Μέρες που περνάμε, κάποιοι, όνομα και μη χωριό, επιχειρούν να... ξαναανακαλύψουν την Αμερική. Επαναφέρουν λοιπόν από το προπαγανδιστικό τους οπλοστάσιο το γνωστό "τι Παπάγος, τι Πλαστήρας", φρονώντας πως έτσι θα δημιουργήσουν εμπόδια στην υλοποίηση της ξεκάθαρης απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ για λευκό, άκυρο και αποχή στο β' γύρο των εκλογών για την ΤΑ, εκεί όπου έχουν μείνει συνδυασμοί που στηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ και τη ΝΔ. Στην πρωτοπορία αυτής της προσπάθειας βρίσκεται - πια άλλη - η "Αυριανή", που στη χθεσινή της έκδοση και σε άρθρο που ξεκίναγε από την πρώτη σελίδα, με τίτλο "Το θυμάστε το σύνθημα "Τι Παπάγος τι Πλαστήρας;"", αναφερόμενη στο λευκό, άκυρο, αποχή και στην "ψήφο κατά συνείδηση" σημείωνε:

"... είναι καθαρά ΑΒΑΝΤΑΔΟΡΙΚΗ για την αντιπολίτευση και ουσιαστικά ΑΡΝΗΤΙΚΗ για το ΠΑΣΟΚ - και σε μας τους παλιότερους θυμίζει εκείνο το άθλιο το προδοτικό σύνθημα της πουλημένης, όπως αποδείχτηκε, ηγεσίας του ΚΚΕ, που στις εκλογές του 1950 φώναζε: "τι Παπάγος τι Πλαστήρας" βάζοντας στην ίδια μοίρα τον Μαύρο Καβαλάρη με τον Παπάγο... Σύνθημα που, τελικά, πέρασε και το ΠΛΗΡΩΣΕ και η χώρα και οι οπαδοί του ΚΚΕ γιατί ανεκόπη η πολιτική της ΛΗΘΗΣ και της ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ του Πλαστήρα και ξαναγέμισαν οι φυλακές και τα ξερονήσια με δημοκρατικούς πολίτες και βρέθηκαν φακελωμένοι οι μισοί Ελληνες με τα γνωστά αποτελέσματα...". Ανάλογα άρθρα και σχόλια υπάρχουν βέβαια και σε άλλες εφημερίδες, φίλα προσκείμενες στο κυβερνών κόμμα.

Είναι χρήσιμο λοιπόν να θυμίσουμε σε όσους, ίσως, έχουν λησμονήσει - αλλά και να γνωρίσουμε σε όσους δεν έτυχε να ξέρουν - το γράμμα που έγραψε η συντρόφισσα του Νίκου Μπελογιάννη στη ζωή και στον αγώνα, Ελλη Ιωαννίδου,μια μέρα μετά την εκτέλεση του Νίκου, στο κελί που τον αποχαιρέτησε και με την δική του πένα.

"Οι δολοφόνοι του Μπελογιάννη δεν τόλμησαν να κάνουν το έγκλημά τους μέχρι τέλους. Σταμάτησαν σαν πραγματικοί φαρισαίοι μπροστά στη θύελλα της αγανάχτησης που θα ξεσήκωνε η εκτέλεση μιας μάνας. Ετσι, αν ζω ακόμα, το οφείλω στη δειλία τους.

(...) Τρομοκρατημένοι μπροστά στο ποταπό τους έργο οι δολοφόνοι της νύχτας δεν τολμούν να εμφανιστούν. Κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο νομίζοντας έτσι πως θα μπορέσουν να καλυφθούν.

Εγώ που έζησα αυτή την αιματηρή απάτη, θα σας τους κατονομάσω όλους, όχι γιατί δεν τους ξέρετε, μα γιατί θέλω τα ονόματά τους να χαραχτούν στις καρδιές σας με γράμματα γραμμένα από το ίδιο το αίμα του Μπελογιάννη.

Κατηγορώ σαν άμεσους υπεύθυνους της δολοφονίας τους Αμερικάνους γκαουλάιτερ στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τους Πιουριφόι και Γιοστ που έδωσαν την εντολή στην Ελληνική Κυβέρνηση να προχωρήσει στην παρωδία της δίκης και στην εκτέλεση. Ολο το κόμμα του Παπάγου, στη βουλή και στο στρατό, που εξάσκησε πάνω στην κυβέρνηση έντονη πίεση για να προχωρήσει στη δολοφονία, υπολογίζοντας ταυτόχρονα να ωφεληθεί πολιτικά στην περίπτωση που ο Πλαστήρας βαφόταν στο αίμα. Τον βασιλιά της Ελλάδας, που το κύριο έργο του είναι να υπογράφει τις καταδίκες των συναγωνιστών μας. Τον Πανόπουλο και όλη την κλίκα της Ασφάλειας, τον Νικολόπουλο και όλη την κλίκα του Γενικού Επιτελείου που είναι εκτελεστές των ξένων εντολών στην Ελλάδα. Τον Βενιζέλο που πιστός στην πολιτική της Δεξιάς (στην Ελλάδα η πολιτική αυτή είναι συνώνυμη με την πολιτική του αίματος) συνέβαλε με όλες τις δυνάμεις του στην πραγματοποίηση της δολοφονίας. Τον Ρέντη, αυτόν τον Ελληνα Ιωσήφ Φουσσέ, όπως τον ονόμασε ο Νίκος, αυτός που δούλεψε χωρίς σταματημό στο σκάρωμα της σκηνοθεσίας και στην εκτέλεση των αμερικανικών εντολών, όπως και τον Σακελλαρίου.

Κατηγορώ τους στρατοδίκες που μας καταδίκασαν, όπως και τον Αρειο Πάγο και το Συμβούλιο Χαρίτων γιατί με την αφάνταστη σκανδαλώδη καταδίκη, προσπάθησαν να δώσουν στο έγκλημα μια νομιμοφάνεια.

Και αφήνω τελευταίους τους κύριους υπεύθυνους. Γιατί όλους εκείνους που ανέφερα ως εδώ τους ξέρουμε. Δεν μπορούν να κρυφτούν και δεν μπορούν να γελάσουν κανέναν. Είναι: ο στρατηγός Πλαστήρας και η πλειοψηφία των υπουργών του... Σήμερα "νίπτουν τας χείρας των" και προσπαθούν να κρύψουν κάτω από τη μάσκα του Πιλάτου το πραγματικό τους πρόσωπο, το πρόσωπο του Ιούδα. Ο Πλαστήρας μπορούσε με μια μόνο λέξη να σταματήσει την εκτέλεση. Αλλά δεν την είπε. Και παρέβηκε την επίσημη δήλωσή του πως δε θα γίνει καμιά εκτέλεση για αδικήματα που έγιναν πριν απ' τον σχηματισμό της κυβέρνησής του, παίζοντας υποκριτικά με το σεβασμό του προς την απόφαση του Συμβουλίου Χαρίτων, σαν να μην ήξερε από τα πριν την απόφαση. Και λέει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν ήξερε τι εξυφαίνονταν, ενώ ακόμη και δημοσιογράφοι το ήξεραν που ήρθαν στη φυλακή τη στιγμή που άρπαξαν τον Νίκο! Ο στρατηγός Πλαστήρας επιμένει να τον πιστέψουμε. Ας βγει ανοιχτά και ας κατονομάσει έναν έναν τους υπεύθυνους. Μόνον έτσι θα μπορέσει να αποφύγει τη λαϊκή καταδίκη και τον οριστικό πολιτικό θάνατο. Και αν θέλει ας το πάρει αυτό σαν προσωπική πρόκληση και ας απαντήσει σαν άνδρας και σαν στρατιώτης. Στην πρώτη μου πρόκληση, όταν μπροστά στο Στρατοδικείο τον κατάγγειλα για τον ιησουιτισμό του, απάντησε σαν Ιούδας δολοφονώντας τον Μπελογιάννη και αφήνοντας εμένα ζωντανή.

Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι του εγκλήματος, οι εκτελεστές της θέλησης της περίφημης αμερικάνικής δημοκρατίας. Αύριο κανένας δε θα τους ξέρει με άλλο όνομα εκτός από το όνομα του δολοφόνου του Μπελογιάννη.

Φυλακές Καλλιθέας

2 του Απρίλη 1952

ΕΛΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ"