Στις 19 Απρίλη 2005 επικυρώθηκε στην Ελληνική Βουλή, με τις θετικές ψήφους των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Οι δυο εταίροι του δικομματισμού πανηγύριζαν (και) γι' αυτή τους τη συμφωνία, με τον Γ. Παπανδρέου να υπερακοντίζει ήδη από τις 14 Φλεβάρη 2005: «...θεωρώ ότι το ευρωσύνταγμα είναι μια διασφάλιση των συμφερόντων των πολιτών και των εργαζομένων, και άρα έχει και αυτήν την ιδεολογική χροιά». Συνέχισε να διαστρεβλώνει την αλήθεια: «Μιλάει για την πλήρη απασχόληση, μιλάει για θέματα οικολογίας, την ισότητα μεταξύ των φύλων, δηλαδή έννοιες οι οποίες είναι πολύ κοντά στην καρδιά, αν θέλετε, των αξιών της αριστεράς».

Την αριστερά, βέβαια, όπως οι ίδιοι και οι ντερμπεντέρηδές τους εννοούν και θέλουν. Να δούμε σε τι ακριβώς συμφώνησαν:

-- Με την υιοθέτηση του «ευρωσυντάγματος» περιορίζεται παραπέρα η εθνική κυριαρχία των κρατών. Αυτό επιτυγχάνεται ιδιαίτερα με την υιοθέτηση νομικής προσωπικότητας της ΕΕ και ιθαγένειας. Ετσι, διεθνείς συμφωνίες (π.χ. Συμφωνία έκδοσης με ΗΠΑ) δε θα κυρώνονται από εθνικά κοινοβούλια, καθώς τώρα η ΕΕ θα έχει νομική προσωπικότητα. Καθόλου τυχαία προβλέπεται η υπεροχή του «ευρωσυντάγματος» έναντι κάθε εθνικού δικαίου (και συντάγματος).

-- Αποδυναμώνονται παραπέρα τα εθνικά κοινοβούλια. Η κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών ανάμεσα στα κράτη και στην ΕΕ καθορίζεται με τρόπο που ευνοεί ολοένα και περισσότερο τη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων στην ΕΕ, δηλαδή παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στα όργανά της.

-- Ενισχύεται ακόμη παραπέρα θεσμικά ο ρόλος των ισχυρών κρατών. Επεκτείνεται η εφαρμογή της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη αποφάσεων και χρειάζονται λιγότερες ψήφοι να αθροιστούν στις μεγάλες δυνάμεις για να επιτύχουν αυτήν ακριβώς την ειδική πλειοψηφία, προκειμένου να λαμβάνονται αποφάσεις που τις βολεύουν.

-- Καταργείται η εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα εκλέγεται για 2,5 χρόνια. Αλλάζει η σύνθεση της Κομισιόν σε βάρος της αντιπροσώπευσης των μικρότερων χωρών, καθώς 13 μόνο χώρες θα αντιπροσωπεύονται εκεί. Ο πρόεδρος της Κομισιόν θα επιλέγει τελικά τους επιτρόπους από κατάλογο που θα παρουσιάζει η κάθε χώρα. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι χωρίς αυτήν την αλλαγή η ΕΕ θα είναι λιγότερο αντιδραστική για τους λαούς.

-- Επαναβεβαιώνεται ότι θεμέλιο της ΕΕ είναι η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, η ελεύθερη αγορά, η ασυδοσία δηλαδή των πολυεθνικών και των μεγάλων συμφερόντων.

-- Υιοθετείται το λεγόμενο δόγμα Σολάνα, που διατύπωσε επίσημα τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και βλέψεις της ΕΕ. Γίνεται ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου, στην κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής και σε στρατιωτικές αποστολές εκτός ΕΕ.

-- Το άρθρο 43 δίνει τη δυνατότητα ακόμη και για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ, για επέμβαση σε κράτος - μέλος, για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης». Το άρθρο 43 άνετα μπορεί να στραφεί εναντίον λαϊκών κινημάτων.

-- Υπάρχει αναφορά στα «ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα», τα οποία «συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης». Επιχειρεί να εξοβελίσει όποιες πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούν το οικοδόμημα της ΕΕ.

-- Επιπλέον, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία. Είναι προβληματική και ανεπαρκής η διατύπωση για το δικαίωμα στην απεργία, ενώ υπάρχει κατοχύρωση για πρώτη φορά της «επιχειρηματικής ελευθερίας».

-- Γενικότερα, περιστέλλονται παραπέρα τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Σε αυτά, συμφώνησαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ - ψηφίζοντας το λεγόμενο ευρωσύνταγμα - που κατά τα άλλα θέλουν να μας πείσουν ότι πρεσβεύουν διαφορετικές και μάλιστα αντίθετες πολιτικές.