Το Σύνταγμα δεν είναι ένας νόμος σαν όλους τους άλλους νόμους. Ακόμη, το Σύνταγμα, όπως όλοι οι νόμοι, έχει τη σφραγίδα του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων σε κάθε φάση της κοινωνικής εξέλιξης. Το Σύνταγμα, όπως και το ίδιο το κράτος, δεν είναι «ουδέτερο» απέναντι στους ασυμφιλίωτους ανταγωνισμούς των τάξεων. Επομένως, το Σύνταγμα, ως Καταστατικός Χάρτης της χώρας, είναι ένα βασικό εργαλείο της άρχουσας τάξης για τη νομιμοποίηση και τη διαιώνιση της κυριαρχίας της.

Υπό το πρίσμα αυτό, η προωθούμενη από την κυβέρνηση συνταγματική αναθεώρηση χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια ενίσχυσης των αντιδραστικών χαρακτηριστικών του Συντάγματος. Το μαρτυρούν οι προτάσεις που διατύπωσε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι προτάσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου.

Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, η εκποίηση του δασικού πλούτου προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με την επιχείρηση ελέγχου της πολιτικής δράσης των κομμάτων υπό το πρόσχημα της «διαφάνειας», η υπονόμευση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, η κατοχύρωση του αντιδημοκρατικού εκλογικού συστήματος, η θωράκιση της οικονομικής πολιτικής, είναι ορισμένες από τις προτάσεις αυτές που επικυρώνουν την εκτίμηση ότι πρόκειται για μια αναθεώρηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ματαίως προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση στο θέμα της αναθεώρησης. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα αυτής της αναθεώρησης, το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, το ΠΑΣΟΚ δε συμφωνεί απλώς, αλλά εμφανίστηκε και στο ρόλο του σημαιοφόρου. Με τον ίδιο ζήλο και σε απόλυτη συναίνεση με την κυβέρνηση, απορρίπτει και τη στοιχειώδη αστικοδημοκρατική ρύθμιση του χωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος.

Για την εργατική τάξη και τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, αυτή η αναθεώρηση θα σημαίνει νέα, πρόσθετα δεσμά, ένταση της εκμετάλλευσης, μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και εργασίας, περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων.

Από τη σκοπιά, λοιπόν, των συμφερόντων των εργαζομένων, χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος και μάλιστα ριζική, αλλά σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση απ' αυτήν που θέλουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αυτή που θα καταργεί τη δράση των εκμεταλλευτών και θα εφαρμόζεται για τα λαϊκά συμφέροντα. Η προοπτική αυτή είναι εφικτή μόνο από μια λαϊκή εξουσία. Η οποία απαιτεί ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της σημερινής αντιλαϊκής εξουσίας. Και που θα προκύπτει από το δυνάμωμα της πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων, με την ενίσχυση του ΚΚΕ και την αποδυνάμωση των κομμάτων του κεφαλαίου.