είχαμε υπερηχογράφο στο νοσοκομείο, δανείστηκε έναν από φίλο του γιατρό σε άλλο νοσοκομείο και τον έφερε και λειτουργούσε μέχρι να 'ρθει στην Ικαρία υπερηχογράφος, μετά από δύο χρόνια!», υπογραμμίζει ο Μ. Τσαντές.

Κι ενώ το νοσοκομείο κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, να παράγει έργο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, ήρθε η εγκύκλιος του κ. Δρυ και αναστάτωσε τα λιμνάζοντα νερά. «Αυτό που δε θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε εμείς οι Ικαριώτες, είναι γιατί διάλεξαν την Ικαρία να ξεκινήσουν αυτό το πρόγραμμα. Γιατί προσπαθούν να διαλύσουν ό,τι με κόπους, θυσίες και υπερπροσπάθειες καταφέραμε μόνοι μας να χτίσουμε», είναι οι απορίες του νοσοκόμου.

Ο Μ. Τσαντές, ως αντιπρόεδρος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου, αναπόφευκτα σχολιάζει τη δικαστική δίωξη που ασκήθηκε εις βάρος των εργαζομένων για τις στάσεις εργασίας τους απ' τον πρόεδρο Ηλ. Τσιμπλίδη: «Η δίωξη των εργαζομένων και οι τρεις αποσπάσεις των γιατρών, μάς κάνουν να σκεφτόμαστε πράγματα που συνέβαιναν σε παλιότερες εποχές. Μιλάμε για τρομοκρατία, για φίμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, για εκφοβισμό». Τι θα σημαίνει αν η απόφαση του δικαστηρίου της Σάμου - αναμένεται γύρω στο τέλος αυτού του μήνα - βγει εις βάρος των εργαζομένων; «Εμείς το είπαμε προτού πάμε στο δικαστήριο: Και στη φυλακή να μας κλείσουν, εμείς στη συνείδηση του κόσμου είμαστε αθώοι. Κι αυτό είναι το μόνο που μας ενδιαφέρει», απαντά. Αν βγει υπέρ των εργαζομένων; «Αν συμβεί κάτι τέτοιο, που δεν το πιστεύω, θα προκύψει απ' την κατακραυγή του κόσμου και από τίποτα άλλο. Κι ο κόσμος είναι μαζί μας γιατί το νοσοκομείο είναι στημένο στα πόδια του και λειτουργεί καθαρά και μόνο από τη συνείδηση των ανθρώπων που το επανδρώνουν», είναι οι τελευταίες του κουβέντες...