Και να θέλουν δεν μπορούν να κρυφτούν. ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση, δυνάμεις στρατευμένες στις υπηρεσίες του «κοινωνικού εταιρισμού», ενώνονται σε κοινό μέτωπο ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, στο όνομα των οποίων μάλιστα ισχυρίζονται ότι «αγωνίζονται» και συνδικαλίζονται. Κι αυτή τους η συμμαχία γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για την εργατική τάξη, αλλά ταυτόχρονα, όλο και πιο εξόφθαλμη. Ετσι, όπως πέρυσι στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων σε Κλωστοϋφαντουργία - Ιματισμό και Δέρμα (ΟΕΚΙΔΕ), ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο για την αντιπροσώπευση στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, έτσι και φέτος, οι ίδιες δυνάμεις αντάμωσαν ξανά σε αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο, αυτή τη φορά στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ).

Οι ίδιες παρατάξεις, με προεξάρχουσες την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, στην πρεμούρα τους ν' αλλοιώσουν τους συσχετισμούς, νομιμοποίησαν πάνω από 70 νόθους αντιπροσώπους (το 1/5 του Σώματος) στο συνέδριο του ΕΚ Πειραιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σωματεία με 10 και 11 μέλη όλα κι όλα, βρέθηκαν να στέλνουν 3 (!) αντιπροσώπους στο συνέδριο. Ανάλογες νοθείες καταγγέλλει η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία» μπροστά στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την οποία, για παράδειγμα, οι ψηφίσαντες στο «Σωματείο τεχνιτών ζαχαροπλαστών και μαγείρων νομού Καβάλας», οι οποίοι - από το 1975 (έτος ίδρυσης του σωματείου) δεν ξεπερνούσαν τους 100, εκτοξεύτηκαν τον περασμένο Αύγουστο στους ...754!

Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τους εργάτες μαντρωμένους στις επιταγές του συμβιβασμού και της συναίνεσης. Συμφωνούν στη συκοφάντηση και στο «χτύπημα» του ΠΑΜΕ, ακριβώς επειδή συμφωνούν να υπερασπιστούν την πολιτική που ευνοεί την κερδοφορία των μονοπωλίων. «Βάζουν πλάτη» για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας». Λένε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να προσαρμοστούν στο «ρεαλιστικό», εννοώντας όχι βέβαια ό,τι υπαγορεύουν οι πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, αλλά ό,τι αντέχει η «ανάπτυξη» που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και δεν αφήνουν ποτέ άδειες τις καρέκλες των κοινωνικών «διαλόγων».

Οταν πάλι στριμώχνονται από τις ταξικές δυνάμεις, προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από φαιδρά επιχειρήματα για «κομματικοποίηση» των συνδικάτων. Οι ίδιοι που υπηρετούν ολόπλευρα εκείνα τα κόμματα που δουλεύουν πιστά για την προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων του κεφαλαίου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Τα ψευτο-επιχειρήματά τους όμως συνθλίβονται πάνω σ' ό,τι διδάσκει η ίδια η πείρα των εργαζομένων. Αυτή που σήμερα επιτάσσει την άμεση ταξική απάντηση στην κλιμάκωση της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου. Είναι ανάγκη εργάτες και υπάλληλοι να καταδικάσουν συνολικά τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που στέκονται απέναντί τους, στην ίδια όχθη με τους εργοδότες, όχι μόνο εμποδίζοντας αλλά και υπονομεύοντας συνειδητά τη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων και την ταξική αντεπίθεση.