Βεβαίως, αυτά τα «φαινόμενα» δεν εμφανίζονται στο «πουθενά», αλλά στις συνθήκες «θερμοκηπίου» για την ανάπτυξη του αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού, που δημιουργεί η μαύρη προπαγάνδα αμαύρωσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, τόσο από τα κυρίαρχα αστικά πολιτικά ρεύματα, όσο κι από τα μικροαστικά «νεοαριστερά». Κορυφαίο παράδειγμα ήταν το λεγόμενο Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Γι' αυτό και ό,τι να πούνε, πλέον δε μας εκπλήσσουν!

Ανατρέξαμε στο Ιντερνετ και στην ελληνική έκδοση της «Βικιπαίδειας» όπου διαβάσαμε πως ο Βαλεντίν Βόινο - Γιασενέτσκι γεννήθηκε το 1877 και πέθανε το 1961, σε ηλικία 84 χρονών. Αναφέρεται, επίσης, ότι ήταν γιατρός και μάλιστα χειρουργός, καθώς και ιερέας και ακόμη πως φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια για τη θρησκευτική του δράση. Οταν, βέβαια, δεν έχουμε άλλες πηγές, δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε το αληθές αυτής της πληροφόρησης, αξίζει όμως να αναφέρουμε και τα εξής, που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων αναφορών περί «διώξεων».

Το 1934 το βιβλίο του Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων» τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, που ήταν κορυφαία τότε διάκριση της ΕΣΣΔ. Τώρα, πώς γίνεται ένας «διωκόμενος» να γράφει επιστημονικά βιβλία που να τιμούνται με το ανώτατο βραβείο της χώρας στην οποία φέρεται να διώχτηκε; Μάλλον για «θαύμα» θα πρόκειται!

Επίσης, στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ (άλλο «παράξενο» πόστο για διωκόμενο, σε σχέση π.χ. με κάτι Ακροναυπλίες), ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961, που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης. Σύμφωνα με την παραπάνω πηγή, το 1947 του απαγορεύτηκε να μιλά στους φοιτητές και σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια επειδή αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και το σταυρό στην εργασία του. Ομως, όσοι ξέρουν στοιχειώδη αριθμητική, καταλαβαίνουν πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν τότε 70 χρονών και το πιθανότερο είναι η απομάκρυνσή του να έγινε για βιολογικούς, παρά για αντι-θρησκευτικούς λόγους... Και, βέβαια, ποτέ του ο όσιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας δε γνώρισε τον Λένιν και, με τη σειρά του, ο δεύτερος ποτέ του δεν μπήκε στον κόπο να τον ξυρίσει...