ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ.--

Βασικές διατάξεις του «ευρωσυντάγματος» επιχειρεί να περάσει από την πίσω πόρτα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υιοθετώντας ψηφίσματα που οδηγούν στην ενοποίηση του ποινικού δικαίου των κρατών - μελών και καταργούν κυριαρχικά δικαιώματα στο χαρακτηρισμό ποινικών αδικημάτων. Χαρακτηριστική είναι η έκθεση Γκαργκάνι, η οποία ψηφίστηκε χτες στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Η εν λόγω έκθεση ευθυγραμμίζεται με τη σχετική απόφαση του Δικαστηρίου και την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βάσει των οποίων ενώ αναγνωρίζεται ότι «το ποινικό δίκαιο και η ποινική δικονομία αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών-μελών, ο Ευρωπαίος νομοθέτης έχει τη δυνατότητα στα πλαίσια του πρώτου πυλώνα (δηλαδή στα πλαίσια των τομέων αποκλειστικής αρμοδιότητας της Κοινότητας) να θεσπίζει ποινικές διατάξεις και κυρώσεις για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας και στη συγκεκριμένη υπόθεση επί θεμάτων περιβαλλοντικής σημασίας».

Το ποινικό δίκαιο κοινοτικοποιείται ενώ η «εποπτεία» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν αποτελεί αντιστάθμισμα, ούτε νομιμοποιεί την αφαίρεση ενός συστατικού στοιχείου της εθνικής λαϊκής κυριαρχίας.

Στην αιτιολόγηση ψήφου του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης συνόψισε τους λόγους για τους οποίους η Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε την έκθεση ως εξής: «Η έκθεση συντάσσεται με την απόφαση του Δικαστηρίου και τη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής.

Οπως και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η έκθεση ερμηνεύει την πιο πάνω απόφαση ως παροχή αρμοδιότητας θέσπισης ποινικών διατάξεων σε όλες τις κοινοτικές πολιτικές στις οποίες υπάρχουν δεσμευτικοί κανόνες, ώστε να εξασφαλίζεται η εφαρμογή τους, γεγονός το οποίο αποτελεί ένα σοβαρό βήμα προς τη θέσπιση ελάχιστων ποινικών κανόνων σε επίπεδο ΕΕ, από τα νομοθετικά όργανα της Ενωσης, δηλαδή στην "κοινοτικοποίηση" του ποινικού δικαίου.

Μάλιστα, στην παράγραφο 4 προτείνει ουσιαστικά τη θέσπιση κοινού ποινικού δικαίου της ΕΕ, στερώντας έτσι από τα κράτη-μέλη το αποκλειστικό δικαίωμά τους να καθορίζουν κυριαρχικά τα ίδια ποιες συμπεριφορές κρίνουν ως ποινικά αδικήματα, καθώς και το δικαίωμά τους να καθορίζουν το είδος και τα όρια των ποινικών κυρώσεων.

Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται αποφασιστικά ένα από τα βασικά συστατικά στοιχεία της εθνικής λαϊκής κυριαρχίας και επανέρχεται από το παράθυρο ένα από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας του "ευρωσυντάγματος", δηλαδή η υπεροχή του κοινοτικού δικαίου έναντι των εθνικών νομοθεσιών, ακόμη και των εθνικών συνταγματικών διατάξεων, ώστε να επιβάλλεται με άμεσο τρόπο στους ευρωπαϊκούς λαούς η υψωμένη σε νόμο βούληση και οι στρατηγικές πολιτικές επιδιώξεις του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου».