"Δουλιά" κι αυτή! Κρατάς στο χέρι σου ένα ξύλο και κοπανάς στα πλευρά ή στο κεφάλι όποιον αντιδρά στην κυβερνητική πολιτική. Κρατάς στο χέρι σου ένα ματσούκι και βαράς στο "δόξα πατρί" τον εργάτη, που ζητάει ένα καλύτερο μεροκάματο, τον υπάλληλο, που φωνάζει να μην του περικόψουν κάποια επιδόματα, τον αγρότη, που έχει ξεσηκωθεί για να διεκδικήσει καλύτερες τιμές των προϊόντων του, τον φοιτητή, που ζητάει μεγαλύτερα κονδύλια για την παιδεία. Κρατάς στα χέρια σου, επαναλαμβάνω, ένα στειλιάρι και το "χρησιμοποιείς" ακόμη και εναντίον των απομάχων της δουλιάς, που ζητούν καλύτερες συντάξεις για να μην πένονται. Δεν εμποδίζουν, δυστυχώς, το "έργο" σου ούτε τα λευκά μαλλιά αυτών που στέκονται μπροστά σου, ούτε οι βαθιές ρυτίδες - δείγμα μιας πολύμοχθης ζωής - που αυλακώνουν τα πρόσωπά τους, ούτε τα κυρτά κορμιά τους, που στηρίζονται πολλές φορές σε βακτηρίες...

Ναι, όπως κατάλαβες καλά, σε σένα απευθύνομαι, κρανοφόρε των ΜΑΤ, σε σένα που τον τελευταίο καιρό έχεις συνεχώς το κλομπ στο χέρι και το κουνάς... εκσυγχρονιστικά και σε ρυθμό ευρωπαϊκό. Δε θέλω να πιστέψω, ειλικρινά, ότι πιστεύεις στο αισχρό δόγμα των κυβερνητών πως "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος". Περισσότερο πιστεύω ότι αυτοί που σε όπλισαν εξωτερικά (με κράνος, ασπίδα, κλομπ κλπ.) κατόρθωσαν, ταυτόχρονα, να σε αφοπλίσουν εσωτερικά και να σε κάνουν έτσι "του χεριού" τους. Σε απογύμνωσαν, δηλαδή, με την κατάλληλη προπαγάνδα από τις ηθικές αναστολές και τους ενδοιασμούς σου και σ' έκαναν να πιστέψεις ότι ο λαός, απ' όπου προέρχεσαι κι εσύ, είναι εχθρός. Σκέψου, όμως, ένστολε των ΜΑΤ: Τίνος "εχθρός" είναι οι εργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι, που υποφέρουν από την ανεργία, την εκμετάλλευση, την ακρίβεια και φωνάζουν; Είναι εχθροί της κοινωνίας ή μήπως έτσι προσπαθούν να τους παρουσιάζουν οι αφέντες του τόπου, που θέλουν ραγιά το λαό για να τον ξεζουμίσουν πιο εύκολα; Προβληματίσου, λοιπόν, επάνω σε αυτές τις απλές σκέψεις και πιστεύω ότι τότε θα συνειδητοποιήσεις πως με το "έργο", που επιτελείς στις πλάτες και τα κεφάλια των εργαζομένων, έχεις μετατραπεί, δύστυχε, από όργανο της τάξης σε όργανο της παράταξης και της κοινωνικής διάταξης, που βολεύει τους "ολίγους" αυτού του τόπου!

Οπως κατάλαβες, κρανοφόρε, πρόθεσή μου δεν είναι να σε πετροβολήσω. Πρόθεσή μου - αφελής αν θέλεις - είναι να σε κάνω να βγάλεις για λίγο το κράνος σου, με το οποίο οι κυβερνώντες και οι αγάδες σε έχουν "καπελώσει" για καλά. Να το βγάλεις και να δεις, επιτέλους, καθαρά τα πράγματα. Θα σου συνιστούσα, μάλιστα, να μην κοιτούσες μπροστά, αλλά πίσω σου, γιατί εκεί θα έβλεπες καλύτερα την αλήθεια. Ποιοι, δηλαδή, σε έχουν κάνει υποχείριό τους και για ποιους λόγους σε βάζουν να χτυπάς και να συλλαμβάνεις ανθρώπους, που το "έγκλημά" τους είναι ότι ζητούν να σταματήσει η μονόπλευρη λιτότητα και να μην ξεπουληθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις στους εδώ ή ξένους μεγαλοκεφαλαιούχους. Αν σκεφτείς, λοιπόν, κάπως έτσι, κρανοφόρε, τότε τολμώ να πιστέψω ότι θα πάψεις να εκτελείς τουλάχιστον "μετά ζήλου" τις "άνωθεν εντολές". Και πού ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να απλώσεις και συμφιλιωτικά το χέρι προς αυτούς που τώρα τους στρίβεις μετά μανίας τον καρπό!