Με ένα παραλήρημα "εκσυγχρονισμού" και επίδειξη "προσαρμογής" στον νεοφιλελευθερισμό επιχείρησε το μέλος του ΕΓ Σ. Μανίκας να πείσει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Α ΑΘήνας για την αναγκαιότητα και το μονόδρομο της κυβερνητικής πολιτικής.

Επικαλούμενος τα γνωστά επιχειρήματα περί παγκοσμιοποίησης, ο Σ. Μανίκας ζήτησε να γίνουν αποδεκτές οι αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης. Υπερασπιζόμενος το κυβερνητικό έργο, ο "ακραιφνής "εκσυγχρονιστής" δήλωσε σοβαρά ότι "τα δύο τελευταία χρόνια έπαψε να ακούγεται η λέξη ακρίβεια γιατί η οικονομία πάει καλά"! Ιδιαίτερα κυνικός υπήρξε αναφερόμενος στη δικαιολόγηση της κατεδάφισης του "κράτους πρόνοιας". "Το κοινωνικό κράτος, είπε, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του γιατί έχει σταματήσει η διευθυνόμενη από το κράτος οικονομία". Υπερασπίστηκε επίσης τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, ζητώντας να επαναπροσδιοριστούν οι πολιτικές για την ανεργία, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, ενώ τάχθηκε υπέρ της συμφωνίας εργοδοτών - εργαζομένων ώστε να διευκολύνεται η επιχείρηση ανάλογα με το εάν περνά οικονομική ύφεση ή ένταση.

Ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση προτιμάει να δίνει τους κρατικούς πόρους για έργα όπως η Εγνατία οδός παρά για τη "Σόφτεξ".

Αναφερόμενος στα Ελληνοτουρκικά υποστήριξε ότι η κυβέρνηση με την τακτική της ουσιαστικά εξαγοράζει χρόνο ώστε να υπάρξει δυνατότητα του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων με "έξυπνα όπλα" και αλλαγή στη δομή τους. Καταλήγοντας ισχυρίστηκε ότι η κυβερνητική πολιτική μπορεί να είναι σκληρή, αλλά είναι ειλικρινής και γι' αυτό επιβραβεύεται. Ανέφερε δε ως παραδείγματα τις αρχαιρεσίες στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τους δασκάλους και τους καθηγητές. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πήραν το λόγο στη συνέχεια επέκριναν την κυβερνητική πολιτική και την πλήρη υποταγή της στο μονόδρομο του Μάαστριχτ. "Η κυβέρνηση, είπε χαρακτηριστικά ένας, υιοθετεί τις θέσεις του ΣΕΒ", ενώ αρκετοί απέρριψαν τον ισχυρισμό της κυβέρνησης περί μονόδρομου του Μάαστριχτ. Οι εργασίες της συνεδρίασης θα ολοκληρωθούν σήμερα, οπότε αναμένεται να ενταθεί η διαμάχη για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, καθώς η "πλειοψηφία" της οργάνωσης ανήκει στους διαφωνούντες..