Δικαιολογημένη, ως ένα βαθμό, η "απογοήτευση" που αισθάνονται κύκλοι της οικονομικής ολιγαρχίας αλλά και τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Αν και καλύπτονται πλήρως από τις διαπιστώσεις που έκανε ο Κ. Σημίτης για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους στρατηγικούς στόχους που έθεσε, ωστόσο δεν είναι ικανοποιημένοι από το "διά ταύτα", από το γεγονός, δηλαδή, ότι δε μεταφράστηκαν σε συγκεκριμένα "επιθετικά", σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

Βέβαια, όλοι αυτοί τη δουλιά τους κάνουν. Πολλαπλασιάζουν τις "πιέσεις" - διάβαζε υποστήριξη - στην κυβέρνηση για να προχωρήσει στη λήψη ακόμη περισσότερων αντιλαϊκών μέτρων. Ομως η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία έχει δεσμευτεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, πρέπει να σκεφτεί και την πολιτική της επιβίωση. Οσο και αν καυχάται, ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος από τις αντιλαϊκές επιλογές, στην πραγματικότητα το υπολογίζει και πολύ μάλιστα.

Και μπορεί, βέβαια, να μην εμφάνισε ένα συγκεκριμένο για παράδειγμα κατάλογο νέων φόρων ή κρατικών τομέων για ξεπούλημα, αλλά δεν άφησε καμιά αμφιβολία για την ανάλογη κατεύθυνση της πολιτικής της. Απλά διεκδικεί και αυτή, το δικαίωμά της να επιβάλλει τα αντιλαϊκά μέτρα, με μια διαφορετική μέθοδο, μήπως και ξεγελάσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάται...