Οταν οι Αμερικανοί μπήκαν στο Αφγανιστάν, δεν έλειψαν αναλύσεις, όπως εκείνες του κ. Πάγκαλου, που έλεγε - και μάλιστα σε τηλεοπτικές εκπομπές - ότι η κυριαρχία των ΗΠΑ στον πετρελαιοφόρο αραβικό κόσμο θα είχε και τα θετικά της, αφού υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε περισσότερο και φτηνότερο πετρέλαιο για τους καταναλωτές της Δύσης...

Οταν αργότερα, το 2003, όλος ο πλανήτης έβγαινε στο δρόμο και διαδήλωνε κατά του πολέμου στο Ιράκ, υπήρχαν κάποιοι που ειρωνεύονταν τους διαδηλωτές και έγραφαν:

«Ποιος από τους διαδηλωτές κατά του πολέμου θα παραπονεθεί από την πτώση της τιμής της βενζίνης που τροφοδοτεί το λεωφορείο που τους μεταφέρει;»!

Το φοβερό αυτό μυαλό που εκτιμούσε πτώση της τιμής του πετρελαίου και δικαιολογούσε εξ αυτού του λόγου την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ ήταν ο κύριος Παπανδρέου. Οχι ο Γιώργος, αλλά ο Νίκος Παπανδρέου. Πρόκειται για τον αδελφό, που με εκείνο του το άρθρο (στην «Αξία») αποδείκνυε ότι η καθαρόαιμη... αμερικάνικη συλλογιστική ενατένισης των πραγμάτων (όλων των πραγμάτων), είναι κτήμα όλης της οικογένειας...

Επίσης, τα φοβερά μυαλά που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, είχαν συντάξει τον προϋπολογισμό του 2003 με προβλεπόμενη τιμή πετρελαίου τα 24 δολάρια. Κι αυτό τη στιγμή που τα σύννεφα του πολέμου είχαν αγκαλιάσει τον Περσικό...

Εκεί όμως που «έδωσαν τα ρέστα τους» ήταν με τον προϋπολογισμό του 2004. Ο τρέχων λοιπόν προϋπολογισμός του κ. Χριστοδουλάκη, καταγράφει στην εισηγητική του έκθεση ότι: «Η μέση διεθνής τιμή του πετρελαίου (...) προβλέπεται να μειωθεί κατά 9,5% το 2004, στη μέση τιμή των 25,6 δολαρίων»!!!

Σήμερα η τιμή του πετρελαίου έχει φτάσει αισίως τα 50 δολάρια το βαρέλι...

Δεν πρόκειται απλώς για διαχειριστική ανικανότητα των κ.κ. Χριστοδουλάκη, Σημίτη, Παπανδρέου. Αλλωστε μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι ότι αντίστοιχης «ευφυίας» με τις δικές τους ήταν και οι εκτιμήσεις της ΕΕ. Πρόκειται για κάτι σημαντικότερο: για τη βαθύτερη πολιτική αντίληψη που διαπερνά όλη την πολιτική συμπεριφορά τους και η οποία θέλει να βλέπει ακόμα και στον πόλεμο, ακόμα και στο θάνατο, ακόμα και στη σφαγή, «θετικά οικονομικά αποτελέσματα»!

Αλλά όταν έτσι αποτιμάς («θετικά»!) το έγκλημα, τότε δεν μπορεί παρά σκανδαλώδης να είναι και ο τρόπος που πολιτεύεσαι και αυτό να αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό - τον σημαντικότερο κατά τα άλλα «νόμο» του κράτους τους.

Και φυσικά εδώ δεν πρόκειται ούτε για σκανδαλολογία, ούτε για κουβέντα που αφορά τους εισαγγελείς. Πρόκειται για το σκάνδαλο μιας πολιτικής που καθορίζει τους όρους ζωής ενός ολόκληρου λαού με κανόνες πλαστούς. Ενός λαού ο οποίος καλείται να ζήσει με την ευημερία των αριθμών, γυψωμένος από το στενό κορσέ της πραγματικότητας. Πραγματικότητα συνειδητά «ωραιοποιημένη», αλλά που στην πράξη είναι «κομμένη» με βάση την ιδεολογία της υποταγής των Χριστοδουλάκηδων και «ραμμένη» στα μέτρα των «συμμάχων» των Αλογοσκούφηδων.