Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από τα «ΝΕΑ»

Στις συγχωνεύσεις των εταιρειών της λεγόμενης νέας οικονομίας, τα παραδοσιακά, δηλαδή, δίκτυα στην ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες, που αφού κτίστηκαν με δημόσιο χρήμα και παραδόθηκαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο πλασάρονται σήμερα σαν επιτεύγματα του επιχειρηματικού δαιμόνιου. Ούτε ένα μέτρο καλώδιο δεν έχει απλώσει ιδιώτης, ούτε εδώ, ούτε στη Ρωσία...

Το αυτό ισχύει και στα λιμάνια που τους έπιασε όλους δήθεν ο πόνος γιατί «πάγωσε η αγορά» από την απεργία. Λες και δεν είναι αποκλειστικά δημόσια και η γη και η επένδυση. Χρυσοφόρα οικόπεδα σε μια περιοχή - σταυροδρόμι, με υποδομές σημαντικότατες κι ένα εργατικό δυναμικό εξαιρετικά έμπειρο.

Ολα αυτά μαζί, λιμάνια, αεροδρόμια, δίκτυα, συγκροτούν μέρος μιας σημαντικής παραγωγικής βάσης που για να αναπτυχθεί σε όφελος του λαού απαιτεί και άλλου χαρακτήρα οικονομία. Μια λαϊκή οικονομία.

Προς το παρόν είναι έρμαια στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Αυτή είναι και η μόνη σφαγή που γίνεται.

Αποκαλυπτική τόσο η κριτική που κάνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική πολιτική όσο και η κριτική που γίνεται στο ΠΑΣΟΚ, από τον Τύπο εκείνης της μερίδας του κεφαλαίου που έχει επενδύσει στη σοσιαλδημοκρατία.

Και στις δύο περιπτώσεις το παράπονό τους είναι είτε γιατί δεν προχωρούν πιο γρήγορα οι ανατροπές, είτε γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν πιέζει να γίνουν πιο γρήγορα και αφήνει την κυβέρνηση να συνυπολογίζει και το πολιτικό κόστος ενόψει εκλογών.

Και μέσα στο χαμό, ορισμένοι εμφανίζονται να ξεχνούν πως το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη βάλει γερές βάσεις για ό,τι σήμερα προωθείται. Από την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων ως και τη σύνταξη στα ...67 με το νόμο Ρέππα που ορισμένοι δείχνουν να ανακαλύπτουν ως τωρινή πρόταση του ΣΕΒ.

Θα συνεχίζουν να παίζουν μπάλα στην καμπούρα σου, όσο εσύ συνεχίζεις να απαντάς στα γκάλοπ πότε ότι πράγματι συνιστούν ελπίδα οι οργανωτικές κωλοτούμπες στο ΠΑΣΟΚ και πότε ότι πράγματι είσαι και συ σύμφωνος να προχωρήσει η κυβέρνηση της ΝΔ τις ανατροπές που ονομάζει «μεταρρυθμίσεις».