Πέμπτη 21 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Η πρώτη μεγάλη αγωνιστική απεργία πείνας

Ανήμερα στις 25 του Μάρτη 1945, μετά από μιαν αιφνιδιαστική εκδήλωση που είχε οργανώσει το ΚΚΕ στη γωνία Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας, μας συνέλαβαν έξω από το τότε βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη. Ορισμένους μας έστειλαν στις φυλακές Καλλιθέας που «λειτουργούσαν» στο εκεί σχολικό συγκρότημα.

Αθλιες οι συνθήκες, ασφυκτικά γεμάτες οι αίθουσες - κελιά. Ακόμη πιο άθλιο το συσσίτιο και κάθε τόσο οι μεταγωγές, άλλες μεν προς τα κέντρα βασανισμών της Χ και των άλλων παρακρατικών και άλλοτε πριν τα έκτακτα θανατοδικεία.

Υστερα από μερικούς μήνες που αντιδράσαμε με κάθε τρόπο αποφασίσαμε - ομόφωνα, την κήρυξη ομαδικής απεργίας πείνας. Είχαμε, φτάσει πριν το τέλος της δεύτερης βδομάδας, όταν η διεύθυνση των φυλακών αποφάσισε τη μεταγωγή των πρωταιτίων στις φυλακές Χατζηκώστα, στην οδό Πειραιώς.

Μετά τη μεταφορά όμως εκεί, γενικεύτηκε η απεργία πείνας που περιέλαβε, με δική τους απόφαση - και τους ποινικούς κρατούμενους της ειδικής πτέρυγας, που σε κάθε περίπτωση εκδήλωναν το σεβασμό τους στους αγωνιστές. Η γενίκευση της απεργίας πείνας ανησύχησε την τότε κυβέρνηση η οποία μεταχειρίστηκε όλα τα μέσα για να τη «σπάσει». Μεταξύ των άλλων, έφερναν τα καζάνια με το φαγητό και μας υποχρέωναν να σταθούμε στη σειρά, σερνάμενοι από την αδυναμία. Μόλις όμως φτάναμε στα καζάνια κάναμε στροφή και επιστρέφαμε στους θαλάμους με άδειες καραβάνες...

Τις επόμενες μέρες αποφασίστηκε δυναμικότερη μορφή αντίστασης. Ετσι, ομάδες αγωνιστών κρατουμένων, μόλις έφταναν τα καζάνια με το συσσίτιο, τα αναποδογύριζαν στον προαύλιο χώρο που άλλοτε πλημμύριζε από χυλό - κουρκούτι, άλλοτε από νερόβραστες και αλάδωτες πατάτες ή πολτώδη μακαρόνια σε νερόζουμο. Σημασία είχε - και απέδωσε - ότι η ύστατη αυτή πράξη, με κίνδυνο ζωής κινήθηκε σε συλλογική βάση, κάτι που τρόμαξε το καθεστώς.


Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ